________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
બગીચાના મધ્યમાં ગુલાબને છોડ હતું. તે સર્વને વહાલું છે. લીલાં જંગલમાં બેસવું અને જતાં તે તરફ ઉડયું. એક ઢળી પર ઉભું. તેણે સૂર્ય અને ચંદ્રને તેમના રથમાં નિહાળવા તે કહ્યું, “મને એક ગુલાબ આપ. હું તને સુંદર ખુબ મઝાનું છે. છતાં પ્રેમ જીવન કરતાં વિશેષ ગીત સંભળાવીશ.”
સારો છે.” પણ વૃક્ષે મસ્તક હલાવ્યું. તેણે કહ્યું, “મારા માનવીના હૃદયની સરખામણીમાં પંખીના ગુલાબો સફેદ છે, પર્વતના બરફ કરતાં પણ હૃદયની શી કિંમત? વધારે સફેદ. પણ મારા ભાઈ પાસે જા તે સૂર્ય
તેથી બુ બુવે પિતાની પાંખો ફફડાવી અને વાટિકા પાસે છે અને કદાચ તે તેને જોઈતું ફુલ
- હવામાં ઉડયું. પડછાયા જેમ બગીચા ઉપર ફરી આપશે.” બુલબુલ ઉડીને ત્યાં ગયું.
વળ્યું અને વૃક્ષો ઉપર પણ ઘૂમી વળ્યું. તેણે કહ્યું, “મને એક લાલ ગુલાબ આપ. હું તને સૌથી મધુર ગીત સંભળાવીશ” પણ
' હજી પણ પેલો વિદ્યાથી ઘાસ પર પડ વૃક્ષે માથું હલાવ્યું. મારાં પુષ્પો પીળાં છે. સમુદ્ર
' હતું. અને તેની સુંદર આંખોમાં અશ્રુઓ સુકાયા પરીને વાળ જેવાં સોનેરી. અને કેડીલના
ન હતા. પુષ્પ કરવાં પણ વધારે પીળાં. પણ તે વિદ્યાર્થી- બુલબુલે કહ્યું, “સુખી થા ! સુખી થા! તને ની બારી પાસે મારો ભાઈ છે. તે કદાચ તને લાલ ગુલાબ જરૂર મળશે. ચાંદનીમાં સંગીત લાલ ફુલ આપશે. તેથી બુલબુલ ત્યાં પહોંચ્યું. દ્વારા હું પુષ્પ સર્જીશ. અને તેને મારા હદયના લાલ પુષ્પની સુંદર ગીતના બદલામાં માગણી કરી. રંગથી રંગીશ. તેના બદલામાં તારી પાસે એટલું પણ છેડે મસ્તક હલાવ્યું. તેણે કહ્યું, “મારાં
1 જ યાચું છું કે પિકળ પ્રેમી ન નીવડીશ. પુષ્પ કબુતરના પગ જેવાં જ લાલ છે. પરવાળા વિદ્યાથીએ ઉંચે નજર કરી, સાંભળ્યું, પણ કરતાં પણ વિશેષ લાલ છે. પણ શિયાળાએ કશી સમજણ ન પડી; કેમકે તેને તે પુસ્તકમાં ગાત્ર થીજાવી દીધા છે. કરાંએ મારી પુષ્પ કળીઓ લખેલ લખાણનીજ માહિતી હતી. રહેલી નાખી છે, વા ઝડીએ મારી શાખાઓ પણ એક-વૃક્ષ સમજી ગયું, અને ગમગીન ભગ્ન કરી છે. તેથી આ વર્ષે તે એક પણ ફુલ બન્યું. કેમકે તેને બુલબુલ પ્રત્યે ખૂબ ભાવ હતા? મને મળશે નહિ.”
વળી તેણે તેના માળે પિતાના પર બાંધ્યો હતે. ભાઈમારે એક જ રાતું પુષ્પ જોઈએ છે તેણે ધીમેથી કહ્યું, “મારે માટે છેલ્લું ગીત ગા. એકજ “ચાંદનીમાં સંગીત દ્વારા તું એક પુષ્પનું તારા થSાજરામા મન અટલું લાગશ" સર્જન કર. અને તારાંજ હદયના રંગથી લાલ. તેથી બુલબુલે ગીત છેડયું, તેને મધર કંઠ ચિળ બનાવ. તારે મારી સમક્ષ કાંટાં સાથે તાવી જાણે કે રૂપાના કંજામાંથી સરતું પાણી ! છાતી જડીને ગાવું પડશે. આખી રાત્રી ગાવું જ્યારે ગીત પૂર્ણ થયું ત્યારે વિદ્યાર્થી ઉભે પડશે કાંટ તારા હૃદયમાં પ્રવેશશે અને તારું અને નોટબુક અને પન્સીલ બહાર કાઢયા. રુધિર મારી નસમાં પ્રવેશશે અને તે મારૂં બનશે કે ખરેખર તેને સુંદર સ્વરૂપ છે. તેમાં “ના” તેજ પુષ્પ હું બનાવી શકીશ.– “છે એ વાત કહી શકાય તેમ નથી. પણ તેનામાં ભાવના છે? કબૂલ?” ગુલાબ છોડે કહ્યું.
કદાચ મને કહેતાં ભીતિ લાગે. વાસ્તવિકતામાં બુલબુલ બોલી ઉઠયું, “એક ગુલાબ માટે- તે બધાંજ કલાકાર સમાન છે. તેનામાં સચ્ચાઈ મૃત્યુ-તે તે ભારી કીંમત કહેવાય. જીવન તે વિહોણું પદ્ધત્તિ છે, તે બીજા માટે જાત-બલિ
૧૦૨]
[આત્માનંદ પ્રકાશ
For Private And Personal Use Only
