Atmanand Prakash Pustak 080 Ank 11

Author(s): Popatlal Ravjibhai Salot
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 7

3 આરામ શોભા છR વ્યાખ્યાનકાર પ. પૂ. આચાર્યશ્રી વિજયનયપ્રભસૂરિ ,
સમ્યકત્વથી ભ્રષ્ટ થયેલ વ્યક્તિ તેજ ભ્રષ્ટ હંમેશ માટે વસમી વિદાય-ત્રણે કપરાં, વસમાં કહેવાય. તેને મુક્તિ મળે નહીં. દ્રવ્ય ચરિત્ર વિના અને અસહ્ય કષ્ટો છે. માનવ મુક્તિનગરમાં નિવાસ પામે, પણ સમ્યકત્વ
પૂર્વ કાળમાં જીવે છે જે અધ્યવસાયથી શુભ વિના પ્રાણી મોક્ષ મેળવી શકે નહીં.
યા અશુભ કર્મ ઉપાર્જન કર્યા હોય છે તે તે હે ભવ્યાત્માઓ! જે વ્યક્તિ પિતાને હૃદય ઉદયકાળે ભોગવવા પડે છે. કર્મને મર્મને ધર્મજ કમળમાં સમ્યકત્વને ઉત્તમ રીતે સ્થાપે છે તે
ભેદે છે. આરામ શેભાની જેમ સંસારમાંથી મુક્ત બની, અવ્યાબાધ, શાશ્વત સુખને મેળવે છે.
માતાના મૃત્યુ બાદ વિદ્યુતપ્રભ પ્રાત:કાળમાં ચરમ તીર્થકર શ્રી મહાવીર પ્રભુના આવા
વહેલી જાગે. ઘર ને આંગણું વાળી ચાળી સાફ
કરે. રસોઈ આદિ ગૃહકાર્ય પતાવી, ગાયે ચરાવવા વચને સાંભળી, આણંદ શ્રાવકે પૂછયું, “હે
જાય. મધ્યાહને ગાય સાથે ઘેર આવે. પિતાને ભગવન! આરામ શેભા કેણ હતી? સમ્યકત્વના
આ જમાડે પછી પોતે જમે. ફરી વગડાને પંથે. સંધ્યા સહારાથી તેણે શી રીતે શાશ્વત સુખ યાને સિદ્ધિ
સમયે પાછી આવે. પિતાશ્રી સૂઈ જાય ત્યારબાદ મેળવી ? હે કૃપાળુ! કૃપા કરી તે આપ જણાવે.
* થાકી પાકી તે નિદ્રાને વશ બને–આ તેને ત્યારે પ્રભુએ નીચે મુજબ કથા કહી.
નિત્યને કાર્યક્રમ ઉત્તમ હોવાના ગુમાનને ધારણ કરતે કશાવર્ત નામે દેશ સર્વ પ્રકારની સંપત્તિથી પરિપૂર્ણ એક દિવસે તેણે પોતાના પિતાને નમ્ર વિનંતી અને સર્વમાં શ્રેષ્ઠ તેવું લાસ નામે ગામ. યજ્ઞ કરી, “પુજ્ય પિતાશ્રી ! હવે વધુ વખત ઘરના આદિમાં નિપુણ, ચારે વેદને જાણકાર, પ્રખ્યાત ભારને વહેવા હું અશક્ત છું. અતિભાર ઉપાડ. યજ્ઞશર્મા નામના બ્રાહ્મણને ત્યાં નિવાસ. ધર્મમાં વાથી પશુ-બળદ વગેરે ખેદ પામે છે. તેથી આપ રત અને શીયળ ગુણથી શેભતી જવલનશિખા કોઈ ઉત્તમ કુળની કન્યા સાથે પાણિગ્રહણ કરે. નામની તેની ભાર્યા સુંદર છીપમાંથી ઉત્પન્ન થયેલ જેથી મને આરામ અને સુખ મળે. મોતી સમાન વિદ્યુતપ્રભા નામે તેને એક પુત્રી, પિતાની પુત્રીના વચન સાંભળી, હર્ષિત થયેલા રૂપ લાવણ્ય, ચતુરાઈ, વિનીતપણું ધરાવતી તે વિપ્ર બોલ્યા, “હે પુત્રી ! તે સાચું કહ્યું. અનેક કન્યા કેત્તર અને અનુપમ હતી. તેને સરખી ગવાક્ષેથી શોભતી આ હવેલી, ઉત્તમ પ્રકારની અદ્વિતીય સૌંદર્ય ધારણ કરતી બીજી કન્યા ન સી વિના શૂન્ય ભાસે છે.” પછી તેણે એક સારા હતી. જ્યારે વિદ્યુતપ્રભા આઠ વર્ષની થઈ ત્યારે કુટુંબની કન્યા સાથે પાણિગ્રહણ કર્યું. માનવી કર્મવેગે તેની માતાએ વસમી વિદાય લીધી. ધારે છે કંઈક અને બને છે કંઈક વિપ્રની નવોઢા
શિશુકાળમાં માતાનું મૃત્યુ, યુવાનીના આર. સુખાભિલાષી અને આળસુ હતી. તે ઘરનું કેઈ કાર્ય ભમાં પત્નીનું અવસાન, વૃદ્ધાવસ્થામાં પુત્રની કરે નહિ. પરિણામે વિદ્યુતપ્રભાની આશા ધૂળધાણી સપ્ટેમ્બર '૮૩]
[૧૮૯