________________
તવારીખની તેજછાયા
કહેતા : “આપ નીચે જ રહો, હું આવતો રહીશ,” પણ તેઓ કહેતાં : ‘આપ સાધુ છો, મારે જ ઉપર આવવું જોઈએ.' કલાત્મક ઉજમણું જોઈ માએ કહ્યું : “આપે મારી ઇચ્છા પૂર્ણ કરી દીધી.'
બધું જ બરાબર ચાલતું હતું. ત્યાં જ એક દુઃખદ ઘટના બની. ચૈત્ર પૂનમે શ્રી સિદ્ધચક્ર મહાપૂજન ચાલી રહ્યું હતું અને સંદેશો આવ્યો : “માતુશ્રી અચાનક પડી ગયાં છે.” પૂજ્યશ્રી તરત ત્યાં ગયાં. પક્ષઘાતનો હુમલો હતો, પણ વાણીમાં તકલીફ નહીં. ડોક્ટરોએ ઉપચાર શરૂ કર્યા. તપસ્વીઓમાં ધમાચકડી મચી ગઈ. નવકારનો અહીં જાપ શરૂ થઈ ગયો. સમગ્ર પરિવાર માની સેવામાં લાગી ગયો. આવા સમયે પણ માતુશ્રીનો આદેશ હતો કે રાત્રે કશું આપવામાં ન આવે.
પૂજ્યશ્રીના સાંનિધ્યમાં મિટિંગ મળી. તપસ્વીઓનું બહુમાન અને પારણાંનો કાર્યક્રમ જ બાકી છે, શું કરવું? બધાનો મત હતો કે માણિભદ્ર બાબાના દરબારમાં કંઈ જ નહીં થાય. બધા કામ નક્કી સમયે થવા દો. પૂજ્ય ગુરુદેવશ્રીએ જઈને દાદાને કહી દીધું. માતુશ્રી જેવાં આવ્યાં છે તેવાં જ પાછાં જવા જોઈએ. દવાની સાથે સૌની દુવાએ પણ કામ કર્યું. પારણાં, તપસ્વીનોનાં બહુમાન બધું જ શાંતિથી થયું. લગભગ એક વાગે બધા કાર્યક્રમો પૂર્ણ થતાં પૂજ્યશ્રી માતુશ્રી પાસે ગયાં અને કહ્યું : “બધું શાંતિથી પતી ગયું છે. આપને કેમ છે?’’ જવાબ હતોઃ “બહું સારું કર્યું, બસ મારે ચાર શરણ.”–અને અવાજ બંધ થઈ ગયો.
બપોરે ત્રણ વાગે અમદાવાદ જવા પ્રયાણ કર્યું. અમદાવાદ ગયા પછી વિશેષ ઉપચારથી તબિયત સુધરી, પરંતુ આ અસ્ત થયા પહેલાંનો પ્રકાશ હતો. વૈશાખ સુદ આઠમ, રવિપુષ્યના શ્રેષ્ઠ યોગમાં એમણે અંતિમ શ્વાસ લીધો.
મહાન માતા–જેણે જિનશાસનને બે સંતાનો અર્પણ કર્યા, અંતિમ સમય સુધી કંદમૂળ, રાત્રિભોજન, અભક્ષ્ય પદાર્થોનો ત્યાગ કર્યો. બધાંની સેવા કરી પણ સેવા લેવાની ભાવના કદી ન રાખી. વિશાળ પરિવારના વડીલનું પદ બરાબર સંભાળ્યું.
આવી માતાનાં ચરણોમાં આપણે સૌ નમન કરીએ! શ્રાવિકા રત્નકુક્ષિણી જીવીબહેન
હાલારના દરિયાના બરાબર કિનારે, ખંભાલિયા તાલુકાના આંબલા ગામમાં દાનશૂરા ધરમશીભાઈ કારાના ઘરેમાતા ગંગાબહેનની કુક્ષિએ એક પુત્રીનો જન્મ થયો. નામ પડ્યું ‘જીવી’.
