Atmanand Prakash Pustak 082 Ank 05

Author(s): Popatlal Ravjibhai Salot
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 9

જન કે,
કાર કરી શકે છે. માટેજ શાસ્ત્રોમાં અંક્તિ ભયંકર ફેરાનું વિષચક ચાલુ જ રહેશે તે કરવામાં આવ્યું છે કે મનુષ્યભવ સિવાય મોક્ષ નિશંક હકીકત છે. પ્રાપ્ય કરવું અત્યંત દુલૅભ છે.
જ્ઞાન સંયમની સુંદર પાંખો. અન્યત્વ ભાવના
વિનય વિવેકની દિવ્ય આંખે; (શાર્દૂલ વિક્રીડિત)
વિરના પગલે દોડ મુસાફિર ભાતું બાંધી લે. ના મારાં તનરૂપ કાંતિ યુવતી,
ગમે તેટલે તપ કરવામાં આવે, ધાર્મિક ના પુત્ર કે બ્રાતની; ના મારાં ભૂત નેહિ સ્વજન કે,
અનુષ્ઠાને આચરવામાં આવે. પણ જો તમારી
પાસે જ્ઞાન-વિરાગ રૂપી બે પાંખો નહીં હોય, | ગાત્ર કે જ્ઞાતિના
તે ઉર્ધ્વગતિએ ઉડી શકશે નહિ અને વિનયના મારાં ધન ધામ યૌવન ધરા,
વિવેક રૂપી દિવ્ય ચક્ષુઓ નહીં હોય તે સત્યને
એ મેહ અજ્ઞાત્વના પિછાની શકશે નહિ. માટેજ પ્રથમ વિનયરે! રે! જીવ વિચાર એમજ સદા
વિવેક હોવો અત્યંત આવશ્યક છે. અન્યત્વદા ભાવના.
અનંતજ્ઞાનીઓ કહી ગયા છે કે, હે જીવ! (શાર્દૂલ વિક્રીડિત)
તેં તારા સ્વરૂપને પિછાન્યું નહિ, તેથી અનાદિ દેખી આંગળી ઓપ એક અડવી, કાળથી આ ભવસાગરમાં આ ટી રહ્યો છે.
વૈરાગ્ય વેગે ગયા; આત્માના અજ્ઞાનથી આવિષ્કાર પામેલું જે દુઃખ છાંડી રાજ સમાજને ભરતજી
છે. તેને આત્મજ્ઞાન દ્વારા વિલીન કરી શકાય કેવળ જ્ઞાની થયા છે, જ્યાં સુધી જ્ઞાન નથી ત્યાં સુધી કેવળ તપ
કામિયાબ નિવડતું નથી. તેથી ભવનો અંત ચોથું ચિત્ર પવિત્ર એજ ચરિતે
આવી શકતા નથી. શરીર તે બાહ્ય વસ્તુ છે, જે પામ્યુ અહીં પૂર્ણતા;
આત્માને સંયેગે મળેલ છે, જડ છે, વિનાશી જ્ઞાનીના મન તેહ રંજન કરે;
છે, પરિવર્તનશીલ છે, ચલાયમાન છે જ્યારે વૈરાગ્ય ભાવે યથા; આમાં અખંડ આનંદ, જ્ઞાન અને સુખમય છે,
(શ્રીમદ્ ) અનત જ્ઞાન, અનંત દર્શન, અન ત ચારિત્ર, ભગવાન મહાવીર સ્વામીએ સાધકને સ દેશો અનંત વીર્ય અને અનંત ગુણો તથા અનંત આપતાં કહ્યું કે, જયાં સુધી તમારા રાગ-દ્વેષ Íક્તને ધણી છે, શરીર વિનાશી છે ત્યારે હશે ત્યાં સુધી તમે મારા ચિંધ્યા માર્ગે આગળ આમા અવિનાશી છે. જડમાં અજ્ઞાનતા છે. વધી શકશે નહિ. રાગ-દ્વેષ ભવ પરંપરાના જ્યારે ચેતન જ્ઞાનમય છે, જ્ઞાતા-દષ્ટા છે, કર્તા મૂળ છે, તેથી સંસારરૂપી વૃક્ષ કુલ્યું ફાલતુ રહે ભક્તા પણ છે. આપના શરીરથી જુદો છે, તે છે. અને રાગ-પ મહદ્વારા ઉત્પન્ન થાય છે. પછી, સ્ત્રી, પુત્ર, લમી, કુટુંબીજને, આપ્તજનો, જન્મ-મરણનું કારણ આમાંજ સમાયેલું છે. પરિવાર, બાગ-બગીચા બે પલાદિથી જ હોય અને એ છે તે અનંતુ દુ:ખ પણ છે. કૅષ કરતાં તેમાં શંકાને સ્થાન જ ક્યાં છે? આ પ્રત્યેક પણ રાગ ઉત્કટ ખરાબ છે. જ્યાં સુધી તેનાથી પદાર્થો છોડીને આયુષ્ય પૂર્ણ થયે આ આમા છૂટાછેડા નહીં લેવામાં આવે ત્યાં સુધી ભવના ચાલી નીકળે છે જે નિઃશંક હકીકત છે, તે પછી માર્ચ-૮૬
[૬૫