Jain Dharm Prakash 1904 Pustak 020 Ank 08

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 7

ત્રીજી જન કોન્ફરન્સ
193
આ
ખીજા વર્ગને તે કોઇપણ
પ્રકારે રોડે પહોંચાડ
નારા હોય છે. તે વાતી ખાસ જરૂર છે. જ્યાં સુધી તેને શ્રી સંધ તરકથી ભય બતાવવામાં નહીં આવે અથવા તેએાને ઉઘાડા પાડવામાં નહીં આવે ત્યાં સુધી તે કર્દિ સમજવાના નથી, માટે આ ખાતમાં કાંઇક દૃઢ યેાજના કરવાની આવશ્યક્તા છે.
૩ જૈન ડીરેકટરી કરવાની આવશ્યકતા તે વારંવાર સિદ્ધ થઇ ચુકે લી છે, જોકે કેવી રીતે કરવી તેને માટે જુદા જુદા મત છે. અત્યારે તેના નમુના બહાર પડી ચુકયા છે તે તે ઉપર વિચાર ચલાવી એક કમીટી તીની ખર્ચની સગવડ કરી આપી તે કાર્ય શરૂ થાય તેમ કરવુ જોઇએ, કે જેથી આવતી કાન્ફરન્સ વખતે આપણે તેને રીપોર્ટ વાંચવાને ભાગ્યશાળી ધએ. હજી સુધી આપણે તદ્દન અધારામાં છીએ. આપણી શ્વેતામ્બર મૂર્તિપૂજક જૈનાની રાખ્યા પણ ખરેખરી આપણે જાણતા નથી. ભલે કોઇ પાંચ, દશ, કે પંદર લાખ કહા પણ્ તે પાતાની માન્યતા માત્ર છે. જ્યારે આપણી મનુષ્યસંખ્યા પણ આપણે જાણતા નથી તે। પુછી ખીછ પેટા ખાતે તા ક્યાંથી હણીએ ? તેથી ડીરેક્ટરી થવાણી પૂરતી
જરૂર છે.
૪ નિરાશ્રિત જૈનેને આશ્રય આપવાનો વિષય તો એ મત વિનાના છે. પરંતુ કેવી રીતે આશ્રય આપવે? અને કાંધી આપી ? તેજ માત્ર વચારવાનુ છે. તેમાં પુદ્ધિમાન કરતાં ખરૂં કામ શ્રીમાતુ છે. તેઓ ધારે આ ગોખત હાથ ધરી શકાય તેમ છે.
પ જીવયા તે આપણા ધર્મનો મુખ્ય સિદ્ધાંત છે. જે કે તેના અને હું ભેદ છે અને તે સમજવા જેવા છે, પણ્ તેથી જીવદયાના સિદ્ધાંતને તે કાન્ટ મળે છે. આ બાબત તા આપણે હાથ ધરવીજ જોઇએ. અને જરૂ બથી સ્તનપાનમાં પાન કરેલી દયાની લાગણીને વધારે તેજ સ્વરૂપમાં મુકહેવી જોઇએ.
હું હાનીકારક રીતરીવાજોનુ તે એટલું ખાળું ક્ષેત્ર છે કે તેને સત્ર એક વિષય તરિકે ન ગણતાં તેના પેટા ભાગને જુદા પાડી એબાબતમાં એક એક વકતાને મેલવા દેવા જોઇએ. વખતને સફાચ પ્રિય તે નિરૂપાયપણું છે. બાકી આ યાત બહુ જરૂરી છે. કેળવાયા પછી સુધરશુ તે ભુખ્યા સુઇ રહેવા બરાબર છે, માટે ઉદરપૂર્વી તે જેમ