________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
શ્રી આત્માનંદ પ્રકાશ વર્ષ : ૩ અંક ૨, ૧૬ ડિસેમ્બર ૨૦૦૨ ]
શિષ્ય ફરતો ફરતો એક ખેતરમાં પહોંચી ગયો. તેને ભૂખ તો ખૂબ લાગી જ હતી... અને ખેતરમાં બાજરીનાં લીલાંછમ ડૂંડા હવામાં લહેરાઈ રહ્યાં હતાં.........! શિષ્યને થયું, ‘આવાં મજાનાં ડૂડાં ખાવાથી ભૂખમાં રાહત થશે....!' ને એણે બેચાર ડૂંડાં તોડીને ખાવા માડ્યાં.
ત્યાં જ ખેતરનો માલિક આવી પહોંચ્યો. એણે જોયું તો પેલો શિષ્ય બાજરીનાં ડૂંડાં ખાઈ રહ્યો હતો. ખેડૂત ગુસ્સે થઈ ગયો અને બીભત્સ ગાળો બોલવા લાગ્યો. તે કહેતો હતો :
પ્રભુએ ખેડૂતને કહ્યું :
‘ભાઈ, આ માણસ મારો શિષ્ય છે. તેનો અપરાધ હું પણ સ્વીકારું છું અને ક્ષમા માગું છું. તમે એને દંડ દેવા માટે હકદાર છો. પણ શિક્ષા કરતાં ક્ષમા મહાન છે. વળી તમે કહો છો એમ આ શિષ્યે હજી સવારનું દાતણ પણ નથી કર્યું અને બાજરી ખાવા લાગ્યો છે, પણ તમેય સવારના પહોરમાં અપશબ્દો બોલી જ રહ્યા છો ને! પ્રાતઃકાળે તો પ્રભુનું નામ લેવાનું હોય, સવાર સવારમાં ઈશ્વરનું સ્મરણ કરવાને બદલે તમે ગાળો બોલી રહ્યા છો એ શું તમને યોગ્ય લાગે છે?'
‘મૂરખ! મારા ખેતરમાંથી મને પૂછ્યા વગર બાજરીનાં ડૂંડાં તોડી તું ખાઈ રહ્યો છે? નાલાયક! હજી તો સવારનું દાતણ પણ તેં કર્યું નથી, અને બાજરી આરોગવા માંડ્યો છે, તે તને શરમ નથી આવતી?’
|
|
‘ભાઈ, મારી ભૂલ થઈ ગઈ... મને ક્ષમા કરો...!' શિષ્ય ખેડૂત સામે બે હાથ જોડતાં કહ્યું.
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
[૧૩
પ્રભુ ઈસુએ પોતાના શિષ્ય સામે નજર માંડી. શિષ્ય નીચી નજરે સ્થિર ઊભો હતો.
એટલામાં વિખૂટા પડી ગયેલા ઈસુ ત્યાં આવી પહોંચ્યા. તેમણે પૂછ્યું :
‘કેમ, શી વાત છે, ભાઈ?'
ખેડૂતનો રોષ શાંત થઈ ગયો.
‘અરે, જા હવે નફ્ફટ.....! તને તો હું | કોરડે કોડે ફટકારીને દંડ દઈશ..... તું હરામખોર | છે. તું નિર્લજ્જ છે. તું પાખંડી અને ચોર છે....!'
|
આજે વિશ્વમાં રોષ અને દ્વેષની જ્વાળાઓ લપકારા મારી રહી છે. જગત હિંસાના શિખર ઉપર બેઠું છે. કઈ પળે વિનાશક વિસ્ફોટ થશે અને વિશ્વ ખતમ થઈ જશે એની કોઈને ખબર નથી. વિજ્ઞાન એક તરફ અણુશક્તિ દ્વારા ખતરનાક હથિયારો બનાવે છે, તો બીજી તરફ માનવ માનવ વચ્ચે વૈમનસ્ય અને વિખવાદ ઘેરાં બની રહ્યા છે. પરાકાષ્ઠાની એક પળ જગતનો નાશ કરવા સમર્થ છે. ત્યારે ઈસુએ આપેલો પ્રેમનો મહામંત્ર યાદ કરીએ અને તે દ્વારા જીવનને સાર્થક કરીએ એમાં જ આપણું તથા વિશ્વનું શ્રેય છે.
|
‘જુઓને, આ નાલાયક....! મારા ખેતરમાંથી બાજરીનાં લીલાછમ ડૂંડાં ખાઈ રહ્યો છે. હજી તો એણે સવારનું દાતણ પણ કર્યું નથી અને ભૂખડીબારસ જેવો ભૂખ્યો થઈ ગયો છે! પાછો મને કહે છે કે, માફ કરી દો.....' ખેડૂતે પ્રભુ ઈસુ સામે જોઈને રોષપૂર્વક કહ્યું.
|
લેખક શ્રી લક્ષ્મીચંદભાઈ છ. સંઘવીના પુસ્તક ધૃષ્ટાંત રત્નાકર'માંથી જનહિતાર્થે સાભાર]
For Private And Personal Use Only
