________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
સાધુ ઐસા ચાહિયે
લેખક : મકરન્દ દવે
શિબલી એક મુલકને હાકેમ હતું. પણ તેના પિતે જીવતાં જ મરી જાય, માટીનું એક કે બની દિલમાં ઈશ્વરનાં દર્શન કરવાની આગ સળગી ઊઠી. જાય. પણ તેની નજરમાં તો માટીનું યે મોટી સિતાની હાકેમી છોડી તે સૂફી સંત જુનેદ પાસે આવ્યા ચીજ છે. કબીરે એક પછી એક સાખીમાં અહંકારને અને કહ્યું : મેં સાંભળ્યું છે કે તમારી પાસે પાણીદાર ગાળી નાખતી પરંપરા બતાવી છે, તે આ માર્ગમાં માતી છે તે મને વેચાતું આપે, અથવા બક્ષીશ કરો.' સદા યાદ રાખવા જેવી છે. રામ કેને મળે છે ? કબીરે
જુનેદે જવાબ આપ્યો : 'તને એ મોતી હું નહીં એક સાખીમાં કહ્યું : વેચું, કાં કે તારામાં તેની કિંમત ચૂકવવાની શક્તિ કરતા હોઈ રહો બાટક, તજિ આપા અભિમાન, નથી. અને તને ભેટ પણ પણ નહીં આપું, કાં કે તે લેભ મોહ તૃણું તર્જ, તાહિ મિલે ભગવાન.” તને એની કિંમત નહીં સમજાય. મારી જેમ દરિયામાં
તાનું અભિમાન
તજી ઈ જે રસ્તામાં પડેલું ઊંડી ડૂબકી મારીને તારે એ મોતી મેળવવું પડશે.”
ધૂળનું દેરું બની રહે એને ભગવાન મળે. પણ ના, શિબલીએ કબૂલ કર્યું અને પછી શિબલીની કઠોર ઢેક તે કે ઈ રાહદારીના પગમાં વાગી બેસે. રામના પરીક્ષા શરૂ થઈ જુનેદે એક વખતના આ બડા હાકેમ પ્રેમીએ તે એથી વધુ નીચી જગ્યા લેવી જોઈએ. પાસે ગંધકને વેપાર કરાવ્યું, દરવેશી કરવી, ભૂખે
બરોડા ભયા તે કયા ભયા, પંથી કે દુઃખ દેહ, માર્યો, અપમાનિત કરી હાંકી કાઢય. અને જ્યારે જોયું કે શિલીમાં અહંકારને અંશ પણ નથી રહ્યો ત્યારે
? સાધુ ઐસા ચાહિયે, પંડે કિ છે.”
૩ અને કહ્યું : “શિબલી, હવે ખુદા તારા દોસ્ત બની ગયા.' સાધુએ તે રસ્તાની ધૂળ સમ બની રહેવું જોઇએ.
ખુદાની દોસ્તી જેને ખપે છે તેને પહેલાં તે દુનિયાની ધૂળની નથી કરી કિંમત નથી કરો દરજ્જો. એ રસ્તા ખુરશી પરથી ઊતરવું પડે છે. પણ આપણે તો બંને પર પથરાઈને પડી રહે છે ને સહુ તેને કચડતા જાય
તે કશે. કચવાટ નથી. પણ કોઈવાર અસંતોષને પણ હાથમાં લાડુ રાખવા માગીએ છીએ. દુનિયાને માનમરતબ ઓછો ન થાય અને ખુદાની મહેરબાની મળ્યા
પવન ફૂંકાય તે ? ઈર્ષાને વંટોળિયે આવી ચડે છે ? કરે એવા નરદમ નફા પર આપણી નજર હોય છે. અહ કારને ધૂળમાં મેળવ્યા જ ધૂળમાં મળી જાય. પણ તેથી કાંઈ વળતું નથી. તેથી તે નઝીર કહે છે
= પ્રવાસીની આંખમાં ઉડી વળગે, કાણું બની ખટકે
અથવા કોઈને શરીરને ધૂળ ધૂળ કરી મૂકે, એ સાધુનો તેમ બંને ગુમાવવાનો વારો આવે છે :
ધર્મ તે નહીં. નમ્રતાના રસ્તા પર સાખી આગળ દિલ ચાહે દિલકાર કે, તન ચાહે આરામ, પગલાં મૂકતી કહે છે : બધા મેં દેનું ગયે, ન માયા મલી, ન રામ. એ ભયા તે કયા ભયા, ઊડિ ઊડિ લાગે અંગ, રામને મળવાને એક જ રસ્તે છે, કે માણસ સાધુ અસા ચાહિયે, જૈસે નીર નિપંગ”
સાધુ ઐસા ચાહિયે].
[૪૧
For Private And Personal Use Only
