________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
આવા પ્રકારના અત્યંત કામુક અનેલા માતાપિતાના શુક્ર અને રજથી આપણું શરીર (પિંડ) અનેલું ડાય છે. તેમના સાતે ધાતુએના કુસ'સ્કાર તેમના પુત્ર કે પુત્રીઓમાં પણ આવ્યા વિના રહેતા નથી, કેમકે સંતાન માત્રનું શરીર માતાની કુક્ષિમાં જ રચાયેલુ` હાવાથી, માતાનું તામસિક અને રાજસિક રજ અને પિતાના દુરાચારી સંસ્કારને પામેલુ વીય જ મુખ્ય કારણ બનીને તેવા પ્રકારની ચેષ્ટાઓ કરાવવાનુ કામ કરે છે. ત્યારે જ તે પારણે ઝૂલતા સાવ નાની ઉમ્રના હજારો બાલુડાએને જોયા પછી જ અનુમાન કરતાં વાર નથી લાગતી કે આટલી નાની વયે તેમનામાં આવા કુસ સ્કાર કયાંથી આવ્યા?
જે સતાનેાના માતાપિતાએ પૌષધ-પ્રતિક્રમણ તથા નાની મેાટી તપશ્ચર્યાએ કરતા હોય છે, છતાંયે તેમના બાળકોને પણ કુસસ્કાર સપન્ન જોઇએ છીએ ત્યારે માનવુ જ પડશે કે કથિત ધમને કરનારા પણ પેાતાના મન્તર જીવનને શુદ્ધ તથા પવિત્ર બનાવવાને માટે એધ્યાન જરૂર રહ્યા છે, તેના જ પરિણામે તેમના સંતાને જૂ-પ્રપંચ અને દુરાચારના શોખીન બનવા પામ્યા છે.
યદ્યપિ જન્મ લેનારા વેમાં આરાધના ( પુરુષાર્થ ) બળ કાચું હાવાના કારણે પૂ. ભવીય સાંસ્કારોની કલ્પના કરવી ખોટી નથી. છતાંયે આવા જીવા આવી રીતના કુસસ્કારી માતા-પિતાએને ત્યાં જન્મ લે છે, તેમાં પોતાનુ’ ઉપાદાન જેમ કુસંસ્કારી હોય છે, તેમ તેમના માતા-પિતાનું કુસ`સ્કારી જીવન અને તેમના રજશુક્રમાં રહેલા કુસંસ્કારા જે નિમિત્ત કારણેા છે, તે અત્યંત બળવાળા હાવાથી જન્મ લેનારા સંતાનને પણ સુસ'સ્કારી બનવા દેતા નથી.
ભણી ગણીને બહુ જ હાંશિયાર બની ગયેલા તેમજ હજારો-લાખો માણસેાનુ` રંજન કરવાની
૧૮ :
તાકાતવાળા તેમજ પારકાને સલાડુ દેવામાં ખૂબ સારી રીતે ડહાપણને ધરાવનારા આપણે પાતે જ આપણાં આંતર જીવનનું જ નિરીક્ષણ કરીએ તે આપણને પેાતાને પણ નવાઈ લાગે છે કે—
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
ખીજાઓને સદાચાર દેખાડનારા હું કેટલે દુરાચારી છું?
દાનેશ્વરીની પ્રશંસા કર્યા પછી પણ મારી કૃપણુતા કેટલી ?
સમતા ભાવના ઉપદેશ દેનારા હું તે આટલે ક્રોધી ?
તપશ્ચર્યાના ઉપદેષ્ટા હું પાતે કેટલા
ખાઉધરા ?
સંઘની મહિમા ગાયા પછી મે... પાત સધને હાનિ કેટલી પહોંચાડી છે ?
ત્યાગધમ ની ચરમસીમા દેખાડ્યા પછી પણુ મારે એકલાનેા પરિગ્રહ કેટલે ?
ઇત્યાદિ અગણિત વાર્તાનું નિરીક્ષણ કરતાં
આપણને લાગશે કે આવું શી રીતે બને છે ?
મનને ખૂબ સમજાવ્યા પછી જ્યારે આવુ બને છે ત્યારે આપણા પૂર્વભવીય સંસ્કારાની અને માતા-પિતાના કુસસ્કારોની તાકાતનું માપ કાઢતા વાર લાગતી નથી.
ઘણીવાર ઇંદ્રિયાને અને મનને આધીન નહિ થવાની આત્મિક તૈયારી કર્યાં પછીપણુ અમુકમાછા પાતળાં નિમિત્તો મળતા આપણા મનમાં શૈથિલ્ય (ઢીલાશ) આવતાં ઇન્દ્રિયાની ગુલામી ફરીથી સ્વીકાર કરીને અપકૃત્ય કરી બેસીએ છીએ અને ત્યારપછી લમણે હાથ દઈ પસ્તાવા કરીએ છીએ.
આમ આખી જીંદગી ઇન્દ્રિયાની ગુલામી છેડી શકયા નથી અને મગરના આંસુ જેવા પસ્તાવા પણ છેડયા નથી અને ભવ પૂરા થયે.
આત્માનંદ પ્રકાશે
For Private And Personal Use Only
