________________
કોઈની તાકાત નથી કે, એ માખણને પીગળાવી શકે ! એઓ બોલ્યાં : ધ્યાન થકી હોય ભવનો પાર રે ! મુનિવર, ધ્યાનમાં રહેજો !
પળ યુગ સમી વીતતી હતી. મુનિનું મન ઝંખનાના છેલ્લા તલસાટમાં તરફડી રહ્યું હતું. પ્રિયતમની ભાષામાં એ બોલ્યા : વીજ ઝબૂકે એટલામાં મોતી પરોવી લે. યૌવનનું ઉપવન હજી પુરબહારમાં છે, ત્યાં સુધી ચાલો, ભોગી ભ્રમર બનીને આપણે એની પરાગ પી લઈએ. ધર્મ, ધ્યાન ને ધારણાની વાતો કરવાની વય આ નથી. ઘડપણમાં ગોવિંદના ગુણ ક્યાં નથી ગવાતા ?
શ્રમણીને થયું : હૈયાના મર્મને ચોંટ નહિ લાગે, તો આ તોફાનીવૃત્તિ શાંત નહિ થાય. એ બોલ્યાં : જાદવ-કુળમાં નેમ ગિનો, વમન કરી છે મુજને તેણે રે ! દેવરિયા મુનિવર ! આજે ધ્યાનના ધ્રુવતારકને ધમરોળવા કાં બેઠા છો ? એના વિના ભવનો પાર શક્ય નથી. યાદવકુળના તિલક ભગવાન શ્રી નેમનાથના તમે સગા ભાઈ ! તમારા ભાઈએ મને વમી નાંખી. આ વમનને ચાટવા માટે જીભ લંબાવતાં તમને શરમ પણ નથી આવતી ? નારી માત્ર મળમૂત્રની ક્યારી છે, પછી એ રાજરાણી હોય કે રખડતી ભિખારણ હોય. આ ક્યારી આજે તમને કેમ આટલી પ્યારી લાગી છે, એ જ મને સમજાતું નથી !
શ્રમણી જોઈ રહ્યાં : તોફાની હાથીના ગંડસ્થળે અંકુશની અણી ભોંકાતાં એ જ એક આંચકો અનુભવે, એવી વૃત્તિનાં દર્શન મુનિવરમાં જણાતાં જ એ ફરીથી બોલ્યાં :
‘હું રે સંયમી તમે મહાવ્રતધારી, કામે મહાવ્રત જાશો હારી રે મુનિવર ! ભોગ વમ્યા રે મુનિ મનથી ન ઇચ્છે, નાગ અગંધન કુળના જેમ રે મુનિવર ! મુનિ, શાસ્ત્રો ભણ્યા છો તો ગંધનકુળ અને અગંધન કુળના નાગની રોમાંચક વાતો જાણતા જ હશો. વમેલું વાંછે એ સાપ ગંધન કુળનો. પ્રાણને હોડમાં મૂકે, પણ વમેલું ન વાંછે, એ સાપ અગંધન કુળનો. ભોગી ગંધનકુળના સાપ જેવો છે, યોગી અગંધન કુળના સાપ જેવો. હું સંયમી છું, તમેય સંયમી છો. મને વાંછીને તમે મહાવ્રતને હારવા ૬૨ ગિરનારની ગૌરવગાથા
