________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
@
લાલતાંગ દેવ
છે
હું ઉન્મત્ત નહિ મળે; નતે ચેતને લુપ્ત મુકતાનું સ્વપ્ન હતું. માનસ સરોવરના વેતથઇ. પણ કપાળ પરનું કુંકુમ તિલક અને કાનના રંગી હજાર પાંખડીવાળા કમળની શોભા હતી, કુંડલ અધિક તેજસ્વી બન્યા.
વિમુગ્ધ બની હું રૂપ-સુધાનું પાન કરવા લાગ્યા. ક્રમશઃ હું સ્વયંપ્રભાના નિવાસ-કક્ષના દ્વાર સ્વયંપ્રભા ઉઠીને ઉભી થઈ પછી મરાલગનિથી પર ઉપસ્થિત થયે કક્ષની અંદરથી વીણાના સુર ચાલતી મારી સમક્ષ આવીને તેણે મારા ખભા પ્રવાહિત બનીને આવી રહ્યા હતા. શિલાજતુની પર હાથ મૂક મારૂં સમગ્ર શરીર રોમાંચ માદક ગ મારી નાસિકાને પૂરી રહી હતી. અનુભવી ૨હું તેને નેત્રે જોતા, મને લાગ્યું કે કક્ષનું સૌદર્ય અનુપમ હતું, પણ સ્વયં પ્રભાને તે મારી એક વખતની સ્વયં પ્રભા નથી પણ મારા નેત્રની સમસ્ત દષ્ટિને ખેંચી લીધી હતી. કેટલાયે જીવનની સ્વધર્મ ચારિણી છે દ્વાર પર ઉભીને હું તેના અપરૂપ સૌંદર્યને અતિ પટ પર ઉત્તર કુરુક્ષેત્રમાં યુગલ રૂપ નિહાળી રહ્યો હતો. તેને દેહ અત્યંત ધ્વલ
' ખડું થયું. સીતા નદીના ઉત્તર કિનારા પરનું પ્રભાના પુંજથી આવૃત હતું. તેને જોઈને મને ભ્રમ થયે કે તે દુધ-રાલીમમાં નિમગ્ન અથવા કુરુક્ષેત્રની માટી સાકર સમી મધુર હતી. જળ
જબૂવનનું કેવું અદ્ભુત સ્થાન! તે સમયે રેશમી વસ્ત્રથી સમાગૃત અથવા દર્પણમાં પ્રતિ
' હતું શત્કાલિન ચંદ્રિકા સમ નિર્મળ એ સમયે બિમ્બિત અથવા શશીકાળના મેરજથી અન્ત.
અમારે કઈ ચીજ જરૂરત ન હતી. કોઈ ચીજને રિત ચંદ્રકલા હતી
- અભાવ ન હતે. પૂર્વને લલિતાંગના સ્મરણથી જે ગ્લાની થઈ હતી કે જે ઈર્ષા થઈ હતી તે મન્દકિની ધવલ
એક દિવસ અમે આજ પ્રમાણે એક બીજા ધારાથી કલુષ ધુળ જેમ ધોવાઈ ગઈ. મને તે તે
= 2 તરફ વિમુગ્ધ બની ઉભા હતા. ઉપર હતે પૂર્ણિ સમુદ્ર મંથન દ્વારા નીકળેલ કમી સમાન લાગી *
sી માને ચંદ્ર નીચે હતી સ્વચ્છ જળવાળી કલાદિની શંખને ફૂટીને, મેતીથી આકર્ષક કરેલ અને
- સીતા હવા હતી માદક આજ રીતે તે દિવસે મૃણાલથી સંવૃત કરેલ સુથા-ચુર્ણથી જોઈને,
સ્વયંપ્રભાને મારા ખભા ઉપર હાથ રાખેલ, રજત રસથી લેપ કરીને, કુટજ-કુન્દ અને હું તેના નેત્રમાં મારું પ્રતિબિંબ જોઈ રહ્યો સિદ્વાર પુષ્પોની ધવલ કાનિતથી સજજ કરેલ હતા. તેમાં ડૂબી રહ્યો હત; જાણે કે તેના નેત્ર હોય તેવી મને જણાઈ અપલક હું સામે જોઈજ અતલ સમુદ્ર હતા તે દિવસની જેમ આજે પણ રહ્યો સ્વર્ગલોકમાં પલક ઝપકતી નથી તેથી મને હું તેના નેત્રમાં ડૂબતે હવે ફની સુગંધ કશી બાધા નડી નહિ.
જેમ દક્ષિણ પવન વહેતે હવે મેં અનાયાસે વિજળી બાદ બનેલ આ લેકની જેમ સ્વય તેને આલિંગન બદ્ધ કરી, શા તરફ લઈ ગયે. પ્રભાની સત્વા મારા નેત્ર સમક્ષ ઉભરવા લાગી. ત્યારબાદ અનેક દિવસ અને રાત્રિઓ વીતી માણિકય જડિત કુંડળવાળી, ના રામ કારણકે શ્રીપ્રભ વિમાનમાં ચંદ્ર-સૂર્યની ગતિ કિરણ પ્રસરાવતી, મૃદુહાસ્ય સહિત મને તે ખૂબ નથી ઋતુ વર્ષ માસ પણ નથી ત્યાં છે ફકત મનહર લાગી મને જોતાં જ તેને મુખ ઉપર વર્તમાન આ વર્તમાનમાં અમે એક-સા બની રમતું હાસ્ય જાણે કે પધરાગિણીને થાલ પર રહ્યા હતા. આવા અવર્ણનિય આનંદમાં હું દૂરના
૧૪૪]
[આત્માનંદ પ્રકાશ
For Private And Personal Use Only
