Atmanand Prakash Pustak 082 Ank 05

Author(s): Popatlal Ravjibhai Salot
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 7

ઉ0,000 સગ૨ પુત્રોની, પ્રાણા ભોગે.
તીર્થક્ષા.
આચાર્યદેવ શ્રી વિજયભુવનભાનુ સૂરીશ્વરજી
સગર ચક્રવતીના ૬૦ હજાર પુત્રોએ અષ્ટાપદ તીર્થની રક્ષા કાજે અષ્ટાપદ ફરતી ઊંડી ખાઈ છેદી નાખી, એમાં નીચે કાણાં પડયા. તેમાંથી જ ખરીને દેવોના ભવન પર પડી. ત્યાંનો રક્ષક દેવતા આવી ગુસ્સાથી એમને ઠપકારે છે કે
આ શી રમત માંડી છે? અમારાં રત્નના ભવન રજ પડવાથી મેલા થાય છે. ઋષભદેવ પ્રભુના વંશ જ છે એટલે આટલી વાર જતા કરૂં છું. નહિતર તે તમારા ગુન્હાના હિસાબે બાળીને ભસ્મ કરી નાખ્યું. જાઓ, ચાલ્યા જાઓ. હવે ફરીથી આવું કરશો નહિ. દેવતા ગયા. પરંતુ આ સાઠ હજારેને વળી એક વિચાર આવે છે કે
હજી અસંખ્ય વરસના વહાણાં વાવાના છે. તેમાં તે વા-વંટોળથી રેતી ઉડી ઉડી આવતી રહે. તેથી ખાઈ ભરાઈ જાય, તે પછી અષ્ટાપદની રક્ષાને આપણે પ્રયત્ન એળે જાય. અનાડી માણસે આવી અહીં ઉપર ચડી જાય તો સોનાનું મંદિર અને રત્નના બિંબોને લોભથી ખંડિત કરે. હવે જે આ ખાઈને શાશ્વતી ગગાની નહેર બનાવી દઈએ, તે પાણી નહેરમાં નિત્ય વહેતું રહેવાથી ખાઈ પૂરાઈ ન જાય
જુઓ, કેવા વિચારમાં ચડે છે? દેવતા તાકીદ આપીને ગયો છે કે હવે આવું કરશે નહિ. વળી જે કાણામાંથી રેતી ગળી એ કાણામાંથી પાણી નહિ ગળે ? ને એ ગળ્યા પછી દેવતા એ દેખીને ઝાલ્યો રહે ? બાળીને તેમજ કરી નાખે ને ?
પરંતુ તીર્થરક્ષાની તીવ્ર તમન્ના માં તીવ્ર ભાવમાં આ કશો વિચાર કરવો નથી. પ્રાણ પ્રાણ બચાવવાને ય વિચાર ન નહિ ? ના કરતાં તીર્થરક્ષા મોટી માની છે. એટલે પ્રાણનીય પરવા કરવી નથી, પરવા માત્ર ગમે તે ભોગે તીર્થની રક્ષા કરવાની અને ખરેખર ! ગંગામાંથી નહેર ખેડી લાવ્યા. ખાઈ પાણીથી ખળખળ ભરાઈ ગઈ. પણ પાણી જ્યાં નીચે ઉતર્યા કે કોપાયમાન થયેલ દેવતાએ આવીને હવે શિખામણ આપવા ન ભતા, આ છે છોડી સાઈઠે હજારની જીવતા ચિતા કરી. એ ભડભડ અગ્નિથી બન્યા. છતાં પરવા ન હતી પ્રાણની, પરવા ન હતી તી રક્ષાની. તે રક્ષા થઈ તેથી આનંદમાં મર્યા. તે બારમાં દેવો કે દેવ તરીકે જન્મ પામ્યા. કેટલું બધું સુધરી ગયું.
ક્ષમા યાચના આ માસિક અંકમાં કોઈ અશુદ્ધિ રહી ગઈ હોય અથવા કોઈ ક્ષતિ મુદ્રણ દોષ હોય તો તે માટે મનસા, વસા, મિચ્છામિ દુક્કડમ્.
-તંત્રી,
માર્ચ ૮૬ ..