Jain Dharm Prakash 1956 Pustak 072 Ank 09

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 9

લેખાંક : (૫) સમુદ્ર-વહાણું વાદ--- - લેખક:-પં. શ્રી ધુરંધરવિજયજી ગણિવર્ય
સાગરે કહ્યું- હે વવાણુ ! ઘણાં પાપ કયો છે હોય ત્યારે ખૂબ ગરમ થઈ જાય છે, તેમ તારા ત્યારે તો તારે વહાણના અવતારરૂપે થવું પડ્યું છે. મમત્વચાથી હું નમાવે તેમાં મુખ્ય સ્થા પન થયે અને એ પાપ ભગવે છે. હવે મારી નિંદા કરીને છું છતાં ક્રોધે ભરાયે કહ્યું. “મોટાઓની સાથે હઠવાદ વિશેષ પાપ કરીને વધુ ફળ ભેળવવામાં સો લાભ કરવો નહિ' એ નીતિને સોસીધે રસ્તે પણ તું છે? લોઢાના ખીલે તું વીંધાયો છે. તારા પેટમાં વિસરી ગયેલ છે. મારા ક્રોધ આગળ તુ નહિ ર. મોટા મેટા દોરડાથો તને બાંગે છે, તું સ્વવેશ નથી, શકે. એક માજા ના ધકકે કયાંય જઈ પડીશ, મારા પવરા તારે ચાલવું પડે છે. દુર્ભર તારું પેટ ધૂળ અને કડા તરંગો પર્વતના શિખરની માફક વધતા અર્ધા પત્યથી ભવું પડે છે. વાયુથી તું ખૂબ ભચકયા આકાશમાં જઈ ફરે છે. એક પ્રબળ તરંગ આકાશને કરે છે-ભડભડે છે, તું ખરે ખર અજ્ઞાન છે–જડ છે, પણ ભાંગી નાખી શકે છે તે ઘણુનું શું કામ છે? વહાણે કર્યું છે સાગર ! તમે જગત્માં મોટા તારા
તારાથી મને લાજ આવે છે. પવનને ઉછાળે જડી-(લા રાય તરીકે પ્રસિદ્ધ છો, પહાડ બળતો
પાણીમાં ભમરી ઉપજે છે એ મદ-મદિરાની ઘૂમરી જોવે છે પણ પોતાના પગ વચ્ચે સળગતા છે એમ લાગે છે. એમાં પહાડના શિખરે પણ અગ્નિને જોતા નથી. મેરુના રવાથી તમારું મંથન
તૂટી પડે છે અને વિષ્ણુની શયા શેષ નાગના બંધ કરવામાં આવ્યું, રામચંદ્રના બાણે તેમને બાળ્યો,
પણ છૂટી પડે છે. મારી પાસે મગરમચ્છન્ન-ચક્રપાતાળકળશાના પવને ઊછાળીને તમને અધો કર્યો,
મોટા મોટા માછલાંઓ છે-એ પોતાના પૂછડાને આ સર્વ સંકટોથી તમે મૂછ પામે છે તે મોટેથી
એવા જોરથી પછાડે છે કે જેથી ઉછળેલા પાણીના ફીણુ મૂકે છે, સન્નિપાતથી ઘેર ઘેર અવાજ કરો
કણીઓ આકાશે જઇને અડે છે અને જીવલ્યછે અને કચરામાં પડીને આળોટો છે. આમ પાપ
માન મણિ જેવા ગ્રગણું ચમફતા હોય એમ ચમકે ફળ તે તમે ભાગ છે. પોતાની કાણુ જાણુતા
છે. એ હુ ક્રોધે ભરાઈશ તે તારું બધું માન ગળી નથી અને પારકા દેવ ગ્રુદ્રણ કરે છે એ કેમ
જશે. અને તારા મનમાં જે અભિમાન છે તે ઓગળી માન્યામાં આવે ?
જશે. તું જે અસ્તવ્યસ્ત ભાષા બોલે છે તે બધું
સે શાખાએ ફળશે. વેકાણને પ્રત્યુત્તર સંભાળીને સાગર તેને કહે વહાણ કહે છે- સાગર ! તમે પાછું જોર છે અને ક્રોધ કરીને બીક પણ દેખાડે છે, સાગરનું રાખી મૂકતા નહિ. થાય તે કરી લેજો. “તને આમ કથન ૧૧ મી ઢાળમાં આ પ્રમાણે છે.
કરી નાખીશું તેમ કરી નાખીશું” એમ ફેગટ હે વહાણુ! તું અપરાધી કો-ઘણો અપરાધી ફૂલીને નકામો શોરબકાર શા માટે કરો છો ? તમારા છે. તારી જીભ ઘણી વધી છે. હું જ્યારે તારા વચન કેવળ ગૂમાનભર્યા છે, તેમાં કોઈ પણ-એક છિદ્રો ઢાંકું છું ત્યારે તું અમારા અનેક મર્મ ખુહલા પણ વચન સાચા નથી. , કરે છે. જે હવે નિંદા કર અટકીશ નહિ અને હું સાગર! તમે શું ઉછાળે છે ? નકામાં મારા મર્મો ઊઘાડ્યા કરીશ તે હું તને મારા શું કુલાઓ છે ? તમારા ગર્વમર્યા વચનો હું મોજાં'માં ઉદ્ધાળીને ઘૂમરીમાં ચડાવીને બાળી દઈશ સહન નહિ કરું, અને તેને રોકડ જવાબ આપીશ. અને તને ઢાળી નાંખીશ. તારા વગર મારે કાંઈ હાનિ તમારે ને ભારે વાત ચાલી એટલે મેં જે સારભૂતનથી, તારા જેવા હું ધણ લાવી શકીશ. જે ખરેખરા ઉત્તરે હતા તે કહ્યાં છે. મેં તમારા એક . રાજાને ભંડાર અખૂટ છે. તો ચાકરનો કેઈ પાર પણ મમ બેલ્યા નથી–મેઘા નથી એ તમે નથી. સ્વભાવે ઠંડુ પાણી પણ અગ્નિના તાપે તણું હૃદયમાં ઉતારજે. જે શસ્ત્રવિરુદ્ધ ન હોય એવું -
( ૧૧૯ )