Ema Be Vat Che

Author(s): Hasu Yagnik
Publisher: ZZ_Anusandhan

Page 4

211
पासेनी बीजी झांपलीमा प्रवेशी हाईलेन्ड पार्कमां भायाणीसाहेबने घरे. भाषाभवनमांथी आव्या होय ने अमारो वर्ग शरू थाय. मने क्षोभ थाय, थाक्या हशे, कंटाळ्या हशे हुं कहुं, सांजे आववानुं राखुं ? ए कहे ना, त्यारे बीजा लोको आवे ने आपणे काम छोड़वुं पडे. सांज पडतां जयंत कोठारी, चिमनभाई त्रिवेदी, भोळाभाई पटेल, जयेन्द्रभाई याज्ञिक, नटुभाई राजपरा कोई ने कोई अचूक होय ज. भाषाशास्त्र, व्याकरण, साहित्य शास्त्र अने एवी विविध चर्चाओ चाले. जयंतभाईनो व्याकरण - विचार सीमास्तंभ ते आ प्रपानी प्रसादी. बच्चे बच्चे संस्कृत - प्राकृत जूनी गुजरातीना मुक्तको दुहाओनी मधमीठी द्राक्ष अमे बे होईए तो अनेक कथाओना घटकोना खांखांखोळा चाले. आठ- दश वर्षनी वये सांभळेली होय एवी कथाओ, तेमां आवतां पद्यमय जोडकणां याद आवतां जाय.
भायाणीसाहेबनो स्मृतिकोश विशिष्ट प्रकारनो हतो. क्यारेय कशुं हेतुपूर्वक कंठस्थ न कर्तुं होय. वांच्यं होय एक ज वखत परंतु संदर्भ नीकले के तेमने याद आवे माधुं धुणावे ने एक शब्द नीकळे. बीजी वार धूणावे ने बीजो शब्द ने आम एक पूरी पंक्ति, बीजी पंक्ति ने एम पूरी रचना एमना स्मृतिकोषनो सोफ्टवेर अकबंध आपे. वांचता कोई पण सहेतुक प्रयत्न कंठस्थ करवानो न होय, परंतु चित्त पर एक ज वखत वांचेली वस्तुनी छाप एटली सचोट पडी होय के अल्प प्रयासे ज शब्दश: रूप आपी शके. मारा अनेक संशोधनमां जे मने विविध कथाओना घटको अने कथाबिंबो मळ्या एमां घणा बधा गुरुना आ अद्भुत स्मृतिकोषमांथी मने मळेला.
ज्यारे मारा विषय पर प्रकरणवार लखवानुं थयुं त्यारे प्रकरण लखीने भायाणीसाहेब पासे जाउं त्यारे हवामां ऊडतो होउं. पुष्कळ नवी सामग्री अने नवं दृष्टिबिंदु मध्यकालीन साहित्यने, कथासाहित्यने पण बधाए जोयेलुं मात्र साहित्यिक धोरणे, एथी एमां पंश्चिमना शास्त्रीय प्रकारना अभ्यासनी दृष्टिए घणुं खूटतुं हतुं, ते गुरुकृपाए मारा अभ्यासनी उणप नहीं रहे, एनो आनंद होय. भायाणीसाहेब आंखो मींचीने बेसे. हुं मारुं प्रकरण वांचुं. बच्चे न कई पूछे, न बोले. पूरुं वंचाय त्यारे कहे 'सारुं छे.' अने पछी क्यां, कई, केटली भूल छे, क्यां कचाश छे तेनी वात करवाने बदले, बे- चार मुद्दाओ पर बोले.