________________
પવન-પંથી સાંઢણી જ્યાં જ્યાં મુનિની એંધાણીઓ કળાતી, ત્યાં ત્યાં દોડી જતી, પણ નિરાશા જ એના ભાગ્ય-લેખ બનતા. બીડું ઝડપનાર બડભાગી આશા સાથે આગે આગે ધપી રહ્યો હતો. આગળ કોઈ રાહ ન હતો, પાછળ કોઈ પંથ ન હતો. એણે દૂર-સુદૂર મીટ માંડી, તો ત્યાં બકરીઓને ચરાવતો એક ગોવાળ એની નજરે ચડ્યો !
નવજવાને સાંઢણી દોડાવી મૂકી ! ગોવાળ ધરતીનો બાળ હોય, એમ ન જણાયું ! ભાલ એનું વિશાળ હતું. તેજકણોની ત્યાં વર્ષા થઈ રહી હતી ! ગોવાળનું ભવ્ય મુખારવિંદ જોઈને નવજવાન મોહી પડ્યો ! પવનવેગી સાંઢણીથી નીચે ઊતરીને એણે પૂછ્યું : ધરતીના ઓ છોરું ! આટલામાં કોઈ મુનિ વસે છે?
“નામ?' ગોવાળે નવજવાન તરફ જોયું. મુનિ-બળભદ્ર !"
મુનિ બળભદ્ર? હા. જુઓ દૂર દૂર પેલી ગિરિ કંદરાઓ આવેલી છે ને? એની ગુફાઓમાં એ મુનિના રહેઠાણ છે !”
વધુ વિગતો મેળવવા નવજવાન થોભ્યો નહિ. સાંઢણી પવન-વેગે ગુફા ભણી દોડી ગઈ !
ગોવાળને થયું કે, મારું કોઈ અગત્યનું કામ ઊભું થયું લાગે છે ! એ ગોવાળ ગુપ્ત-વેશમાં મુનિ બળભદ્ર પોતે જ હતા ! માંત્રિક વિદ્યાના બળે સાંઢણી પહોંચે, એ પહેલા જ ગોવાળ ગુફામાં પહોંચી જઈને મુનિના વેશમાં ધ્યાન-મગ્ન બનીને બેસી ગયો!
પર્વતોનાં ચઢાણ-ઉતરાણ પસાર કરવાનાં હતાં. થોડું ચઢ્યા પછી એક મેદાન આવ્યું. સાંઢણી મેદાન વટાવીને આગળ વધી રહી. નવજવાન ચોમેર જોતો હતો : ગુફા ક્યાં છે? નજીકના ઢાળમાં કંઈક બખોલ જેવું જણાયું. સાંઢણીને ત્યાં રાખીને નવજવાન ઢાળમાં ઊતર્યો !
ગિરનારની ગૌરવગાથા ડું ૪૯
