Atmanand Prakash Pustak 085 Ank 12

Author(s): Kantilal J Doshi
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 5

પણ એક વાતનું ધ્યાન રાખજે કે તારા જીવનમાં તારાથી એવું કેઇ વન ન થાય કે જેનાથી તારા પિયર પર કે અમારા પર કલંક લાગે અને સમાજમાં નીચાજોણું થાય ”
પુત્રવધૂએ આના સહ" સ્વીકાર કર્યા. ઘરની માલિક બનવાથી એ ઘણી ખુશ હતી. ઘરની વ્યવસ્થાની બધી જવાબદારી એના પર આવવાથી ધીર ધીરે એનામાં ગભીરતા આવતી ગઇ. ઘર અને પડોશના બધા જ લાફા એને આદરપૂર્ણાંક એલાવતા હતા, પેાતાના સુંદર અને ઉદાર સ્વભાવને કારણે એને ખાની ચાહના મળી માતાની માફ્ક એ સહુનુ પાલન-પોષણ કરવા લાગી સસરા તરફથ તા એ નિશ્ચિત હતી. થળી ખાનપાનની બધી સગવડતા મળી હતી અને તમામ પ્રકારની માળાશ હતી. પરિણામે એ ઉત્સાહભેર પેાતાનાં કાર્યો કરતી હતી. ધીરે ધીરે એ પેાતાનું વૈધવ્યનું દુઃખ પણ ભુટ્ટી ગઈ
શેઠે તા દ્વીધ દૃષ્ટિથી વિચારીને પેાતાની વિધવા પુત્રવધુને સુંદર રીતે જીવન પસાર કરવાની લત ત્રતા આપી હતી. પરંતુ અત્યંત સુખસુવિધા હાય, વિલાસી ખાનપાન હોય, તમામ પ્રકારની આઝાદી હેય, પણ જો જીવનમાં તપ ન હેાય, જીવનને તપની ક્રસેટીએ કસવામાં ન આવ્યુ હોય તેા મનુષ્યને ખાટા માર્ગે જતાં વાર લાગતી નથી, અત્યાધિક સુખસુવિધા પર તપના અ ંકુશ ન હોય તેા જીવન પર જોખમ રહે છે. વળી આ વિધવા સ્ત્રીની ઉંમર પણ ઘણી માટી નહાતી. પાતાની જવાબદારી બજાવતી ઢાવા છતાં એના પર યુવાનીના નામેાન્માદ પાતાના પ્રભાવ પાડવાનું શરૂ કર્યું. આર ંભમાં તા એણે પાતાની જાતને સભાળી લીધી પરંતુ જ્યારે ઉન્માદની ઉત્કટતા વધવા લાગી ત્યારે એણે મનેામન વિચાર્યું :
કાઈક એવા ઉપાય શે!ધી કાઢુ` કે જેથી મારી કામવાસના શાંત થાય અને મારા કુળની
એકટ બ૧-૮૮
આબરૂ સચવાઈ રહે. જો આ વાત બહાર ફેલાય તે બંને કુળને કલંક લાગે અને નીચાજોણુ થાય. આનાથી બહેતર તે એ છે કે ઘરમા જ આવી કોઇ ગેહણ કરી લેવી ”
માનવી જ્યારે મલીન વિચારાના રસ્તે ચાલે છે ત્યારે એની વૃદ્ધિ પણ એના અધમ વિચારે ને આચરણમાં મૂકવા માટે સાચી પેટી અનેક યુક્તિએ સૂઝ ડે છે, શેઠની વિધવા પુત્રવધૂએ પેાતાના દુષ્ટ વિચારને અમલમાં મૂકવા માટે એક યુક્તિ વિચારી દ્વીધી અને બીજા જ દિવસે પેાતાના વૃદ્ધ સસરાને વિન ંતી કરી :
“પિતાજી! આપણા રસોઇયા અત્ય ંત વૃદ્ધ થઇ ગયા છે. એને પૂરું દેખાતું પણ નથી. રસોઈ બનાવતા પણ એને ખૂબ મુશ્કેલી પડે છે. તેથી આજથી જ હું આ જૂના ઘરડા રસાઇયાને છૂટા કરુ છું. તમે આજે જ તપાસ કરીને કેાઈ યુવાન રસેાઇયાને લઇ આવો.”
શેઠ અનુભવી હતા. એમની બુદ્ધિ જીવનની ઘણી તડકી-છાંયડીના અનુભવ થી પકવ બનેલી હતી. પુત્રવધૂની વાત સાંભળતાં જ તેના છૂપા ભાવને પામી ગયા, પણ એને ઠપકા આપવા કે ધમકાવવાને બદલે શેઠે પેતાનું આત્મનિરી ક્ષણ કર્યું. તેએ વિચાર કરવા લાગ્યા.
“એહ આ મારી જ ભૂલ છે આટલી ખધી સુવિધા અને આટલી ખધી સગવડ આપવાની સાથેાસાથ શરીર, ઈન્દ્રિય અને મન પર સ્વૈચ્છિક અકુશ રાખનારા તપની એને તાલીમ આપી નહિં. આવુ* કયુ ત તા આવી સ્થિતિ ઊભી થાત નહિ, મારે જ મારી ભૂલનું પ્રાયશ્ચિત કરવું જોઇએ. જેનાથી એને તપની તાલીમ મળે અને મનના મલિન વિચારો દૂર થાય.”
66
શેઠે પાતાની ષણિક બુદ્ધિના ઉપયેગ કર્યાં. પુત્રવધૂને સ્નેહભરી વાણીમાં કહ્યું, “દીકરી ! આજે તે એકાદશી છે. મારે તે ઉપવાસ છે. આજની રસેાઇનું કામ તું સ ́ભાળી લે. કાલે
૧૮૩