Jain Education International
For Private
૯૮૩
એકદમ શરમાળ, પવિત્ર, વિનયી, કહ્યાગરી કામગરી પુત્રી–માતાપિતા માટે આ એક જ પુત્ર કહો કે પુત્રી તે જ મૂડી હતી. મોટી થતાં માતા-પિતાએ મોટા માંઢાના રહીશ પૂંજાભાઈ નોંધાભાઈ ખીમસિયાના સુપુત્ર માણેકભાઈ સાથે લગ્ન કરાવ્યાં.
પૂર્વના સંબંધોનો જાણે સાથ હશે! તેમ આ કુળવાન છોકરી જીવીબહેનનું જીવન ખરેખર પ્રશંસનીય બન્યું. માતાપિતાની એકની એક પુત્રી, લાડ-કોડમાં ઊછરેલી, પણ સંસ્કારોની ખાણ સમાન વહુ બનીને સાસરે આવીને બીજા દિવસથી જ બધાંને પોતાના ગુણોથી આકર્ષી લીધાં. કામ કરવાની છટા, બોલવાનું તો ન છૂટકે અને વડીલોની આમન્યા પૂરેપૂરી સાચવે તથા માણેકભાઈનો સ્વભાવ થોડો મર્યાદાના પાલન માટે ચુસ્ત-કડક પણ કહેવાય તો પણ ક્યારેય સામે બોલવાનો પ્રસંગ ઊભો નહોતો થયો.
પતિ માણેકબાઈની પ્રસન્નતા એ જ જીવન. ઉપકારી વડીલોની સેવા એ જ મંત્રનું આરાધન કરતાં સમય-કાળ પસાર થઈ રહ્યો હતો.
પોતાના દિયર કેશુભાઈએ હાલારના તપગચ્છના ઇતિહાસમાં સર્વપ્રથમ દીક્ષા લઈ–“મુનિ કુંદકુંદવિજયજી' બન્યા ત્યારે તેમની દીક્ષામાં પ્રેરક તરીકે માણેકભાઈ હતા. વૈરાગી એવા માણેકભાઈએ ત્યાં જ વિચાર કર્યો કે-“ભાઈએ આખા સંસારનો ત્યાગ કર્યો, તો મારે પણ એવું કંઈક કરવું કે જેથી આખી જિંદગી યાદ રહે. ” એક અત્યંત પ્રશંસનીય નિર્ણય લીધો, પણ એ નિર્ણય પોતે એકલા જ પાળી શકાય તેવો ન હતો. તે માટે ધર્મપત્ની જીવીબહેનને જણાવવાનું હતું. બીજા દિવસે તે જણાવ્યું. હજુ તો પત્નીના ગર્ભમાં બાળક છે. સંસાર સુખના દિવસો છે. ભરયુવાનીના ઉંબરેથી પસાર થવાનાં વર્ષો છે. તેવા સમયે બ્રહ્મચર્ય વ્રત સ્વીકારવાના કોડ સેવાઈ રહ્યા છે. માણેકભાઈની ૨૬ વર્ષની ઉંમર અને જીવીબહેનની ૧૮ વર્ષની ઉંમર છે. આ ઉંમરે જગતમાં દીપક સમા બ્રહ્મચર્ય વ્રત' સ્વીકારવા બન્ને તૈયાર થયાં. પૂજ્ય ગુરુ મહારાજને વાત કરી.
હજુ તો કિશોર અવસ્થા છે, પણ પૂર્વભવની અનાસક્તિનો યોગ-આ ભવમાં ઉદયમાં આવ્યો. માણેકભાઈ પવિત્ર હતા, જીવીબહેન પણ પવિત્ર હતાં. બન્ને બ્રહ્મચર્ય વ્રતનાં ધારક બની ચૂક્યા. બન્નેના વિચારો પવિત્ર હતા. તેની અસર ગર્ભમાં રહેલા સંતાન પર પડતી હતી. ૧૯૯૮ના જેઠ સુદ૨ ના શુભ દિવસે કોઈપણ પીડા વિના માતાએ સુંદર સ્વરૂપવાન અનેક લક્ષણોથી યુક્ત પુત્રરત્નને જન્મ આપ્યો.
Personal Use Only
www.jainelibrary.org
