Divyadeep 1967 Varsh 04 Ank 09

Author(s): Chitrabhanu
Publisher: Chandulal T Shah

Page 9

દિવ્યદીપ
૧૩૭ એક ઝૂંપડીમાં મૂકી આવ્યા. આજે એને પાણી કલ્યાણના માર્ગે નીકળેલાને સ્થળની મહત્તા નથી, પાનાર પણ કોઈ નથી. વેદનામાં એકલી જ માત્ર પિપાસુઓ જોઈએ છે. એમનાં પગલાં સ્થળને તરફડી રહી છે.
ધર્મસ્થાન બનાવી દે છે. રાતદિવસ તેમના મનમાં એ વખતે પૂનમની રાત હતી. ઉપગુપ્ત એક જ ભાવના રમે છે; હું તરું અને સહુને ઉતાવળે ઉતાવળે એની પાસે આવ્યા. પૂછયું તારું, મેં જે મેળવ્યું તે સહુને છૂટે હાથે વહેંચું. કોણ?” “હું ઉપગુપ્ત. રે, મને ભૂલી ગઈ. મેં પૂ. ગુરુદેવ તે પ્રેમ, કરુણ અને જ્ઞાનની પરબ કહ્યું હતું ને કે પૂનમને દિવસે આવીશ. તે જે લઈને જ બેઠા છે. આજ પૂનમ ઊગી છે. વાસવદત્તાએ પોતાના પૂ. ગુરુદેવનું વ્યાખ્યાન ચાલતું હતું અને જીર્ણ શરીરને ફાટેલા કપડાંથી ઢાંકતા કહ્યું, “તું? પૂ. ગુરુદેવે ઉપર જણાવેલી વાસવદત્તા અને આજે ? આજે હવે મારામાં શું છે?” ઉપગુપ્તની વાત પ્રવચનમાં સુંદર રીતે રજૂ કરી.
ઉપગુખે કહ્યું “આજ જ તારામાં છે. એ વ્યાખ્યાન પૂરું થયું, આ વાર્તા ઘણાને ગમી વખતે તારામાં શું હતું? તે વખતે તારામાં મદ પણ ખરી. પણ સાંસારિક પ્રવૃત્તિઓમાં પડતાં હતો, કામ હતું, અહંકાર હતું, રૂપની લાલસા બધું જ ભૂલાઈ ગયું. પણ ના, એક આત્માને હતી, બધે જ અંધારું હતું. પણ હવે તને આ વાત સ્પર્શી ગઈ. એમ કહું તે ચાલે કે આ સમજાયું હશે કે જે શરીર દુનિયાને આકર્ષતું વાતથી એને અંદર ચોટ લાગી. આજે પણ હતું એ શરીર તે રોગનું ઘર છે. આ શરીરની સમાજમાં ઘણી ય એવી કમનશીબ વાસવદત્તાઓ કિંમત એની અંદર બેઠેલા આત્માને લીધે છે. છે જેમણે સ્વેચ્છાએ નહિ પણ સંજોગવશાત એ વખતે કામના અંધારાની અમાસ હતી. આજ જીવનને નીચે માર્ગ અપનાવ્યો છે. એવી એક તને જ્ઞાન થયું ને કે તારી સામે જોનારા કઈ હતભાગીનીના અંતરને આ વાત સ્પશી ગઈ, નથી? આજ તને આત્માનું અજવાળું મળ્યું છે. મંથન જાગ્યું, પૂ. ગુરુદેવમાં એને ઉપગુપ્તનું આજે તારામાં પૂનમ ઊગી છે.”
દર્શન લાધ્યું. ખચકાતે મને તેટલામાં વસતા ઉપગુપ્ત એ રોગીની સેવા કરી, સ્વસ્થ રાજસ્થાની ભાઈ પાસે પૂછાવડાવ્યું કે પૂ. ગુરુદેવનાં બનાવી અને વાસવદત્તા બુદ્ધના ચરણોમાં દર્શને આવી શકાય ? સમર્પિત થઈ.
જેને સમાજે જરૂર પડી ત્યારે લીધી, ચૂસી અઢી હજાર વર્ષ પૂર્વની આ વાત ઘણા
લીધી અને અંતે નિરસ બનતાં ફેંકી દીધી એવી જાણતા હશે. પણ આટલા લાંબા સમય બાદ ત્યકતાઓને સહ જ રીતે પવિત્ર અને ઉંચા સ્થાને ઈતિહાસના પાને લખાઈ ગયેલી ઉપગુપ્ત અને બિરાજેલા સંત પાસે જતાં સંકોચ થાય એ વાસવદત્તાની વાત આજે પાછી જીવંત બની.
સ્વાભાવિક છે. પરંતુ સાચા સંતનાં દ્વાર તે કાળ વ્યતીત થાય છે, સમય બદલાય છે પણ
બધા માટે ખુલ્લાં હોય, ત્યાં ભેદભાવ કેવો? એમને માનવીના અંતરમાં રહેલી કરણાની ભાવના તે મને નીચ કોણ અને ઉચ્ચ કેણ? બધામાં સમાન આજે પણ પ્રેજજવળ અને અમર છે.
આત્માને નિવાસ છે. પૂ. ગુરુદેવનું એક પ્રવચન તા. ૩૦-પ-૬૫ના પૂર્વજન્મમાં કરેલા પાપ અને પુણ્યનો ઉદય રોજ નળબજાર પાસે ભંડારી સ્ટ્રીટમાં “જીવનમાં એટલે જ આ જન્મમાં પ્રતિકૂળ અને અનુકૂળ કરુણા એ વિષય ઉપર ગોઠવવામાં આવ્યું. આત્મ- પરિસ્થિતિ અને સંજોગોની પ્રાપ્તિ.