Atmanand Prakash Pustak 087 Ank 02

Author(s): Kantilal J Doshi, Prafulla R Vora
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 16

܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀
કુરબાનીની એક અનોખી કથા!
દુકાળા જ્યાં વારવાર પડે છે, ધરતી, માનવી, અને પ્રાણી નિર'તર પાણી માટે તરફડે છે, કિન્તુ એ ધરતીના પુત્રા તા અનેાખા છે એમના હૃદય તા હમેશાં ભીના જ રહે છે! કરુણાભરેલા એ માનવીઓ કોઈનુ‘ કષ્ટ નિહાળે અને કંપી ઉઠે છે.
એમ લાગે છે કે જેણે પીડા નિહાળી છે એ પીડિતને પ્રેમ કરે છે....! આ ધરતીવાસીના આ પરમાર્થની ભાવનાનાં ફૂલ આ પીડામાંથી પીસાઇને
કાળ્યાં છે!
સવારની વેળા છે.
—મુનિ વાત્સલ્યદીપ
********************************* જયાં વાદળ વિનાનું આકાશ હાય છે, સૂકી એ દુઃખી વચનના નેક અને અતરના સાચા
ધરતી હાય છે અવા ઉત્તર ગુજરાતનુ એક ગામ માનવી. છે, નામ એનુ` વડગામડા. બનાસકાંઠાના છેવાડાનુ
ગામ
સૂરજદાદા અગ્નિ વરસાવવામાં સવારથી જ મણા રાખતા નથી.
વડગામડાના કોઇ ગ્રામીણ ઘરનાં આટલા ઉપર એક ભાઈ બેઠા છે, નથુશા એમનું નામ.
સવારમાં ઉઠીને સૌ પ્રથમ પ્રભુનુ' નામ લીધું, જન્મ જેન હુતા અને વળી 'સ્કારી હતા ઍટલે નવકારશીનુ પચ્ચક્ખાણુ કર્યું અને સમય થા એટલું ઓટલા પર દાણું કરવા બેઠા.
31
દાતણ કરાય અને ચોપાસ નજર દોડાવતા પ્રેમાળ અને પ્રભાવશાળી હતા એ નથુશા, વઢગામાના આબાલવૃદ્ધ સૌના એમણે પ્રેમ પ્રાપ્ત કરેલા સૌના સુખમાં એ સુખી અને સૌના દુ:ખમાં
******
܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀܀
નથુશાએ દૂરથી પેાતાના મિત્ર મહમદને આવતા જોયા. હંમેશના એ ક્રમ. નથુશા દાતપુ કરતા હાય અને મહ ંમદ ત્યાંથી પસાર થાય. નથુશા તેની સામે જુએ અને મલકે.
મહુ'મદ હાથમાં બંદૂક લઈને કાય કરે. બહુાદુર માસ, એ જેના ખેતરનુ રખાપુ કરે એ સુખના એશિકે શિર મુકીને નચિંત થઈ જાય.
નથુશા હુંમેશાં મહમદને યુએ મનમાં એક વિચાર આવે કે મહુડમાં એક ઘડી તે મારૂ ન કરે નારાયણ, એ કદી થિયાર ઉપાડતો તા નથી, પણ ઉપાડે તેા એ વીધ્યા વિના ન રહે!
અને કોઈની હિંસાની કલ્પનામાત્રથી નથુશા જેનાથી હેરાન થઈ જતા હતા, એ નિર'તર આવુ વિચારતા, પણ એમન થતુ હતુ કે મ સત્રને પ્રેમ કહેવાય શી રીતે ?
કિન્તુ આજની સવાર અને ખી ઉગી હતી નથુશાએ કહ્યુ,
“ કેમ છે, મહંમદ !
و
મહુ‘મદ પાસે આવ્યો અને બજુમાં બેસી ગયા, નથુશા પ્રત્યે અને ભારે આદર, એણે હાથ જોડયા :
‘સારું છે શેકાયા ! તમારી દયા જોઇએ.'
મહુ મહૂના ગામડી ઉચ્ચારણમાં અને ખા લહેકા હુંતે, નથુશાએ કહ્યું
આ માનદ પ્રકાશ