________________
રાનાર
જે તત્વને તે આ છે એમ સાક્ષાત ગુરુ પણ કહી શકતા નથી તે તવ ઉદાસીનતામાં તત્પર થયેલાને સ્વયમેવ પ્રગટ થાય છે. (૨૧) एकान्तेऽतिपवित्रे रम्ये देशे सदा मुखासीनः । શા વારિવાછિથિરીમૂતારવાવવા ૨૨ रूपं कान्तं पश्यन्नपि श्रृण्वन्नामि गिरं कलमनोज्ञाम् । जिघ्रन्नपि च भुगन्धीन्यपि भुञ्जानो रसान् स्वादन् । भावान् स्पृशन्नपि मृदूनवारयन्नरिच चेतसो वृत्तिम् । परिकलितौदासीन्यः प्रनष्टविषयभ्रमो नित्यम् ॥२४॥ बहिरन्तश्च समन्ताच्चिन्ताचेष्टापरिच्युतो योगी। तन्मयभावं प्राप्तः कलयति भृशमुन्मनीभावम् ॥२५॥
એકાતે, અતિપવિત્ર અને રમણીય સ્થળમાં હમેશાં સુખપુર્વક બેસી પગથી માથા સુધીના શરીરના બધા અવયવને શિથિલ કરી સુન્દર રૂપ જોવે, મધુર મનહર વાણી સાંભળે, સુગધી પદાર્થોને સુંધે, સ્વાદિષ્ટ રસનો આસ્વાદ લે, કોમળ પદાર્થોને સ્પર્શ કરે અને ચિત્તની વૃત્તિ બીજે જાય તે પણ તેને વારે નહિ, પણ રાગદ્વેષરહિત ઉદાસીનતાને ધારણ કરી વિષયની ભ્રાન્તિને તજી, હમેશાં બહાર અને અન્તરમાં ચિન્તા અને ચેષ્ટાથી રહિત થઈ તન્મયતાને પ્રાપ્ત થયેલે ગી અત્યન્ત ઉન્મનીભાવને પામે છે. (૨૨-૨૫). गृहन्ति ग्राह्याणि स्वानि स्वानीन्द्रियाणि नो रुन्च्यात न खलु प्रवर्तयेद्वा प्रकाशते तत्त्वमचिरेण ॥ २६ ॥
