________________
દિવ્ય પિતૃ પ્રેમ.
૧૨૧
માગધી, સંસ્કૃત આદિ જ્ઞાન મળતુ રાય તેવી સંસ્થાને ગુરૂકૂળ કહી શકાય અને તેવી સંસ્થાની કેટલી બધી અગત્યતા છે તે આ લેખ ઉપરથી વિદિત થશે. ગુરૂકૂળમાં રહેલા વિદ્યાથી ઓ શરીરે મજબૂત અને કેટલા જ્ઞાન વાળા બને છે તે આર્ય સમાજના ગુરૂકૂલે જૈવાથી જણાઇ આવે છે. કાઇ એમ કહેશે કે પાઠશાળાઓમાં વિદ્યાર્થી એને જ્ઞાન મળતુ હાય તે। પછી ગુરૂસ્કૂલની શી જરૂર ? પરન્તુ હું બધુએ ! આપ વિચારે। તે। તરત આ ૫ સર્વે ને જણાશે કે પાઠશાળામાં રહેલ વિદ્યાર્થી ખરેખર ગુરૂકૂળની માફ્ક કેળવી શકાતાં નથી માટે ગુરૂકૂળની ઘણીજ આવશ્યક્તા છે. વ્હાલા ધર્મ પ્રિયખધુએ ? અંતઃકરણમાં રગારગ ધ ફેલાવવાની તિત્ર અનુસા વતી હાય, ને તમે! શુભ કાર્યોમાં આત્મભેગ આપવા ઇચ્છતા હાય તેા તમા ગુરૂકૂળ સ્થાપવાને માટે આમ ભેગ આપવા તત્પર થાએ ? યથા શક્તિ તે સબંધી ખનતુ કરે। પ્રતિના કરે. આ સમાજ મત કે જે વેદમાંથી નીકળેલ છે ને તેના સ્થાપક ધ્યાનંદ સરસ્વતી છે અને જેમણે ઠેર ઠેર ગુરૂકૂળ સ્થાપી તેમજ વેદ પ્રચાર મંડળે સ્થાપી આજે તેમણે ઘણા સમાજીસ્ટ કર્યાનું સંભળાય છે તેવીજ રીતે હું બધુએ ? આપણે ગુરૂકૂળની સંસ્થાએ સ્થાપી જૈન ધર્મની વિજય ધ્વજા દેશી દેશ કરકાવવા પ્રયત્ન કરવા જોઇએ. ગુરૂકૂળ જેવી મહાન સંસ્થા સ્થાપવામાં શુાજ સારાકુંડની જરૂ રીયાત છે અને તે ફ્રેંડ એકઠું કરવા દરેક એની ફરજ છે, જે બધુએ મળેલી લક્ષ્મીને સદુપયોગ કરતા નથી તે ખરેખર ભૂલ ભરેલું છે, જમાનાને અનુસરીને જ્ઞાન માર્ગે જે લક્ષ્મીને સદુપયેાગ કરે છે. તેજ ખરેખર સદુપયેાગ કર્યો કહી શકાય. ને આપણે વિવેકથી ગુરૂસ્કૂલ સબંધી વિચાર કરીએ તે તે સબંધી ઉત્તમાત્તમ ખ્યાલ આવ્યા શિવાય રહેશે નહિ ! સ
એને આ લેખ ઉપરથી વિદિત થયું હશે કે ગુરૂકૂળની કેટલી બધી આવશ્યકતા છે. છેવટે લેખની પૂર્ણાહુતીમાં વાંચકા પ્રત્યે લેખ પ્રત્યે થયેલ ભૂલની ક્ષમા ઇચ્છી વિરમું છું.
दिव्य पितृ प्रेम. ચાલુ વાતા.
( ગતાંક પૃષ્ટ ૮૪ થી ચાલુ)
ગંભિરતા, ને પ્રેમ તથા ક્રતુ
શિતળચંદ્રના સફેદ ખરા જેવાં કિરામાં સ્નાન કરતી લલિતા, અજીતસિંહનુ આવેશ યુક્ત ભાળ્યુ સાંભળીને, તથા પ્રેમવિરાધન કરનારૂ હવુ વિલક્ષણુ આત્મસયમન જોઈને ચાંકત થઈ ઉભી, ને તેને અજીતસિહ ઉપર વધારે પ્રિતી ઉત્પન્ન થવા લાગી. કુમારના મુખયર બિરાજમાન થયેલ ધરપણું, સાત્વિકતા, મિશ્રણુ જોઇ કુમારીને તેનાપર વિશેષ વહાલ છૂટવા લાગ્યું પશુ તેટલાજ આવેશમાં પિતૃભક્તિ પ્રકટવા લાગી. તેને વિલંબ થયેા કારણુ ગમે તેમ પણુ આખરે તે એક બ્રીજ હતી ને તેના હૃદયક્ષેત્રમાં ત્યારે પતિપ્રેમને પિતૃભક્તિ વચ્ચેનું મુળ સગ્રામ મચી રહ્યું. આ રાજપુત બાલીકા છેવટે કંઇક નિર્ણયપર આવી હોય તેમ લાગતું હતું. છેવટે તે ખેલી, “ જીત ! મહા” અજીતપ્રેમમય હ્રદય, પિતૃપ્રેમ તરખેડી ચતુ નથી. વન અર્પનાર, ઉછેરનાર, ને આટલા સમય
પશુ તેજ પેાતાનું હ્રદય
વખતે તેના હ્રદયમાં શોધન કરતાં વધુ
અ
