Book Title: Gyansara Author(s): Chitrabhanu Publisher: Divya Gyan SanghPage 37
________________ ૩૨ જ્ઞાનસાર એને જેમ મદિરાને કેફ ચઢયે હતા તેમ માણસને આજે મેહને કેફ ચઢયા છે, અને ગમે ત્યાં આળેટયા કરે, ગમે તેમ બોલ્યા કરે, ગમે તેમ વર્યા કરે, મેઢામાંથી ન શોભે એવા શબ્દો ચાલ્યા આવે. મેઢામાં નિંદા, વાતમાં ગંદકી, આંખમાં ઈર્ષા, આનું કારણ શું ? મેહેને કેફ ચઢયો છે, નહિતર જેનામાં પરમાત્મા બિરાજમાન છે એવો માણસ આ કેમ? . માણસ પિતે ખરાબ નથી, નશે ખરાબ છે. એક ચિંતકે ઠીક જ કહ્યું : જિલ્લા મેહમયી–પ્રમા–મહિલા, , ૩ –મૂર્ત યાત્” મોહની પ્રમાદ રૂપી આકરી મદિરા પીને માનવ ઉન્મત્ત બન્યા છે. એને પોતાની અવસ્થાનું ભાન નથી. એ ન જોવાનું જુએ છે, ન બોલવાનું બેલે છે અને ન કરવાનું કરે છે. એને ભાન જ નથી. આ ભાન કેમ આવે? જ્ઞાનદષ્ટિ ઊઘડી જાય તે. - તૃષ્ણારૂપી કાળી નાગણ સમસ્ત દુનિયાને ડંખી રહી છે. એમાં ય વાર્ધકયમાં એનું જોર વધી જાય છે. વાર્ધકયમાં ખાવાની, પચાવવાની, જેવાની, ચાલવાની–આ બધી શક્તિઓ ઘટતી જાય, પણ તૃષ્ણા વધતી જાય. થાય કે મારા પુત્ર માટે ભેગું કરું; પત્ર માટે મૂકી જાઉં. બિચારો પૌત્રે વિચાર કરે છે, પોતાને નહિ. આના જેવો ગમાર કોણ ? જે, અવસ્થા થવા છતાં પણ પિતાને વિચાર ન કરે તેને શું કહેવું ? તું પિટલાં બાંધીને આપીને જાય પણ એનું ભાગ્ય નહિ હોય તે રહેવાનું નથીPage Navigation
1 ... 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102
