________________
૧૨. શંખેશ્વર પાર્શ્વનાથે હેમખેમ પહોંચાડયા !!
આશરે ૩ર વર્ષ પહેલાં વઢવાણથી લક્ષ્મીચંદ ગુલાબચંદ પરિવારના ૪ જણ સાથ શંખેશ્વર યાત્રાએ ગયા. રસ્તામાં હારિજમાં ડોસાભાઈને ત્યાં ઉતર્યા. એમણે શંખેશ્વર પહોંચાડવા એક બળદનો એક્કો કરી આપ્યો. સમયસર નીકળ્યા જેથી અજવાળામાં શંખેશ્વર પહોંચાય. રસ્તાનો અજાણ એક્કી વાળો પૂછી પૂછી જતો હતો. પણ પાપોદયે ભૂલો પડયો. ૭ વાગ્યા, રાત પડી, કોઈ મળતું નથી. છતાં આગળ વધી રહ્યા છે. ૮ વાગ્યા. રેતો (ઘણી રેતીના દળ) આવી ગયો. ફસાયા. બળદ ચાલી શકતા નથી. અંધારું ઘનઘોર થઈ ગયું હતું. મોટાઓએ નિર્ણય કર્યો કે હવે કોઈ ઉપાય નથી. અહીંજ સૂઈ જઈએ. સવારે વાત. બધા નવકાર ગણવા માંડયા. નવકાર પ્રતાપે સામે દૂર ત્રણ બત્તી થઈ !!! તારાની શંકા પડી, પણ વિચારતા લાગ્યું કે કદાચ સ્ટેશન હોય. આશાએ એક્કાવાળાને કહ્યું કે આ ઝબકારાની દિશામાં ગાડું હંકાર. સ્ટેશને સૂઈ જઈશું. ગયા. નાના મકાનો આવ્યા. બહાર સૂતેલા ડોસાને પૂછતાં તે કહે “શંખેશ્વર છે.” નિરાંત થઈ. ધર્મશાળે પહોંચ્યા. માંગલિક થયેલુ. દેરાસરના બહારથી દર્શન કરી સૂતા.
કલિકાલમાં ઘણાને ચમત્કાર દેખાડનાર આ શંખેશ્વરની શ્રધ્ધાપૂર્વક ભાવથી વિધિ સહિત ભક્તિ કરી અને નવકારની સાધના કરી હે શ્રાવકો ! તમે તમારું આત્મહિત કરો.
૨૮
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
