________________
૨૪૯
ધર્મબિંદુ પ્રકરણ ભાગ-૧ | અધ્યાય-૨ | શ્લોક-૪, ૫ હિંસાદિ સર્વ પાપોથી રહિત ધર્મ છે અને તેવો ધર્મ સેવનારા સુસાધુ છે અને તે સુસાધુ તે ધર્મ સેવીને વીતરાગ થાય છે માટે ધર્મના શ્રવણથી યોગ્ય શ્રોતાને, વીતરાગ પ્રત્યે, અહિંસાદિ ધર્મ પ્રત્યે અને અહિંસાદિ પાળનારા સુસાધુ પ્રત્યે અત્યંત રાગ થાય તે પ્રકારે ઉપદેશ આપવો જોઈએ. IIકા અવતરણિકા –
आह-धर्माख्यानेऽपि यदा तथाविधकर्मदोषानावबोधः श्रोतुरुत्पद्यते तदा किंफलं धर्माख्यानमित्याह - અવતરણિકાર્ય :
ગાદ'થી શંકા કરે છે – ધર્મના આખ્યાનમાં પણ=ઉપદેશક દ્વારા શ્રોતાને યોગ્ય ધર્મનું કથન કરવા છતાં પણ, જો તેવા પ્રકારના કર્મના દોષથી–ઉપદેશક દ્વારા કહેવાતા તત્વના હાર્દને સ્પર્શી શકે તેના પ્રતિબંધક કર્મના દોષથી, શ્રોતાને બોધ ન થાય તો ધર્મનું કથન શું ફલવાળું થાય ? એથી કહે છે – શ્લોક :
अबोधेऽपि फलं प्रोक्तं श्रोतृणां मुनिसत्तमैः।
कथकस्य विधानेन नियमाच्छुद्धचेतसः ।।५।। શ્લોકાર્ચ -
શ્રોતાને અબોધ થવા છતાં પણ શુદ્ધ ચિત્તવાળા વિધાનથી વિધિથી કથક એવા ઉપદેશકને મુનિસત્તમ એવા તીર્થંકરો વડે નિયમથી લ=નિર્જરારૂપ ફળ કહેવાયું છે. પ/૧૧|| ટીકા -
'अबोधेऽपि' अनवगमेऽपि सम्यग्धर्मस्य 'फलं' क्लिष्टकर्मनिर्जरालक्षणं 'प्रोक्तम्,' केषामनवबोधे इत्याह-'श्रोतृणां' श्रावकाणाम्, कैरुक्तमित्याह-'मुनिसत्तमैः' भगवद्भिरर्हद्भिः , 'कथकस्य' धर्मदेशकस्य साधोः 'विधानेन' बालमध्यमबुद्धिबुधरूपश्रोतृजनापेक्षालक्षणेन 'नियमाद्' अवश्यंतया, कीदृशस्य कथकस्येत्याह-'शुद्धचेतसः' परानुग्रहप्रवृत्तिपरिणामस्येति ।।५।। ટીકાર્ય :
‘મવોડપિ'.... પરિસ્થિતિ | અબોધમાં પણ=સમ્યગુધર્મના અનવગમમાં પણ લ=ક્લિષ્ટકર્મની નિર્જરારૂપ ફળ કહેવાયું છે.
કોના અનવબોધમાં નિર્જરાનું ફળ કહેવાયું છે ? એથી કહે છે –
