________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
પ્રાસાદના મુખ્ય ઑરણ પર ઉપસ્થિત થતાં મારી માળા કરમાઈ ન હતી. મેં તે હમણાંજ આ હાથમાં સ્વર્ગવેત્ર લઈ પ્રતિહારિણીઓ મારી તરફ દેડી વિમાનમાં જન્મ લીધે છે. હજુ તે મારે લાખ લાખ આવી પ્રણામ કરી દેવ, આ તરફ પધારે-કહી માગ વર્ષોની આયુષ્ય માણવાની છે. અહીં જરા વ્યાધિબતાવતી મને સ્વયંપ્રભાના મંદિર તરફ લઈ ગઈ તેના કશું બાધક નહીં બને ચીર યુવાવસ્થા સાથે જન્મેલ મંદિર તરફ જતાં નવા વિસ્મય ઉદ્દે ભાવિન થવા છું સ્વર્ગને ફક્ત બેગ માટે જ છે. તે પછી પ્રયાણની લાગ્યા. નવા સ્વામી પ્રાપ્ત થતાં પૂરલલનાઓ ખૂબજ વાતને વિચારશે? હું પણ આ ઉન્માદ, ઉલ્લાસમાં ઉત્તમત્ત બની હતી ખિન્ન થવા પાછળ મારાં હદયમાં આકરઠ ડૂબી જઈશ, સ્વયંને ભૂલી જઈશ. અભિષેક સમયે ઈર્ષાને ભાવ હતા મારાં પહેલાં શ્રી આ સમયે મારા મનમાં વિચાર આવ્યું ગધપ્રભવ વિમાનમાં બીજો સ્વામી હશે તેનું આયુષ્ય પૂર્ણ લાવંતી રાજપ્રસાદમાં, મને ગુમાવતાં નીરવ શાંતિ વ્યાપી થતા તે સ્વર્ગથી વિદાય થયે હશે કદાચ તેના સ્મરણ હશે અને ત્યાં ક્રીડા પર્વત પર સુન્દરીઓ આપના થી પુરલલનાઓ અભિષેક વખતે હાજર ન રહી હેય વલય વનિથી ઉન્માદ મયૂરીને નૃત્ય કરવાનું નહિ કદાચ તેથી સ્વયં પ્રભા હાજર રહેવા ઉત્સુક ન બની શિખવતી હેય આભ-ણના ઝંકારથી દિશાએ વૃત્તિ હેય પણ મારી આ છ અકારણ હતી સ્વર્ગમાંથી નહિ બની હોય અને જે તે પ્રાસાદ શોકમગ્ન સ્તબ્ધ શાકને સ્થ નજ નથી. પ્રેમ-વિરહ-મિલન સ્વર્ગ માં માત્ર અને શાન્ત હશે ત્યારે જ મારા કાનમાં દુરથી આવતા કથન પૂરતાં જ છે.
મધુર સંગીત સાથે વીણા, વિપચી અને મૃદંગના પુર લલનાઓ નવીન સ્વામીની અભ્યર્થનામાં ઉન્નમત શબ્દો ગુંજી ઉઠય સ્થાને સ્થાન પર પસ્ય વિલસીની. હતી. રંગીન દિવ્ય સુગંધી ચૂર્ણ ચોમેર ઉડતું હતું. એના નૃત્ય થઈ રહ્યા છે. આજે ગન્ધિલાવતી નગરી મને જેવાને, સહુ એકી સાથે આવી રહી હતી. તેમને નવીન સ્વામીની ઉપલબ્ધીથી આનંદને ઉલ્લાસમાં રત
કવાને પતિડારિણીઓ શપમાં લીન આસન બની ગઈ છે. મારું મન ચિંતા-જાળમાં ઉલઝી ગયું કરી રહી હતી.
વિરહ મિલન વિષાદ અને આનંદ આટલું રોમેર વેર
વિખેર મેં કદી જોયું ન હતું બધું જ મને અર્થહીન ગધિલાવતી નગરીમાં આવી જ રીતે હું રમણિ લાગ્યું ઉત્સવ જેટલી અર્થહીન તેટલે જ શક પણ ઓથી પરિવૃત્ત રહે. તેમની સરખામણીમાં સ્વર્ગની અર્થહીન સમસ્ત વિશ્વ મને અધૂ-હદયહીન યસમુ લલનાઓ અવર્ણનીય રૂપવતી લાગી મૃત્યુલેકની નારી જણાયું પ્રેમ, પ્યાર, સ્નેહ, કેમલતા, વિષાદ, કરુણાએને સ્પર્શ કઠોર લાગતા જણાયે. આજે આ સર્વેને સર્વે જાણે પિતાના અર્થ ગુમાવી બેઠા છે. હુ માલિક છું, પ્રભુ છું-એમ વિચારતાં એક સુખદ
પુષ્પ વૃક્ષની શેરીમાં થઈને હું આગળ વધે ઝણઝણાટી મારા શરીરમાં પ્રવાહિત બની.
મારી બાજુમાં નૃત્ય કરનારી પાસે ઝલરી હતી. નૂપુર છતાં પણ મનની ગહન કન્દરામાં એક વિષાદ- જોર જોરથી ઝનઝન કરતા હતા તે મધુપાનથી મસ્ત વેદનાને સુર રહી રહીને વનિત થતું. વર્ગને ઉચિત હતી તેમાં શંકા ન હતી હું પણ મધુપાન કરી મસ્ત ન હતું. કેમકે સ્વર્ગમા ફક્ત હર્ષ ને હર્ષ જ હોય છે. બનું નહિતર પૃથ્વીની વેદના હું ભૂલી શકીશ નહિ મને વિચાર આવ્યા પહેલાનાં લલિતાંગ દેવ માફક હું બધું જ ભૂલવું પડશે વિકૃત કરવું પડશે આ વિચાર જ્યારે વિદાય લઈશ ત્યારે આમનાં નેત્રોમાં અશ્રુઓ
આવતાં જ એક ઉદ્ધત પેવના એ મારી પાસે આવી નહિ હેય? આ જ રીતે તેઓ પિતાના નવા રવામીની સભાનું સુધા પૂર્ણ પાત્ર હેઠ પર લગાવી દીધું મેં અભ્યર્થના માટે ઉત્તમત્ત બની હશે? એક ક્ષણ તદ્દન ખાલી કરી નાખ્યું ફરી બીજી બાજુ પાત્ર અને મરે શ્વાસ સુધી – જાણે કે મારે પ્રયાણ સમય અને તે પણ ખલાસ.
(કમશઃ) આવી લાગે છે. તરત જ કંઠ પર દષ્ટિ ગઈ
“તિથ્ય વરના સૌજન્યથી મે ૮૩].
[૧૩૩
For Private And Personal Use Only
