________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
મૃત્યુલોકની વત એકદમ ભૂલી ગયે। અભૂતપૂર્વ સુપ્તિ અને જાગરણ વચ્ચે મારે સમય વીતવા લાગ્યા.
આંસૂએ જોયા ન હતા. તેથી તેમને મુકતા માળના ખરેલ મેતી માની પેાતાના હાથમાં ગ્રહણ કરવા
લાગી.
આ સમયે હું વસ્તુના પરિણમનને ભૂલી ગયા. અમારૂં આયુષ્ય ક્ષીણ થતુ હતું. સ્વયં પ્રભા મારા પહેલાં જ અહીં ઉત્પન્ન થઈ હતી. સંભવતઃ તેનું પુણ્ય અને અયુષ્ય સ્વલ્પ રહ્યા હતા. વિલાસ અને વ્યસનમાં એટલે ડૂબ્યા હતા કે વિચાર કરવાની કે દૂર જોવાની દૃષ્ટિ ગુમાવી હતી. કેમકે એકાએક જ્યારે તેના ચ્યવનના સમય આવી લાગ્યા ત્યારે મને કશી ખબર ન પડી. તેની પુષ્ય-સ્મૃતિપટ પર ખડી થઇ માળા મ્લાન બની હતી. તારુણ્ય તેજ જા ખુ પડયુ હતુ...! છતાં તે મારી જાણ બહાર રહ્યા. એક સમયે જેમ હથેળીમાંનુ જળ અ'શુળીએના છિદ્રોથી નિકળી જાય તેમ ત ઝરી ગઇ. તેણે સ્વર્ગથી વિદાય લીધી છે તે પણ મૈં ન જાણ્યું. જાણ્યું કે તે ખાડુ બન્ધમાં નથી. તેના અભાવથી
વ્યાકુળ બન્યા. સ` શૂન્ય અને નીરસ લાગ્યા, તે સમયે પણ નહિ સમજાયુ` કે વાસના અને આકાંક્ષાથી અતૃપ્ત રહેવા છતાં, અમારી લાખો વર્ષની આયુષ્ય વીતી ગઈ છે. સ્ત્રય પ્રભા વિના ચારે બાજુ અંધકાર જ જણાતા, સર્વાં ગે! ક`પવા
લાગ્યા. પવનથી છેદાયેલી કેળ સમયે હુ કુટ્ટિ
તળ પર મુષ્ઠિત બની ઢળી પડયા.
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
સ્વયં પ્રભા વગર હું ઉન્માદી બન્યા. હુ` મારી જાતને પણ ભૂલી ગયા. જો મે અવધિજ્ઞાનના પ્રયાગ કર્યાં હોત તા સ્વય’પ્રભા કયાં છે તે જાણી શક્ત. ઉન્માદમાં દરેક કક્ષામાં ઉદ્યાનમાં, નદી
તટપર, ગિર-કન્દશમાં તેને શેાધતા ફરતા હતા. સહસા ખ્યાલ આવ્યે કે કેઇએ તેનું અપહરણ તે નહિ કર્યુ હાય ? ભૂતકાળની એક ઘટના
એ હતેા ચૈત્ર માસ અચ્છેદ સરેવરમાં પુષ્પા ખીલ્યા હતા. સરેાવરમાં હુંસે વિચરી રહ્યા હતા આમ્રની કામળ કલિકાએ ઉત્સુક મનને વધારે ઉત્સુક બનાવતી હતી. મદમસ્ત મહિલાઓના મુખ જળથી બકુલ-વૃક્ષ પુષ્પધારી બનતા હતા. હિંડોળે ઝુલતા હતા. કોયલ ટહુકારથી પ્રેમી-હૃદયા સ્પેન્દ્રિત કરતી હતી, હુ· આ કિનારે સ્વય’પ્રભા સાથે ફરી રહ્યો હતા. કલક'ડી સ્વય’પ્રભા બેલી ઉઠી “ પ્રિય ! જુએ, જીએ અને પુષ્પવાળી વેલ પાસે જઇ ઉભી રહી. ત્યાથી તે આમ્રતા પાસે
મધપાનથી મસ્ત ભમરાં ને માખીયેા લતાના
ને
પહેાચી મલય પવન આમ્રલતાને આલિંગન કરી રહ્યો હતા. હું પણ હાથ લખાવી સ્વયં'પ્રભા તરફ અગ્રસર થયાં તે દોડીને કુંજ ગલ્લીમાં અદૃશ્ય થઇ ગઈ.
શ્રી પ્રભવિમાનમાં આ ઘટના અભૂતપૂર્વ હતી, કારણ કે અહીં વેદના કે શેાક નથી-હાય છે ફા હ સ્વગેાચિત મારે કોઇ બીજી દેવાંગનાને કદી આશ્લેષમાં ગ્રહણ કરવી જોઈતી હતી પણ નથી
આ સમયે મે આતે સ્વર સાંભળ્યેા, રક્ષા ખબર કે આ મારૂ દુર્ભાગ્ય કે સૌભાગ્ય હતુ કેકરા, રક્ષા કરા, હું જલ્દી ત્યાં પહેાંચ્યા. જોયુ જેથી હું મૃત્યુ ાકની વેદના ભૂલી શક્યા ન હતા. તે એક વેષધારી નાગકુમારે સ્વયં પ્રભાને પકડી આજ વેદનાથી હું અનન્ય બન્યા હતા. મારી હતી જેવું મેં વજ્ર ઉગામ્યું કે તરત જ મુતિ સમયે શું કરવુ તે દેવાંગન આને ન સુજ્યું, સ્વયં પ્રભાને છોડી, નાઠો, અને અચ્છેદ સરૈાવરમાં આ અચેત દેહનું શું કરવું ? છેવટે અવધિજ્ઞાનથી ગાયબ થઇ ગયા. હું પણુ પાછળ પડ્યો. હુ મૃત્યુલોકની વાત જાણી. સુર સરિતાનુ જળ તેથી તેને ન પકડી શકયા કેમકે તે સર્પ બની નાગ છાંટયું. મને ચેતના મળી. હું બેઠો થયા. પણ લેક તરફ નાસી ગયા હતા મે વિચાયું કે સ્વયં પ્રમાને ન જોવા હું રડી પડયે દેવાંગનાએ આજે પણ આવી જ ઘટના કેમ નહુ બની હોય ? [૧૪૫
જુન' ૮૩]
For Private And Personal Use Only
