________________
પરિશિષ્ટ
શિક્ષાપા
અહિંસા, સયમ અને તપરૂપ ધર્મ એ ઉત્કૃષ્ટ માંગલ છે. જ્યાંસુધી ઘડપણ આવે નહિ, વ્યાધિ વધવા પામે નહિ અને ઈન્દ્રિય શિથિલ થાય નહિ ત્યાં સુધીમાં ઘર્માને આચરી લે. સભૂત પ્રત્યે સંયમભાવ રાખવા એ અહિંસા છે. બધા જીવે જીવવા ઇચ્છે છે. મરવા નહિ. એમ ણીને પ્રાણીવધ ન કરવા.
અહિંસા, સત્ય, અચો, બ્રહ્મચર્ય અને અપરિગ્રહ એ જિનર્દેશિત ધમ પાતાનુ કલ્યાણ ઈચ્છનારા મનુષ્ય આચરવા.
જીવિત કાઇપણ ઉપાયે જરા, વ્યાધિ અને મૃત્યુથી રહિત થઈ શકતું નથી માટે કલ્યાણને ઇચ્છનારા મનુષ્યે જરાપણ પ્રમાદ ન કરવા. ઘડપણથી ઘેરાએલાનું રક્ષણુ નથી એમ અવશ્ય જાણવું. પ્રમત્ત, અસચમશીલ અને હિંસક લેાકા કેવી રીતે રક્ષણ મેળવી શકે?
જે માણસ દુદ્ધિથી પાપકર્મ કરીને ધન પેદા કરે છે તેઓ વૈરયુક્ત થઈને નરકને માગે જાય છે.
ચાર જેમ પોતે જ કરેલા સધિમૂળમાં પકડાઈ જાય છે તેમ પાપકારી મનુષ્ય પણ પોતે કરેલાં કર્મોમાં જ બધાય છે. આ લાક અને પવલાકમાં સમસ્ત પ્રજા પાપ કરીને પીડાય છે. કારણ કે કરેલાં કર્મોને ભાગવ્યા સિવાય છૂટકો નથી.
પેાતાને માટે કે ખીજાને માટે જે માણસ પાપકર્મો કરે છે તેનાં ફળ તેને એકલાને જ ભાગવવાં પડે છે. તે વખતે બધુઆ બધુતા દાખવી શકતા નથી.
માહવશ થએલા પ્રાણી જોયેલી ખરી વસ્તુને પણ અવગણી ધનાદિમાં આસક્ત થાય છે, પરંતુ તે પ્રમત્ત પ્રાણી પાપકમનાં મૂળામાંથી ધનાદિ વડે બચી શકતા નથી.
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
