Atmanand Prakash Pustak 094 Ank 03 04

Author(s): Pramodkant K Shah
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 4

૧૦]
શ્રી આત્માનંદ પ્રકાશ
જાગતાં રે જો ?
– લેખક :એ પૂ. આચાર્ય ભગવંતશ્રી વિજયમહિમાપ્રભસૂરીશ્વરજી મ.સા. ૬
દેહનો થાક ઉતારવા માનવ ઉઘે છે, પરંતુ વિધ પાપાચરણ સેવાતા જાય છે. જેના પરિણામે જે ઘરમાં સાપ સંતાયા હોય તે, ઉંઘવા છતાં હિતાહિતનો પણ ખ્યાલ ભૂલી જવાય છે. ઉંઘ ન આવે મનમાં ભયને ગભરાટ કે મગજમાં આજે આપણું જીવનમાત્ર એક દુઃખ, એક ભાર હોય તે ઉંઘ નથી આવતી. માનવી જેટલી વ્યથા, એક તરફડાટ સમું બની ગયેલ છે. વાસસાપથી ડરે છે, તેટલો પાપથી નથી ડરતે. નાની ભઠ્ઠીમાં સપડાઈ જઈ અંગે અંગમાં કામ
મદ-મહ-માયા વગેરેના સાપ માનવને પળે અને લેભની અગન વ્યાપી ગઈ છે. છતાં હજી પળે હસી રહ્યા છે. અંતરના ઓરડે પાપના સાપ ઘેરનિદ્રામાં પોઢયા હોઈએ તેમ જણાય છે. ગુંચળા વાળીને બેઠા છે. છતાંય એ સાપને હટા- કુંભકર્ણ તો નગારા વાગતાં છ માસે પણ જાગતે. વવાનો વિચાર જાગે છે ખરો ? શાંતિથી ઉંઘવા જ્યારે આપણે તે બાર બાર વર્ષ સુધી પડઘમ પાપના સાપ દૂર કરી નિભય બનવું જોઈએ. વાગે છતાં જાગે તે બીજા, કેમ ખરું ને ? આવી નિયતા કેળવવા ચિત્તસમાધિ મેળવવી “ જાગે સે પાવે ઔર ઉ ો છે ” જોઈએ.
જામતે મેળવે છે. ઉઘતા ગુમાવે છે. આપણે જ્યાં સુધી ઘરમાં સા૫ છુપાયેલું હોય, ત્યાં મેળવવા આવ્યા છીએ નહિ કે ગુમાવવા. સંસા સધી સ્વસ્થતા ન રહે. સ્વરછતા વિના ઉંઘ ન રના ચેકમાં મરજીવા બનતાં અંતરના ચોકાનું આવે. આ સ્વસ્થતા લાવવા પાપ કયારે જાય ! કાસળ નીકળી જાય, તે ગુમાવ્યું ગણવું કે મેળવ્યું અને કઈ રીતે જાય તેનો વિચાર કરીએ છીએ ચામડાની આંખે જાગતા રહી. અંતરદષ્ટિથી એ જ રીતે આત્મામાં અો જમાવી પડેલા કામ ઉંઘતા રહી આપણા જ હાથે ભારતીય પ્રસ્થાપિત લેભાદિના પાપ કયારે જાય ? અને કઈ રીતે અહિંસા, સંયમ અને તપ, રૂપ ધમનું ખંડન જાય ! જેથી ચિત્તની સ્વસ્થતા મળે અને નિર્ભ થઈ જાય, તે આના જેવી બીજી કઈ કમનસીબી યતાથી નિદ્રા આવે એ માટે આજનો વિષય ગણવી? રાખે છે કે “જાગતાં રેજે !”
એટલું જરૂર યાદ રાખજે ! કે “ જે જીવન જગે સે પાકે : ઓરડામાંથી સાપ ન જાય, મંદિરમાંથી મંગલમય અને સર્વજન હિતકારી ત્યાં સુધી આપણે જાગતાં રહીએ છીએ. તેમ એવું ધમતત્વ ચાલ્યું જશે, તે એ જ માનવઅંતરમાંથી પાપ ન જાય, ત્યાં સુધી જાગૃત રહેવું મંદિર અલ્પજીવી, નિર્માલ્ય અને ક્ષદ્ર માળખાનું જોઈએ. આ જાગૃત દશા કેમ આવે; તે માટે કલેવર બની જશે, કે જયાં અનેક દુર્ગણની સતત તકેદારીની ખાસ અગત્યતા છે. હું અને મારૂ ભુતાવળે ભમતી હશે. ” આવું ન બને એ આ બેમાં મુરઝાઈ જવાથી અંતરના પાપો માટે અતરદ્રષ્ટિને ખોલે ! અને આત્મજીવન પીછાની શકાતાં નથી. મારા-તારાની વેગે અનેક તપાસો!