________________
બત્રીશી-૨, લેખાંક-૧૪
૧૩૩
વાનગીઓ બનાવેલી હોય એ આધાકર્મ કહેવાય... સાધુઓને ખપે નહીં... સાધુઓને તો નિર્દોષ ભિક્ષા જ ખપે...' આવી બધી વાતો કરવી ન જોઈએ. એમ વર્તમાનમાં ડામી સડકોના કારણે વિહારમાં પગ સતત ઘસાય છે... નીચેની ચામડી આળી થઈ જાય છે. એક ઝીણી પણ કાંકરી ખૂબ પીડા ઉપજાવે છે. હાઈવે પર ટ્રાફિક જોખમી બન્યા છે.. વારંવાર સડક પરથી નીચે ઉતરવાની જરૂર પડે જ્યાં મોટે ભાગે કાંકરીઓ જ હોય.. આવા બધાં કારણોએ ઘણાં ઘણાં સાધુસાધ્વીજી ભગવંતો પગમાં પગરખાં પહેરતાં થયા છે, એ વિના ચાલે એવું રહ્યું નથી.. તો પછી બાળજીવો સમક્ષ અનુત્પાનકત્વનો (પગમાં કશું પહેર્યા વિના ખુલ્લા પગે વિહાર કરવાનો) જે આચાર છે એનું વર્ણન કરવું ન જોઈએ. નહીંતર, ‘આ બધા બોલે છે કંઈક ને ક૨ે છે કંઈક... બોલવામાં શૂરા છે... કરવામાં ઢીલા... જે બોલી રહ્યા છે એ બધું પણ વિતથ હશે...' આવી બધી શંકા પડવાથી એને ધર્મ પ્રત્યે આકર્ષણ થઈ શકતું નથી. (આ વાત તો ધર્મમાર્ગે જોડવાનો પ્રસ્તાવ હોય ત્યારે પણ સમાન રીતે જાણી).
વળી, આ જે વાસ્તવિકતા છે કે બાળજીવો લિંગને જુએ છે અને એને અનુરૂપ એના વિસ્મય પમાડે એવા બાહ્ય આચારો જુએ છે, પણ સૂક્ષ્મતાથી આચરણને જોતા નથી... તેના પરથી આ પણ એક સૂચન મળે છે કે - આવા જીવોને પરિકર્મિત બુદ્ધિવાળા અને સ્વ (વક્તા) પ્રત્યે વિશ્વાસવાળા કરીને બાળકક્ષામાંથી ઉપર લાવવાનો પ્રયાસ કરવાની ભૂમિકા જ્યાં સુધી ઊભી ન થઈ હોય ત્યાં સુધી તેઓ સમક્ષ પ્રચ્છન્ન શિથિલાચારવાળાનું ખંડન ન કરવું. અર્થાત્ જેઓ ઉપર ઉપરની દૃષ્ટિએ તર્કપૂર્ણ લાગે એવી કર્ણપ્રિયવાણીથી લોકોને ધર્મ તરફ આકર્ષનારા હોય પણ પોતાના જીવનમાં અક્ષન્તવ્ય શિથિલાચારવાળા હોય.. ચોથા વ્રતમાં સાવ ખાડે ગયા હોય.. તેવાઓના આ દોષ સ્વ-પરને ભારે નુક્શાનકર્તા હોવા છતાં ઉક્ત
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
