Jain Dharm Prakash 1957 Pustak 073 Ank 02 03

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 7

અંક ૨-૩
પ્રશ્નોત્તર સાર્ધશતક-અનુવાદ
કે વચ માનુનારિ II નાદ/નના ધર્મથી જાણીને ભગવાને વિશિષ્ટ ધર્મ કથા ન કરી ઈત્યાદિ, પુર્વાચ જેનજિ વિરતિઃ પ્રતિજ્ઞા. ત્યાર પછી જ્ઞાનોત્પત્તિસ્થાને એક મુહૂર્તમાત્ર વદૂxt
ઘરું સ્થિતિ સ્ત્રાવ દૂરથમ7 ફૂટ્યાદા નૌતામતિ સમવરની રચના એ દેવોની પૂજા છે. इत्यमेव श्रीमदभय देवसूरिकृतस्थानांगवृत्तिपाठोऽपि
એમ કહી અનુભવીને અસંખ્ય દેથી પરિવરેલા योग्यः, श्रीहरिभद्रसूरिकृताऽवश्यकबृहवृत्त्याभि
ભગવાન રાત્રિમાં જ બાર એજનને વિહાર કરી
અપાપાનગરીની સમીપ મહસેન વનમાં આવ્યા, प्रायेण तु तदा देवा एवाजग्मुर्न तु मनुष्या
આચારાંગસૂત્રના બીજા શ્રુતસ્કંધના છઠ્ઠા અધ્યયનમાં સુરતથા ૨ સંતતા –મેTયતો જ્ઞાન
પણ આ પાઠ છે. ત્યાર પછી શ્રમણ ભગવાનું પરનોવત્તિનમનત્તાનેવ વાતુવધ ૩- મહાવીર ઉપન્ન થએલ જ્ઞાન દનને ધાર કરનાર *T[ a[તન તત્ર પ્રત્રકારત્વતિgત્ત ન ધ પ્રથમ દેને ધમ કહે છે. પછી મનુષ્યને, પછી fa, સુત મનવાનું વિજ્ઞાન વિજ્ઞgધર્મજથનાર ગૌતમારિ સાધુઓને ધર્મ કહે છે. એનો ખરો તત્ત્વ ન ઘડ્યુરાવાન સાર વાવ7 તો ત્વત્તિ- શું તે તો બહુત કે દેવલીઓ જાણે. અને મુહૂર્તમાä સેવપૂiાં જ્ઞaffત કૃત્યાંગનુંમૂથ શંકા-જે ભગવાનની પ્રથમ દેનામાં દેવે જ
કાનામાથું ઝુવા, સંયોટિરિવૃતો આય હતા તે એમાં આશ્ચર્ય જેવું શું છે ? મનુષ્કા(ાત્ર વિન્ચ દ્વારા નાવતા THI- દિના અભાવે વિરતિ કેણુ પ્રહણ કરે ? સમાધાન-કેવલ પુat:, સમારે મદન નં પ્રાત: રૂત્યાદિ, દેવતા હોય છે તેમાં આશ્ચર્ય તો છે જ કેમકે દેવામાં શ્રીમતપાદ્રિતીતવંધે ઘgrષ્યને પુનર્વ પણ મિથ્યાત્વની વિરતિ અને સમ્યક્ત્વની પ્રાપ્તિ
:-તકો સમન મયં મદધીરે કqન્ન- તો હોય છે. તે સમયે તે પણ થઈ નથી માટે નાળલળધરે૫૦ વું રે ધુમમાકૃષ્ણ આશ્ચર્ય જાણવું. જેને માટે આવશ્યક સૂત્રનો મોટી तओ पच्छामणुस्साणं तओणं गोयमाईणं ટીકામાં કહ્યું છે કે ભગવાન ધર્મ કહે છે તે મનુષ્ય सनणाणं इत्यादि ।
સર્વવિરતિ, દેશવિરતિ, સમ્યકત્વ સામાયિક, શ્રુતભગવાન વર્ધમાનસ્વામીને ભિક ગામની
સામાયિક એ ચારમાંથી કોઈ પણ વિરતિને ગ્રહણ
કરે, તિર્યંચની સ્ત્રી સર્વવિતિ છોડીને સમ્યકત્વ બહાર , સાધા રાનું અદ્વિતીય કેવલજ્ઞાનને પ્રકાશ ઉત્પન્ન થયો તે સમયે આવેલ અસંખ્ય દેએ સમવસરણ
સામાયિક મૃતસામાયિકને ગ્રહણ કરે, જે મનુષ્ય કે
તિય એમાંથી કોઈ પણ વિરતિને ગ્રહણ કરનાર ન રચ્યું, ઘણી ભકિત અને કુતૂહલપૂર્વક મળેલ અસંખ્ય દેવ, મનુષ્ય અને તિય એને પોતપોતાની ભાષાને
હોય તે દેવામાં અવશ્ય સમ્યકત્વને ગ્રહણ કરનાર અનુસરનારી મહાવૃનિવડે ધર્મકથા કરવા છતાં તે
હોય છે. આ પ્રમાણે વીરપ્રભુની પ્રથમ દેશનામાં દેશનાથી કોઈએ વિરતિ ગ્રહણ કરી નહિ, કેવલ સ્થિતિ અને
વલ સ્થિતિ મનુષ્યને આગમન અને અનાગમનનો વિચાર જાણુ. આ ચારના પાલન માટે જ ધર્મકથા થઈ હતી, આ જ પ્ર--(૫) સમવસરણમાં ભગવાનને વંદન કરવા પ્રમાણે શ્રી સ્થાનાંગની ટીકામાં પણ જાણવ. હરિભદ્ર. માટે આવેલા દેવીને વાહને ત્રીજા ગઢની ભૂમિમાં સુરત આવશ્યક સૂત્રની મેટી ટીકાના અભિપ્રાય પ્રમાણે સંલગ્ન હોય કે અસં લગ્ન એટલે ભૂમિને અડકે કે નહીં? તે તે સમયે ભગવંતની પાસે દેવે જ આવ્યા હતા, ઉ.--સમવસરણમાં દેવીના વાહને ત્રીજા ગઢની મનુષ્યો વગેરે ન હતા. ભગવાનને કેવળજ્ઞાન ઉપન ભૂમિને ન અડકે-અદ્ધર જ રહે-ભગવતી સૂત્રના ત્રીજ થયા પછી તરત જ ચાર પ્રકારના દેવા જ આવ્યા શતકના પહેલા ઉદ્દેશામાં તામસી તાપસના અધિકારમાં હતા. તેમાં દીક્ષાદિ ગ્રહણ કરનાર કોઈ નથી એમ કહ્યું છે કે