________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
][][][][] આ. શ્રી વિજયનેમિસૂરિનાં સંસ્મરણા
পপপপপপপ পপপপ લેખકઃ—માર્ક્ટિક
આ. શ્રી વિજયનેમિસૂરિ સંબધી સ’સ્મરણા લખવા એ બહુ સુલભ કામ છે. એમને વૃદ્ધિ ચંદજી મહારાજ “ નેમા, તેમા ' કહીને ખેલાવતાં અને હુલાવતા તે પણ હજી યાદ છે અને નાના તેમચંદને દીક્ષા આપતાં વૃદ્ધિય'છને કેટલું સહન કરવુ' પડયુ હતું. તે પણ યાદ છે. એટલે એ પ્રતાપી પુરુષના સંબંધમાં મારા પૂરતું થે ુ યાદ કરું અને આ પ્રકારની નિવાાંજલિ અપું.
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
લગભગ સ. ૧૯૪૫ ની સાલમાં જ્યારે હું દશ વર્ષની વયને હતા ત્યારે મહારાજશ્રી હિંદજી સાથે પ્રતિક્રમણ કરવાની મને અને મારા કાકા ગુલાબચંદને પરવાનગી મળી હતી. હું પ્રતિક્રમણુ કરી મહારાજશ્રી વૃદ્ધિચંદજીની પાટ નીચે મારું કટાસણુ, ધોતિયું અને ચરવળા મૂકતા હતા. વૃદ્ધિચંદજી મહારાજ એ પ્રથમની ઓરડીમાં મારવાડીને વી સાધુએ સાથે પ્રતિક્રમણુ કરતા હતા. એક દિવસ સાંજે આવીને તપાસુ' તો મારા ચરવળા ગેપ ! મહારાજ વૃદ્ધિદજી તે દેવાંશી પુરુષ હતા. તે હસતા હસતા મને ‘ મેાતીરામ ’ કહીને ખેલાવતા. તે દિવસે કહે કે-ચરવળા હાલ બે ચાર મહિના નહિ મળે મને ભારે આશ્રય વચ્ચે માલૂમ પડયુ કે મારા ચરવળા જે ઠીક ઠીક હતા તેના ક્રતું એધારિયુ વીંટી તે નૈમિરને વાપરવા તૈયાર કર્યા હતા. વાત એમ હતી કે તેમવિજયજીને મેટા સમુદાયની વચ્ચે દીક્ષા આપવામાં આવી ન હેાતી. તેમના પિતા તેાફાન ન જમાવે તેટલાસારુ તેને સાધુવેશ આપવામાં આવ્યા હતા. મારા ચરવળાના આવા સારા ઉપયાગ થતા જોઇ મને આન'દ થયા અને હસતાં હુસતાં મારા દાદા જે તે વખતે જીવતા હતા તેમને વાત કરી. તે તે વળી ધણા રાજી થયા. આ રીતે શ્રી નેવિજયજીને હું દીક્ષાદ્દિનથી ઓળખું,
પછી તેમને સ'સ્કૃતને અભ્યાસ કરવા માટે દાનવિજયજી પાસે રાખ્યા. તે વખતે તે સામાન્ય સાધુ થશે એમ લાગતુ હતુ. પણ ધીમે ધીમે તેમની બુદ્ધિના ચમકારે થાય એવા પ્રસંગ તેમને મળતા ગયા અને તેના તેમણે પૂરતા લાભ લીધા. તેમ, એ ચાર વર્ષોમાં તો જાણે કાશીએ જઈને સરકૃત ભણી આવ્યા હેાય તેવા ન્યાયામ. પારગામી થયા. ગુરુમહારાજ તે તેમને ‘ તેમા, તેમા ' કહીને ખેલાવે અને વય નાની ઢોવાથી તે અમારી જેવા લઘુવયસ્ક બાળકાને હસીને ખેાલાવે. પણ ભવિષ્યમાં તે જે ઉચ્ચપદ પામવાના હતા અને યશ પ્રાપ્ત કરવાના હતા તેની શરૂઆત આવી વિચિત્ર રીતે થઇ અને સચે બળે મે તે ખરાખર જોઈ હતી.
ચાર વર્ષમાં નવીન ન્યાયના પ્રખર અભ્યાસી બની સુંદર ચર્ચા કરે એ તો તે કાળને અંગે અદ્ભુત સસિદ્ધિ ગણવામાં આવતી હતી. સાધુ તે વખતે રાસરાસડા બનાવતા હતા અને કાઈ સ'સ્કૃત જાણનાર હાય તે તે। અતિ આČકારક ગણાતું.
પછી ચાર છ માસ બાદ એક સાધુ, એક સાધ્વી, એક શ્રાવક અને એક શ્રાવિકા સમક્ષ તેમવિજય થયા. તે વાત પણ સ. ૧૯૪૫ માં બની અને ત્યારે મારા ચરવળા મને પાછે મળ્યા.
+( ૫૧ )નું
For Private And Personal Use Only
