Dohro

Author(s): Unknown
Publisher: ZZZ Unknown

Page 141

૧૩૫ પિતે કુગુરૂને પાક ધારીયા, તેમાં દેવને છે
ન પાર રે તેથી સાધુના દેષ જેવતાં, અપકર રહ્યા મૂઢ
ગમાર રે એ ૧લા પણ સાધુના દેષ જુવે નહી, ત્યારે બેટ દેવે
આળ રે પછી ઝુહુ બેલી બકતા ફરે, તેને કોણ કહે
નીકાલ રે એ. ૨૧ કડ તુબડો વહેરા સાધુએ, નાગશ્રી બ્રાહ્મણ
એકવાર રે તેથી રખડી સંસારમાં ઘણી, સાતે નરકમાં ખાધી
માર રે iાએ ૨૧ તેને નાંખવાના આળશથી, તબડો વહોરાવ્યા
સાધુને દેશ રે તેના ફળ મળ્યા કડવા, પામી દુઃખમાં દુઃખ
વિશેષ છે. એટ ૨૨ા. તે સાધુની કેઈ નીંદા કરે, વળી રાખે અત્યંતર
૨૩
અછતા આળ દે નિશંકથી, તે તે ડુબે વળી
વીશેષ રે એ કોઈ કરડુ બોલે છેટી રીતથી, કેઈ વંછે
સાધુની ઘાત રે કઈ પરિસાહ દેવે વચનના, કેઈ તપતા રહે
| દીન રાત રે એ
૨૪