Atmanand Prakash Pustak 097 Ank 09 10

Author(s): Pramodkant K Shah
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 9

જુલાઈ-ઓગસ્ટ ૨૦૦૦]
[ ૧૦૩ બીજા કરતાં ચડિયાતી માની બેસે છે ત્યારે તેને શું હોય તો આજ કરી લેવું જોઈએ. સારાઈનો સાચી વાત સમજાતી નથી. તે પોતાની નબળાઈ, ભિલાઈનો શુભ વિચાર આવે તો કાલની રાહ કરૂપતા અને દોષોને જોઈ શકતો નથી એટલે | જોવાની જરૂર નથી. આજ ક્ષણ મહત્વની છે. સત્ય તેનાથી દૂર રહી જાય છે અને અસત્ય તેના | આવતી કાલની આપણે જે વાત કરીએ છીએ તે ટેકામાં આવીને ઊભું રહી જાય છે. આ દંભી ! આજ બનીને આવવાની છે. આજની વ્યથા, અસત્યને પણ સત્યનો ચહેરો લગાવીને નીકળવું | આજનો આનંદ અને આજનો ભાવ કાલ પર પડે છે.
ઠેલી શકાય નહીં. આજે જે કરવાનો અવસર છે માણસ બે રીતે મોટો બની શકે છે. એક તો તે કાલે આવવાનો નથી. કાલનો જે અવસર હશે સ્વયં શક્તિ અને સામર્થ્ય મેળવીને વિકસાવીને તે એકદમ નવો હશે. આજના કરતાં ભિન્ન અને અને બીજો રસ્તો છે બીજાને નાના બનાવીને. | અલગ હશે. ગઈ કાલ જે વીતી જાય છે તે પ્રથમ રસ્તો મુશ્કેલ છે એમાં ઘણો સમય લાગે છે. સમયની કાળની ગતિમાં વિલીન થઈ જાય છે. પરંતુ બીજો રસ્તો આસાન. બહુધા માણસો પ્રતિક્ષણ જગત બદલાયા કરે છે. બીજાને નાના બનાવીને મોટા બનતા હોય છે. પરિસ્થિતિ પલટાયા કરે છે. માણસે આમાં તેના અહંકારને મોકળું મેદાન મળે છે. વર્તમાન સાથે ચાલવાનું છે. તેમાં ભૂતકાળ કે માણસ બીજાના નાનકડા રાઈ જેવડા દોષોને ! ભવિષ્ય કશું કામ આવે તેવું નથી. જે થઈ ગયું છે પર્વત જેવા બનાવી દે છે. એટલે પોતાના મોટા | તે ભૂલી જવાનું છે અને જે થવાનું છે તેની કોઈને દોષો ઢંકાઈ જવાનો અહેસાસ અનુભવી શકે છે. | કશી ખબર નથી તેથી નાહકની કલ્પના કરીને આપણામાં રહેલી ઊણપમાંથી બચવાના બે | સુખી કે દુઃખી થવાનું કોઈ કારણ નથી. ઉપાયો છે એક તો ઊણપને દૂર કરવી અથવા તો |
મોટાભાગના માણસો આજે જે કરવાનું છે તે માની લેવું કે બીજા આપણા કરતા વધુ ખરાબ છે.
આવતી કાલ પર છોડી દે છે અને ગઈકાલ જે પીડા દૂર થઈ જશે. આમાં કાંઈ કરવાનું નથી ! વીતી ગઈ છે ત્યારે જે કરવાનું હતું તે આજે કરે માત્ર માની લેવાનું છે. પરંતુ, આ રસ્તો છે. સમયની રફતારમાં મનુષ્યની ગતિ ધીમી છે આત્મક્રાંતિનો નથી પણ આત્મઘાતી છે.
એટલે અસંતુલન ઊભું થાય છે અને માણસ સ્વયંને જાણ્યા વગર કોઈ સિદ્ધ બની શકે | ભૂતકાળ અને ભવિષ્ય વચ્ચે ભીંસાયા કરે છે. નહીં. આપણે બીજા પર ગમે તેટલાં વિજય | જિંદગીમાં તત્કાળ ભય ઊભો થાય છે ત્યારે મેળવીએ પરંતુ જાત પર વિજય મેળવ્યો નથી ત્યાં | માણસ સભાન અને જાગૃત બની જાય છે. જાતને સુધી બધું વ્યર્થ છે. જાત પર વિજય મેળવે છે તે |
| બચાવવા માટે છલાંગ મારે છે, ઊંચેથી નીચે જ સાચો સમ્રાટ છે.
| ભૂસકો મારે છે. આગમાંથી, પાણીમાંથી બહાર જીવનના બધા કામો યોગ્ય સમયે કરી નીકળી જાય છે ત્યારે માણસ વિચારતો નથી કે નાખવાના હોય છે. સમય કોઈના હાથમાં રહેતો | બચવા માટે આજે અત્યારે છલાંગ મારવાની નથી. પ્રભુભક્તિ માટે પણ માણસ વિચારે છે | જરૂર નથી. કાલે ફુરસદે છલાંગ મારી લઈશું. હમણાં કયાં સમય છે, નિવૃત્ત થશું ત્યારે એ જ | અસ્તિત્વ સામે જ્યારે ભય ઊભો થાય છે ત્યારે કરવાનું છે ને? પરંતુ માણસના જીવનમાં કાલ ! ઉંદર પણ પાંજરામાંથી બહાર નીકળવા પોતાની કદી આવતી નથી. કોઈ પણ સારું કામ કરવું ! તમામ તાકાત કામે લગાડી દે છે. કુદરતે