________________
દેવલોકમાંથી સરતું સરતું એ વિમાન માનવલોકમાં ઘુમરાવા લાગ્યું. ગિરનારનો પ્રદેશ આવ્યો ને એ વિમાન ઊભું રહી ગયું.
એક વિરાટ ગુફા ! ખૂબ જ વિરાટ, સાથે સાથે ભવ્ય ! દેવરાજનું દિલ ત્યાં ચોંટી ગયું. એ ગુફામાં એક ભવ્ય મંદિર એમણે ખડું કરી દિીધું. એ મંદિરની શોભા તરીકે પોતાનું બિંબ ત્યાં પ્રતિષ્ઠા પામી ગયું, સાથે સાથે રત્નનાં, મણિનાં ને મુક્તાનાં બીજાંય જિનબિંબો ત્યાં પધરાવીને દેવરાજ પાછા વળ્યા. એ ગુફાને દેવરાજે “કાંચન બલાનક નામ આપ્યું !
હૈયામાં આનંદના ભાવ સાથે આંસુનુંય વિચિત્રમિલન હતું! દેવરાજ પાછા બ્રહ્મલોકમાં આવ્યા. બ્રહ્મલોક એનો એ હતો, છતાં દેવરાજને એ સાવ સૂનો લાગવા માંડ્યો. કારણ પોતાનું દિલ, પોતાનું તીર્થ તો માનવલોકની ધરતી પર ગિરનારની ગુફામાં જઈ પહોંચ્યું હતું. બ્રહ્મલોકનું બંધન હવે એમને કારમું ભાસવા માંડ્યું, પણ હવે તો આયુષ્ય કાળ પૂર્ણ થવા આવ્યો હતો.
બ્રહ્મલોકના બાગમાં ખૂલીને ખીલેલું એ ફૂલ એક દિ' ખરી પડ્યું. એક ફૂલની વિદાય પાછળ, ઘણા ભ્રમરો બેચેન બન્યા! એ ફૂલ એટલે દેવરાજ પોતે જ. “કાંચન-બલાનક' તીર્થના સ્થાપક ! ભાવિના ગિરનારપતિ ભગવાન નેમિનાથની પ્રતિમાના સર્જનહાર !!
આ વાત પર પણ ઘણા ઘણા ઉદય-અસ્તો થઈ ગયા. કાળનું વિરાટચક્ર ઘૂમતું જ રહ્યું ! દેવરાજ કાળના ચક્રાવામાં ઘૂમતા જ રહ્યા. ભવસાગરનાં ઘણાં ઘણાં આવર્તે વટાવ્યા પછી દેવરાજે મહાપલ્લી દેશમાં આવેલ ક્ષિતિપુરમાં દેહ ધર્યો !
ધરતી ધન્ય બની. એક મધરાતે ત્રણે લોકમાં આનંદનો તેજલિસોટો દોરાયો. જગદુદ્ધારકનો જન્મ થયો. સહુએ તેને “નેમકુમાર'ના લાડીલા નામે સંબોધ્યો. ગિરનારની ગૌરવગાથા ૯૧
