Atmanand Prakash Pustak 071 Ank 12

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 9

પેલી પ થી ધૃતરાષ્ટ્ર પણ માતાના આ તિર- અને આમ ઈર્ષ અને ક્રોધના આવેગમાં અંધ સાર કર્યા વેણ સાં મળીને ધૂંધવાયેલે હવામાં હાથ બનેલી અંબિકા તથા અ ધ પેલાં બે પતિ-પત્નીના ફફળતે બારસાખે અ વીને ઊભે. પછવા લાગે: આંધળા કકળાટે રાજભવનમાં એટલી હદે હે બળે શું છે મા, તે આટલે બધે વેલે પાત કરી રહ્યા છે?” મચાવી મૂક્યો કે ભીમને પણ આ વાતની ખબર છે” આમ કહેતી માં બારણામાં ઊભેલા
પડી. ધૃતરાષ્ટ્રના આવાસે આવી પેલાં ત્રણને શાન્ત
પાડતા કારણ પણ પૂછવા લાગ્યાઃ “આ બધા કલેશનું ધૃતરાષ્ટ્રને હાથ પકડી ગાંધારીની બાજુ હીંચકા ઉપર બેસાડતાં બબડવા લાગી : “અત્યાર સુધી
કારણે અંબિકા?”
' અંબાલક એકલી હતી એટલે કેની આગળ પિતાની મથીને છાની રહેલી ગાંધારીની સાસુ પલાં વડાઈ ગાયા કરે ? પણ હવે તો એને વહુ આવી ! બળી જળી બેલી ઊઠી : “પિતાજી, તમારી નવી પછી બેક જણ મળીને—મારા મોં ઉપર સુદ્ધાં વહ કહે છે. ગાંધારીને અંધ પતિની સેવા કરવી એકમેકની વાતમાં ઠાગે પુરાવતાં આવું ત્યાં ત્યારે પડે એટલે એ. પટ બાધીને પલગ ઉપર બેસી એકલાં આ મારા અંધ દીકરાની ને વહુને વાતે—' ગઈ...' એનાથી ધ્રુસકું નખાઈ ગયું એને અવાજ ગળગળે થઈ ગયે. માંડ માંડ બેલી શકીઃ દીકરાની તો ઠીક પણ આ મારી સતી વહુની
- પછી તે અંબિકાએ અંબાલિકા તથા કુંતીની
વાત ભીષ્મપિતાને કહી સંભળાવી. અંતમાં પિતાના કુથલી કુંટતાં એ બે જણને કેડનીય લાજ' – આ
મા તરફથી ટીકા પણ ઉમેરી : “તમે તે જાણે છે સાથે જ એ થુકું નાખી બેઠી.
પિતાજી, કે કુતી તે પંડિતા છે. એના આવ્યા રડતી ગઈ ને કુંતી તથા અંબાલિકાની વાત પછી મારી નાની બહેન પણ એના જેવી થઈ બેઠી ધૃતરાષ્ટ્ર તથા ગાંધારીને કહેતી ગઈ : યાદવકુળના છે બેઉ જણ આખેય વખત અમારી નિંદા કર્યા અભિમાનમાં ભાંગી પડતી આ મહારાણ સીધેસીધું કરે છે ને અમારાં પાપ અમને નડ્યાં છે એમ તે કેમ કહી શકે! પંડિતા ખરી ને ? એ તે એમજ કહીને' વળી એનાથી ધુમકુ નખાઈ ગયું જાણે છે કે બેલ તે ને એકલીનેજ આવડે છે..... પણ અમેય સમજીએ છીએ અમેય કઇ સંતને બ્રાહ્મણ
ભીષ્મને આમેયકુંતુ તરફ અણગમો તે હતે જ સેવા ઓછી નથી કરી. કુંતીના કહેવાનો મતલબ
ને એમાં એના આ “દોઢડહાપણે” ઉમેરે . તે એ જ હતી કે ગાધરીને અંધ પતિની સેવા કરવી ભીમને હવે ખાતરી થઈ કે કુંતી જેટલી બહાર પડે એટલે જ એ પોતે પાટા બાંધીને બેસી ગઈ છે દેબ ય છે એના કરતાં બમણું બીજી જમીનમાં છે! અને જાણે વન-સુકન્યાની વાત એ જ એકલી આ ત્રણને સાત્વન આપી ભીષ્મ એ જ પગલે જાણતી હોય તેમ મારા માં ઉપર મને દાખલે કે સત્યવતીના મહેલે ગયા. જતાંમાં જ કહ્યું સાંભળ્યું આપવા બેઠી ! સાસુ પણ વહુની વાતમાં મલાવી ને માતાજી, કુંતીએ આવતાંમાં જ કલેશ ઊભે મલાપીને હુંકારો ભણે ને બેઉ જણે ઠાવકું મેં કર્યો છે એ?” રાખી-મીઠી માએ મને શાય કરે છે.'
પાંડુના ગાદીએ બેઠા પછી સત્યવતી ઝાઝે ભાગ પછી તે એ વિલાપે ચડી : “મારા ભાગ્યમાં ઈશ્વરપરાયણ રહેતી હતી. પાંડુ પોતે જેટલો ઉદાર, અંધ દીકરીને એને (અંબાલિકાને) દીકરો રાજા સમજુ અને જ્ઞાની હતું એટલે જ યુદ્ધક્ષેત્રે પણ થયે ! મારા વહુએ પતિનાં દુઃખ માથે એ ઢળ્યાં ને બહાદુર નીવડે તે ઉપરાંત કુંતીએ ભારતભરના એની વહુ થઈ મહારાણી ! પછી સાસુ-વહુ બે મળીને રાજાઓમાંથી પાંડુની પસંદગી કરી એ બાબતથી આ અભાગિયાને–'
પણ સત્યવતીને ખૂબ જ આનંદ થયે હતે. એને
૧૫૦].
[આત્માનંદ પ્રકાશ