Atmanand Prakash Pustak 080 Ank 11

Author(s): Popatlal Ravjibhai Salot
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 8

થઈ. હવે તે વિચારતી, “ મારા પૂર્વ ક્રમને ધિક્કાર હેા. નવી માતા પગ પર પગ ચઢાવી, દિનરાત સુખપૂર્વક એસી રહે છે. પ્રથમ ફક્ત પિતાનું જ કાર્ય કરવું પડતુ. હવે આ ખીજી ઉપાધી આવી લાગી. તેમાં દોષ તે મારા ક ના જ દિવસે સુખપૂર્વકના લેજનના અભાવ અને રાત્રે સુખપૂર્વકની નિદ્રાના અભાવ ! ભલા ! લલાટે લખ્યા લેખ શી રીતે ટળે ? ” - આ પ્રમાણે દુઃખ સહન કરતી વિદ્યુત્પ્રભાએ દ્વાદશ વર્ષીમાં પ્રવેશ કર્યાં. અરુણાદય થઇ રહ્યો છે. મામ-જનતા કામે લાગી ચૂકી છે. ત્યારે વિદ્યુત્પ્રભા ગાયા સાથે વનમાં આવી. ગાયા ચરવા લાગી ત્યારે તેણે એક ન્દ્રાધ વૃક્ષ નીચે આરામ માટે લખાળ્યું. તે સમયે મહાકાય, શ્યામ કાંતિવાળા, શયત્રસ્ત, લાલ નેત્રવાળા સપ` ધીમેથી તેની પાસે આવ્યા. મનુષ્ય વાણીમાં કહ્યું “ હું બાલા ! ભયરહિત મારૂ` એક વચન સાંભળ. હું. દીર્ઘકાળથી આ વનમાં રહુ છું. હમણાં કેટલાક ગારુડીએ મને પકડવા પ્રયત્નો કરી રહ્યાં છે, એ વાત હું' ભયંત્રસ્ત બની તારે શરણે આવ્યે છું. તે ગાડીએ કદાચ અત્યારે અહીં આવે અને મને પકડે તે મારી શી દશા થાય ? આ વિચારે મારા કાયા ક`પે છે. દુઃખના સાગરમાં મારૂ શું ન થાય ? માટે તે પાપી પુરુષાથી મારૂં રક્ષણ કર. બહેન ! આટલા ઉપકાર કરી મને ઋણી બનાવ.
જાણતાં
((
વિદ્યુત્પ્રભા ચિ'તાવા લાગી, “ અશુચિ ભર પુર અને નાશવ’ત દેઢુ પરના ઉપયાગમાં ન આવે તો તેની શી કીંમત ? કુદરતમાં સૂર્ય-ચંદ્ર પ્રકાશ
આપે છે—પર ઉપકાર માટે જ. વર્ષા—વષે એ જનતાને અનાજ આપવા. આથીજ આ સહુ મહાન છે, પ્રશ'સનીય બન્યા છે.
વિપત્તિવાળાને મદદ રૂપ બને અને શરણે આવેલાનુ' રક્ષણ કરે – તેવા માનવાથી પૃથ્વી શેાભે છે. “ હું ભાગ્યશાળી ! પરોપકારના આવાં શુભ ફળ જાણી, તારા અ'કમાં મને રાખી, વજ્રથી ઢાંકી મારૂ રક્ષણ કર
,,
૧૯૦]
આથી વિદ્યુત્પ્રભા વિસ્મય પામી તેમજ વ્યાકુળ ખની વિદ્યુત્ વેગે એક પ્રશ'સનીય વિચાર તેની મનેભૂમિ પર ચમકી ગયા.– પૂર્વે મેં કાંઇ સત્કા" કર્યું નથી, તેથી અત્યારે દુઃખ-વિપા ભાગવુ છું. અહીં પણ સત્કાર્યો કર્યાં વગર જઈશ
તે
મારૂં ભવાન્તરમાં શું થશે ?— તેથી સપને સત્કાર્યાં, પેાતાના ખેાળામાં બેસાડી, વજ્ર ઢાંકી દીધું. થડા સમય ખાદ ગારુડી લેકે આવ્યા. તેઓએ સ` ખામત કરીને પૃચ્છા કરી. હે ખાલે! તે અહિંથી પસાર થતા સર્પ જોયા છે ? ” પ્રત્યુત્તરમાં ખેલી, હું વસ્ત્ર એઢીને સૂતી હતી તેથી તે વિષે મને કશી ખખર નથી, ”
ત્યારે એક ગારુડીએ બીજાને કહ્યુ, “ અરે ભાઈ તેણે નાગ જોયા હોય તો તે કદી અહિં· ઊભી રહે? ગારુડી માગે પડયા ત્યારે વિદ્યુત્પ્રભાએ સને કહ્યું તારા દુશ્મને જતાં રહ્યાં છે ભાઈ મારા ખેાળામાંથી બહાર આવ. તારા શત્રુએ જતા રહ્યાં છે.” આ પ્રમાણે અનેકવાર કહ્યાં છતાં, કશુ પરિણામ કરી. પણ સપ નજરે ન પડયા. તે વિસ્મય પામી ન માન્યું. ત્યારે પે.તે સર્પ વિષે તપાસ વિચારવા લાગી, “સ” ક્યાં ગયેા હશે ? શું આ ઇન્દ્રજાળ હતી કે સ્વપ્ન હતું? મને શું ચિત્તવિભ્રમ થયા હતા ? ’
""
એવામાં આકાશવાણી સભળાઇ, “ હે ખાળા! તારા ધૈયથી અને સાહસથી હું તુષ્ટટમાન થયે છું. તેથી મનવાંછિત માગી લે. આ પ્રમાણે ખેલતા, દિવ્ય રૂપધારી, હાર, મુકુટ અને કુ ંડળથી વિભુષિત એવા દેવને જોયા. ત્યારે નિળ ભાવથી આાળા ખેલી, “ હે દેવામાં ઉત્તમ! જો મારા પ સંતુષ્ટ હ। તે તાપમાં ચરતી મારી ગાય અને મારી તાપથી રક્ષા થાય તેમ કરો. ’
આ
આ સાંભળી દેવ વિચારવા લાગ્યા, ખળાની કેવી મુગ્ધતા ! સાક્ષાત્ કલ્પવૃક્ષ પાસે ધતુરાના ફળની માગણી ? ભલે ! તારા મનેરથ પૂર્ણ થાઓ.” એમ કહી દેવે તેના ઉપર નંદનવન અનાવ્યું. પછી વિપ્રસુતાને કહ્યું, “ તૂ જ્યાં
આત્માનંદ પ્રકાશ