________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
ઇંક ૨ જે ]
શાસનસમ્રાટ્ની જીવનસૌરભ,
નદુષ્ટ શક્તિ હતી. વાકયે વાકયે તત્ત્વજ્ઞાન ને અઘ્યાત્મવાદની સારભ મહેકતી હતી. તેઓશ્રીની સાધારણ ગાતચીતમાંથી પણ અનેક ોધપાઠો મળતા. તેઓશ્રીની વાણીમાં અજોડ ઓજસ હતું, પાષાણુ જેવાને પણ દ્રવિત કરી દેતા. માર માર કરતા આવ્યા હૈાય તેને પણ શાંત કરી દેતા. તેઓશ્રીના વચને ઝીલવા રાજા-મહારાજાઓ-સાક્ષર સમાજ-રાજકુટુખે-મુસદ્દાઓ દેશનેતાઓ તથા ચતુર્વિધ સોંધ સદાય આતુર રહેતાં. તેઓશ્રીએ અમુક શ્રીમતને કહ્યું કે–તમારે અમુક ધા િક કાય માં અમુક રકમ આપવાની છે. એટલે બસ ત્યાં તથાસ્તુ યાન તત્તિ કહીને તે વચનને ઝીલી લેતા.
ગણિપ, પંન્યાસપદ ને આચાર્ય ૫૬.
૫૭
તેઓશ્રીએ શાસ્ત્રીય વિધિપૂર્વક ઉલ્લાસથી ૪૫ આગમાના યાગહન કર્યાં હતા. તેઓશ્રીની અતુલ પ્રતિભા, અદ્ભુત વ્યાખ્યાનકળા, અસાધારણ ભ્રહ્મતેજ આદિ શાસનપ્રભાવક શક્તિથી આકર્ષાષ્ઠ ગીતાય'શિરે મણુિ વિદ્વાન્ પન્યાસજી મ. શ્રી ગીરવિજયજી મ. શ્રીએ વિ. સ. ૧૯૬૦ ના કાર્તિક વદ સાતમે વલ્લભીપુર( વળા )માં ગણિપદ તથા માગશર શુદ ત્રીજે પન્યાસપથી નૈમિવિજયજીને વિભૂષિત કર્યાં અને ભાવનગરમાં વિ. સ. ૧૯૬૪ માં જે શુદ પાંચમે પંન્યાસ શ્રી તેિિવજયજીને સેત્સવ હજારા માનવમેદની વચ્ચે પન્યાસજી શ્રી ગંભીરવિજયજી મહારાજશ્રીના વરદહસ્તે ( પંચ પરમેષ્ઠિના ત્રીજા ) આચાર્ય પદથી અલ'કૃત કરાયા, ત્યારથી તેઓશ્રી આચાર્ય શ્રી વિજયનેમિસૂરિજીના નામથી પ્રસિદ્ધ થયા. આ સૂરિપદપ્રદાન સમયે ભાવનગરમાં જૈન શ્વે. મૂલ કાન્ફરન્સના પ્રસંગ હોવાથી હિંદભરના સારા સારા આગેવાના પણ સારી સંખ્યામાં હાજર હતા. વર્તમાન આચાર્ચીમાં તેઓશ્રીને સાથી પ્રથમ આચાય પદ પ્રદાન થયેલ હાવાથી અને પેાતાની અદ્ભૂત ને અને પ્રતિભાનો પ્રભાવ હેવાથી સમાજમાં તે · શાસનસમ્રાટ્ તેમજ સૂરિસમ્રાટ્' ના નામથી પકાયા છે,
અને તે વ્યાજખી જ છે.
તીર્થાદ્વારા
For Private And Personal Use Only
માળને અપાવનાર એધિબિજ-સમ્યકત્વની પ્રાપ્તિ તેમજ પ્રાસ સમ્યકત્વની નિળતામાં અચૂક ફાળા આપનાર તારક તીર્થોના ઉદ્દારા કરાવવા તથા નવાં તીર્થાતુ સ્થળે સ્થળે નૂતનસન કરવુ એ તેા શાસનસમ્રાટ્ન જીવનમંત્ર હતા. તેઓશ્રીના હૃદયમાં આ સ્થાવર તીર્થોની સેવાની એવી તા પ્રબળ ધગશ હતી કે જેના પરિણામે જીવનમરણના સ'મામા ખેડીને પણ અનેક તીર્થંના મહાન ઉદ્ધાર કરેલા છે. અને કે નવાં તીર્થં ઊભાં કર્યાં છે. તીર્થ સેવાને એક જ દાખલા અહિં ટાંકુ છું. તેઓશ્રી વિ. સ. ૧૯૮૧ની સાલમાં પાટણ પાસે આવેલા ચાણસ્મા ગામમાં ચાતુર્માસ વિરાજતા હતાં, દરમ્યાન તેઓશ્રી સખત ખીમાર પડ્યા. પ્રાય ટાઈફોડ થઇ ગયા હતા. અડધા બળેલા પાણી ઉપર જ રહેતા હતા. ખેચેતીમાં-બેશુદ્ધિમાં પણ એ જ હાર્દિક નાદ નીકળતા કે– “ અમારા જીવતાં. અમારા તીર્થાને લઇ જનાર કાણુ છે? શું અમે મરી ખૂલ્યા છીએ? ” ત્યાદિ. આ શબ્દામાં કેટલી તીર્થ સેવાની ધગશ ઝળકે છે તે વાંચક સમજી શકે તેવી વાત છે.
