________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
અમીરાત ના ઇજારદાર બે તરુણો
A. J. Cronin
અનુ, પી. આર. સલોત
સહેલગાહના આરે, આહપ્સ પર્વતની તળેટી પાસે દષ્ટિ અમારા તરફ ફેંકી “અમે યાત્રિકોને સુંદર જોવા અમારી મેટર આવી પહોંચી. ત્યારે નજરે પડયું લાયક સ્થળોએ દેરી જઈએ છીએ.” અનેરું દૃશ્ય બે નાનકડા કિશોર વેચતા હતાં જંગલ સમિત મેં કહ્યું, “અમને પણ લઈ જાઓ.” માંથી મેળવેલ ફળે, નેતરની ટોપલીમાં શ્યામ-નીલવર્ણ જયારે અમે ઘુમતા હતાં ત્યારે તેમને નોંધપાત્ર દેખાવ કિનારની શોભા અર્પતા પર્ણો વચ્ચે દેખાતા હતાં અને મુગ્ધ કરી રહ્યો હતે. હતા તેઓ નર્યા બાળકે મનોહર અને મીઠાં. ફળની લાલચે ગાડી થંભાવી. સમ. વળી બહુધા નિર્દોષતા યુક્ત રીત-રસમવાળા.
તેજ સમયે ડાઈવરે લાલ બત્તી બતાવી “ આપને જેકપના એઝ ફીકાં પડી ગયેલ છતા તરવરાટ ઉછળતે વેરેના શહેરમાં સર્વોત્તમ ફળ મળશે” એમ જણાવી છે. જયારે નિકલાનું હાસ્ય-સ્થિર ને મેહક હતું. કિશરના ગંદા દેખાવ પર ધૃણા દર્શાવવા પિતાના બને તણેમાં ગંભીરતા હતી. તેમાં વસી હતી ખભા હલાવ્યા.
મહામૂલી ગેયતા જે દરેક માટે માનપત્ર બની હતી એક કિશોરના દેહ પર હતી જણું જ અને આ સપ્તાહમાં તેમની સાથે વારંવાર અમારે ભેટ વિતરાયેલું પેન્ટ, બીજાના માંસ વિહિન દેહ પર ગડીઓથી થ હો, કેમકે તેઓ ખૂબ ઉપયોગી પૂરવાર થયા ભરપુર લટકતાં હતાં ટૂંકા થયેલ કપડાં, તેમની ભુખરી હતા અમી નાની-મોટી દરેક જરૂરિયાત તેઓ પૂરી ત્વચા, ઝૂંડ રૂપ વાળ. શ્યામ વેધક નયને અમને અદ્દ કરતા અંતે તે પણ આનંદ ભરી આવડક પૂર્વક. ભૂત રીતે આકર્ષવા લાગ્યો. મારા સાથીના ક્ષો દ્વારા
ખૂબી તે એ હતી કે તેમની કાર્ય ધગશમાં ન હતી જાણ થઈ કે તે હતાં અને સગા ભાઈઓ મેટે હવે નિકે લા ઊંમર ૧૩ આશરે. ગાડીના ઠાર નજિક
ઓટ. એક તે ઉનાળાના દિવસે. ધીકતી ગમ જ્યારે પહોંચેલ–બીજો હતો જેકપે. ઉમર વર્ષ બાર આસપાસ
લાંબી સાંજના પર્વત તરફના થીજાવતાં પવને-છમાં અમે તેમની સૌથી મોટી ટોપલી ખરીદી અને આગળ
તેઓ પગરખાંને ચકચકતા બનાવતા, ફળ વેચતા, વધ્યા હટેલ તરફ.
છા પાંની ફેરી કરતા, પથિકોના બે મિયા બની ગલીઓ
વિધતા સંદેશાઓ પહોંચાડતા. + સવારે હેલમાંથી નીકળી, અમે ટૂંકી વાટ લીધી. એક રાત્રિના સમયે, જ્યારે તેઓ પથ્થર મઢી ચોકમાં ફૂવારો પાસે, પોલીશ ડબ્બી ઉપર મૂકેલાં, ભૂમિપર નિર્જન ચેકમાં, ઝાંખી બત્તીઓ નીચે આરામ ઝડપથી કામ ખત્મ કરતાં હતા. અમારાં બે જના કરતા હતાં ત્યારે અમે તેમની પાસે આવી ચડયા. ગઈકાલના મિત્રો, ગેડી પળ તેમને નિરખવામાં વીતી. નાકેલા કર બેઠે હતે પણ ચહેરે થાકથી લેવાઈ તેમની ઘરાકી મંદ પડી એટલે અમે તેમની પાસે ગયો હતો, આ વિનાના અખબારનું બંડલ પગ પહોંચ્યા. ત્રિી સભર ભાવનાથી અમને સકાય. મેં પાસે પડયું હતું જ્યારે જે પે પિતાના ભાઈના કહ્યું, “નિર્વાહ માટે તમે ફળ જ વેચે છે તેમ મેં ખભાને સીકુ બનાવી ઉદ્ય હતે. લગભગ મધ્ય
રાત્રિના સમય નિકેલા આટલી મેડી રાત સુધી બહાર ગંભીરતા પૂર્વક નિકલસે કહ્યું, “સાહેબ, અમે કેમ રહેવું પડયું? અનેક પ્રવૃત્તિઓ કરીએ છીએ.” ” અને આશાં ભરી મારા બેલ સામે ધારદાર દૃષ્ટિ ફેંકી વળતી પળે,
માનેલું.”
૧૨૮]
[આત્માનંદ પ્રકાશ
For Private And Personal Use Only
