________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
જુલાઈ-ઓગસ્ટ: ૨૦૦૦]
[ ૧૧૫
E પાપના પંથેથી પાછા ફરવું તે ધર્મ છે!
આજે માણસ ધન અને ધંધાની પાછળ એવો | ‘ભાઈ, આ વાસી ઓસડ ઉકરડે પધરાવી દોડ્યો છે કે, એ ધર્મને તો સાવ વિસરી જ બેઠો | આવો...' છે!
“પણ આ તો ખૂબ કિંમતી ઓસડ છે....' વાતે વાતે એને વેપાર સૂઝે છે, વહાલની | ‘તો શું? હવે તેની અસરકારના ખતમ થઈ વાણીનો લય એ વિસરી બેઠો છે.
ગઈ....” વેપારી હોલમાં ગોલમાલ કરે છે તો વકીલો | ‘પણ....કોઈક દર્દીને આપણે આ ખોટા લોકોને કાયદાની ગૂંચમાંથી બહાર કાઢે છે. | ઓસડિયાં અડધી કિંમતે વેચી દઈશું....' અમલદારો ફરજ નિભાવવા બદલ વેતન
યુવાન શિષ્યની આવી વાત સાંભળીને ઠંડુ મેળવતા હોવા છતાં લાંચ માંગે છે અને શિક્ષકો
| ભટ્ટ દુઃખી થયા અને બોલ્યા : ટ્યૂશન તથા પરીક્ષાની ગેરરીતિઓ પાછળ પ્રામાણિકતા અને નિષ્ઠાને ચૂકી રહ્યા છે. ડૉકટરો |
“ભાઈ, દવાનું ક્ષેત્ર દુવાના ક્ષેત્ર જેટલું પવિત્ર દયા ભૂલ્યા છે તો નેતાઓ નીતિને ભૂલ્યા છે.
હોવું જરૂરી છે. આ વેપાર નથી, સેવા છે. અહીં
| નફો મહત્ત્વનો નથી, નિષ્ઠા અને નીતિ મહત્ત્વનાં આવી આબોહવામાં સચ્ચાઈની ધૂપસળી),
છે અને એક વાત યાદ રાખજે વત્સ, કે દર્દીને દવા મહેકતી હોય ત્યારે એનો આહ્વાદ સાવ અનેરો |
આપવી એ આપણી ફરજ નથી, પણ દર્દીને જ હોય છે!
| દર્દમુક્ત કરવો–સાજો કરવો એ આપણી મૂળભૂત વૈદ્યરાજ ઝંડુ ભટ્ટનું નામ આયુર્વેદના | ફરજ છે. જે વ્યક્તિ દર્દીના દર્દ સાથે પણ ઇતિહાસનું એક ગૌરવવંતુ નામ છે. આજે તો | સોદાબાજી કરતી હોય તે રાક્ષસથી ય બદતર છે. તેઓ હયાત નથી, પરંતુ તેમના જીવનની
| ગુરુએ વૈદક વિદ્યાનો મૂળ મંત્ર ભણાવ્યો. સૌરભથી સમાજ લાભાન્વિત છે જ!
પરંતુ એ યુવાન શિષ્યને સેવા કરવામાં વૈદ્યરાજ ઝંડુ ભટ્ટ પાસે એક યુવાન વૈદકે નહિ. માત્ર મેવા ખાવામાં જ રુચિ હતી. વૈદક શીખવા આવે. એ યુવાન બડો ચતુર હતો. | શીખી લીધા પછી આચારસંહિતાની તમામ વાતો ભટ્ટજી એને પોતાની પાસે રાખીને દરરોજ નવી| નેવે મુકીને એ વેપારી બની ગયો. દર્દીઓને નવી વાતો શીખવતા. કઈ જડીબુટ્ટીનો કેવો અને |
છેતરવા લાગ્યો. રૂપિયા-પૈસા કમાવા એ જ માત્ર કેટલા પ્રમાણમાં ઉપયોગ કરવો, તેનું મિશ્રણ કઈ |
| એનું લક્ષ્ય બની ગયું. તે માનવતાને પણ સાવ રીતે કરવું, ખરલમાં ઓસડિયાંને કઈ રીતે ઘૂંટવાં |
ઓળંગી ગયો. વગેરે ઉપરાંત દર્દના નિદાનની પણ રૂડી તાલીમ
લોકો તો યુવાન વૈદ્યરાજ પાસે શ્રદ્ધાથી તેઓ આપતા હતા.
જતા....જેને દર્દ મટે એ વૈદ્યરાજનાં ગુણગાન એક વખત કેટલાંક ઓસડ ખૂબ વાસી થઈ | ગાય ને જેને દર્દ ના માટે તે પોતાના ભાગ્યનો ગયાં હતાં. ઝંડુ ભટ્ટજીએ યુવાન શિષ્યને કહ્યું: | દોષ કાઢે !
For Private And Personal Use Only
