________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
અવિસ્મરણીય
એક ભાઈ-બહેનના ઝઘડા
www.kobatirth.org
મારા જીવનની આ એક અવિસ્મરણીય ઘટના ઘણાં વર્ષોં પૂર્વ બની હતી પણ સ્મરણ પટ પર તે ચિરકાળ માટે અતિ થઇ ગયેલી છે. એમાં ત્રણ જ પાત્રો હતાં–મારા મહાન પિતા અને અમે એ તેમનાં પ્રિય બાળકો. g ત્યારે આઠ વર્ષના કિશાર હતા અને પેાતાના લાવણ્ય અને મીઠા સ્વભાવથી સને પ્રિય એવી મારી બહેન છ વર્ષની હતી.
મારા પિતા દ્વિજેન્દ્રલાલ રાય એક તેજસ્વી કવિ, કટાક્ષ લેખક, ગીતકાર અને નાટ્યકાર હતા. સાહિત્યકાર, સ’ગીતકારા અને નાના અસંખ્ય પ્રશ ંસકે એમની ચાહના મેળવવા હમેશ આતુર રહેતા. તે બધા દરરોજ એમની બેઠકમાં ભેગા થતા અને પિતાને કાવ્યે અને ગીતા સભળાવતા. તે એક ચિત્તે સાંભ ળતા અને ઘણીવાર તે સાંભળીને આંસુ વહાવતા. માવ, સંસ્કારિતા અને આતિથ્ય માટે સુકીર્તિ મેળવનાર અમારી માતા ૨૭ વર્ષની વયે અકાળ અવસાન પામી હતી. અમે બે બાળકો ત્યારે નાનાં હતાં અને અમે શું ગુમાવ્યુ છે. તેનું અમને ભાન પણ નહતું. પણ પિતા તેને ખૂબજ ચાહતા હતા અને ખાર વર્ષ બાદ પેતે મૃત્યુ પામ્યા ત્યાં સુધી તેને શેક કરતા રહ્યા હતા. પિતા પાછલી ત્રીશીમાં જ હતા છતાં પુનઃ લગ્ન કરવા મિત્રા જ્યારે જ્યારે તેમને દખાણ કરતા ત્યારે તેઓ કહેતા કે માણસ ઘણીવાર પરણી શકે, પણ એકથી વધુ વાર ચાહી શકે નહિ. સાથે કટાક્ષમાં તે ઉમેરતાં મારા માટે તે। કા નિર્માઈ ચૂકયુ` છે. નાના એ બાળકો પ્રત્યે પાડોશીએ અશ્રુ સારવા લાગી જઇને જે યા બતાવે છે તેમાંથી મારે તેમને
*
૨૨૦ :
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
લેખક : શ્રી દિલીપકુમાર રાય
ખચાવવાનાં છે અને મારાં સાહિત્યિક છે।ડવાં એને ભિન્ન વિવેચકોના વાવાઝોડાં સામે રક્ષવાના છે. '
પિતાએ એ વચન પાળ્યું. તેમના કરતાં વધુ ખતીલા અને માયાળુ પિતા તેમજ વધુ સભાન અને પરિશ્રમશીલ કલાકાર કદી થવાના નથી. માત્ર એ વસ્તુઓ માટે જ તે જીવતા, જેને વારવાર ઉલ્લેખ કરતા તેઓ થાકતા જ નહિ, એક તેમની કલા, જેની તેઓ પૂજા કરતા અને બીજા અમે એ બાળકો, જેમને તે મેટાપે।તાથી કદી દૂર રાખતા નહિં. સમયના વહેવા સાથે તેમનામાં કોઇ ફેરફાર થયેા હાય તા તે એટલા જ કે પેાતાની પ્રેમાળ પાંખા હેઠળ તેમણે અમને વધુને વધુ ખેંચ્યા અને માતાની ખાટ અમને કયારેય લાગી નિ
આ લેખના પ્રયાજનરૂપ ઘટના કેમ ખની તે જોઇએ : અમે ત્યારે કલકત્તામાં હતાં, જ્યાં મારા પિતા થોડાં વર્ષના ગાળામાં જ પેાતાનાં શ્રેષ્ઠ નાટક અને ગીતા લખીને કીર્તિને શિખરે પહેાંચવાના હતા. એક દિવસ અમે ત્રણેય પાટલા પર બેસીને સવારનુ` ભાજન કરી રહ્યાં હતાં. પિતાનો પાટલે ભીંતની લગોલગ મારી સામે જ હતા. મારી મધુર બહેની માયા તેમની ડાબી તરફ એડી હતી. રસાયા ચાંદીની ત્રણ મેાટી થાળીમાં ભેજન પીરસી ગયે। હતા અને વારે વારે આવીને ગરમા ગરમ વાનીએ આપી જતા હતા. આથી કયારેક અમારે ઘેાડી
શ
પણ જોવી પડતી. પણ પિતાને ભાગ્યે જ તેનું ધ્યાન હતું. વાસ્તવમાં ઘણીવાર તેએ એટલા બધા વિચારમગ્ન રહેતા કે પેાતે શુ'
આત્માનંદ પ્રકાશ
For Private And Personal Use Only
