________________
“ અગર જો ત્યારે કહેવું કદાચ અસત્યથી દૂર હશે પરંતુ મને તે મખજીના કહેવામાં વધારે સત્યતા લાગે છે. રાજદરબારમાં આવા બનાવે બને એ સંભવિત છે.” દેવકુમાર કારહિત છે.
“ આપને વધારે શું કહું પણુ લક્ષમાં રાખવા જેવું છે કે આ કાર્ય પ્રપંચમાં સ્વરૂપાદેવીનો ઇરાદે પિતાના પુત્રને રાજ્ય આપી આપણને દુઃખ દઈ હેરાન કરવા, એ સિવાય બીજો કાંઈ નથી. જેમાં આ મખને આગેવાની ભર્યો ભાગ છે. ”
દેવી !તું ગાંડી છે. આપણને અહિંયાં રહ્યાં કોણ હેરાન કરનાર છે”
આપને અહિંયાં રાખી ચેર, ચાટે ને ચકલે વગોવરાવવા ને તિરસ્કારપાત્ર બનાવવા એજ મનજી ને સ્વરૂપાની ખૂબી છે. વળી પુનઃ કહું છું કે આ વાત પ્રસિદ્ધ કરવામાં વિશેષ લાભ છે. દોષિત હશે એ તુત બને હાર પડી જાશે. પૂજ્ય પિતાશ્રી ન્યાયથી નહિ ચળે. ” જયમાલા બાલી.
“વળી આમાં આપણે કોઈને દુઃખ દેવાની ઈચ્છા નથી પણુ દુઃખમાંથી મુક્ત થવાની ઈચ્છા છે.” દેવકુમારે કહ્યું.
જે આપની એમજ ઈચ્છા છે તે ભલે; પણ માતુશ્રી ને પ્રિયકુમારને પૂછવું હેત તે વધારે લાભ હતે.”
( એટલામાં મુખ આપે. ) બા સાહેબ, પૂછવું એ ઘણું જરૂરતું છે, પણ તેમાં આપણે નિષ્કળ નીવડીએ, એટલું જ નહિ પણ તે દરમિયાન કુંવર સાહેબનો જીવ જોખમમાં આવી જાય ” પણ માતુશ્રીને પુછવામાંથી હરકત છે ?” જયમાલાએ પૂછયું.
“બાશ્રી વિશે શું કહું. ખુદ માતુશ્રીના ખાસદારે પણુ ગુપ્ત રીતે સ્વરૂપાના પક્ષમાં છે તે આગળ શું કહેવું. આ નિશ્ચય સમજજો કે આ સેવકનું માથું એ કુંવર સાહેબની અસિ નીચે છે.” મખએ આધીનતા દર્શાવી.
“ મખછ ! પણ ખાત્રીપૂર્વક સમજજે કે દેવીના કહેવા પ્રમાણે જે આમાં કંઈ દગો-ફટકે હશે તે તું દુનીઆમાં હતો નહતો થઈ જશે. ” કુમારે બીક બતાવી.
જ બાપા ! કંઈ પાપને ઘડો ફૂટ્યા વગર રહેશે. પણ કૃપાનાથ ! જે જો આ વાત બહાર પડે નહિ. નહિતો પિતાશ્રી મારે ઘણુ કહાડી નખ શે. ” મખએ કહ્યું.
