Ema Be Vat Che

Author(s): Hasu Yagnik
Publisher: ZZ_Anusandhan

Page 7

214 ताळं वसाई गयु ए वात पर. एक वार्ता अमारा बन्नेना मनमां घोळाती हती. प्राकृतमा हती घणकाघणकीनी वात. ए परसोत्तम मासनी कथामां में पण सांभळेली जेमां घणको व्रत-उपवास न करवाथी बकरा तरीके जन्म्यो अने घणकी व्रत-उपवासना पुण्ये राजकुमारी तरीके जन्मी. कोई न होय त्यारे दादर ऊतरती कुंजरीने बकरो कहेतो :
रुमझुमती राणी ने इच्छावर पाया !
परंतु एनो उत्तरार्ध अमने याद न आवे. एमां एक दिवस आ अमदावादना मे-जूनना काळा धोमधखता उनाळे मारा गुलबाई टेकराना क्वाटरनी बेल रणकी. थयुं अत्यारे कोण ? बारणुं खोल्युं तो भायाणी साहेब. तापथी लालचोळ. कंई पूर्छ ए पहेला ज आर्किमिडिझना शोधना उत्साहथी बोल्या :
'याद आवी गयुं बी पद ए कहेवा आव्यो छु. बकरो : रुमझुमती राणी ने ईच्छावर पारा
राजकुमारी : क्यो रे पिटिया तुने कुरमुर खाया ?' --आवं अनेक वखत बने. कंई याद न आव्युं तो कोयडो मननो छेडो न छोडे, ने जेवो एनो उकेल मळे तो तरत का पोस्टकार्ड तो क्यारेक फोन... छेक मिलेनियमना नवेम्बर सुधी आ उत्साह ! छेल्लु पोस्टकार्ड हतुं तेमां लखेलुं :
रांदल मावडी रे रणे चड्यां मा सोळ करी शणगार. रणे चडवू हतुं तो शणगार शा माटे ? आमां कई कई देवीओ अने तेना कया कया अश्वो ? कया रंगना? रूबरू मळ्या त्यारे एमणे कां : 'पाठ आम होवो जोईए रांदल मावडी रे रमणे चड्या मा, सोळ करी शणगार, गरबो रमणे चड्यो, एम कहीए छोए.