________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
નથી. એની પાછળ કેવી મેટી તપશ્ચર્યા પડી હશે તે સમજવું જોઈએ. ક કોયડો કોડીને પણ એ ના કળાય ત્યાં સુધી ?
અમેરિકા શોધીને પાછા આવનારા કે લંબસનું સ્પેનના બાદશાહ સન્માન કરતા હતા, ભોજન સમારંભ ચાલતું હતું. કોઈ અદેખા અમલદારે તેણે માર્યો, “આમાં કેલંબસનું શું પરાક્રમ છે? કઈ પણ માણસ સીધા ને સીધા વહાણ હંકાર્યો જાય તે સામે કિનારે પહોચે જ ને?? કેલંબસે તરત ટેબલ પરથી ઈ લઈ કહ્યું, ‘આને કેઈ ઉભું રાખી શકો ખરાં ?” સૌ કોઈએ મથામણ કરી પણ લંબગોળ દડું ઊભું શી રીતે રહે ? સૌએ કોલંબસને જ આ કામ કરી દેવા કહ્યું, તેણે તરત ચપુ લઈ ઈડા એક છેડો સહેજ કાપી નાખ્યો. એ છેડા પર ઈ ઊભું રાખ્યું. સૌ કહે, “આ તે અમેય કરી શકત.” કોલંબસે કહ્યું, ‘તે કરવું હતું ને ? લઈને ઇડો છેડો કાપવાની મનાઈ તે નહોતી કરવામાં આવીને? પણ મુકવું જોઈએ ને ? વહાણ સીધાં હું કાર્યો રાખવાથી અમેરિકા ખંડ જડી જતું હોય તે સૌએ નીકળી પડવું હતું ને?' પણ દુનિયા આવી જ છે. કેઈના પરાક્રમથી રાજી થવાને બદલે ઈર્યા કરે છે. કેટકેટલા પુરૂષાથી પુરુષાએ દોરી લેટાની મુડીએથી શરૂ કરી કરોડો રૂપિયાની કમાણી કરી છે ! ગુજરાતીઓ માટે તે આવા પરાક્રમે ખૂબ જાણીતા છે. આવા એક ગુજરાતીને, એક ભાવનગરીને આપણે સન્માની રહ્યા છીએ.
મુ. શેઠશ્રી વાડીલાલભાઈ જેમ કમાઈ જાણે છે તેમ બચી પણ જાણે છે. આરોગ્ય, કેળવણી અને ધર્મ ક્ષેત્રે એમણે વહાવેલ દાનના પ્રવાહની હમણા જ આપણે વાત સાંભળી. શરીરને નીરોગી રાખવામાં મદદરૂપ થનાર દવાખાનાં, મનને નીરોગી રાખવામાં મદદરૂપ થનારી કેળવણીની સંસ્થાઓ અને આત્માને ઉન્નતિના માર્ગે જવામાં સહાયભૂત થનારી ધાર્મિક પ્રવૃત્તિઓ સૌને મુ, વાડીભાઈએ પોતે અથાક મહેનત કરી કમાયેલું ધન છૂટે હાથે આપ્યું છે. ગરીબ લોકોને વિવિધ રીતે મદદ પહોંચે એવાં ગુપ્ત દાનને તે હું ઉલ્લેખ પણ કરતો નથી.
તે ખૂબ ધાર્મિક છે. જૈન ધર્મના આચાર વ્યવહારના આગ્રહી છે. આટલી બધી પ્રવૃત્તિ કરનાર માણસને ધાર્મિક કાર્યો નિયમિત કરવા માટે વખત કેમ કરીને મળતું હશે એની મને નવાઈ લાગતી. એકવાર હું મુંબઈથી તેમની સાથે ઘાટકોપર જતો હતો. મોટર ચાલવા માંડી અને તેમણે માળા શરૂ કરી. મને રહસ્ય સમજાઈ ગયું. પળે પળને સદુપયોગ કરનાર માણસને બધા કાર્યો માટે પૂરતો સમય મળીજ રહે છે. મારી જેવા ઘણા માણસે આ સભામાં હશે જે અમુક કામ આળસને અંગે ન થઈ શકતું હોય ત્યારે વખત નથી એટલે થતું નથી એમ કહેતા હશે. ભગવાને સૌને એક દિવસનાં માત્ર ચોવીસ કલાકજ આયા છે. એને સદુપયોગ સમજણપૂર્વક કરીએ તે બધા કામ માટે સમય મળી રહે. એક અંગ્રેજ વિઠાને કહ્યું છે કે આપણે બહારગામ જઈએ ત્યારે આપણી બેગને જે રીતે પેક કરીએ છીએ તે રીતે આપણા દિવસના કાર્યોને આપણે પેક કરવા જોઈએ. જેમ નાની ચીજો બેગના ખુણામાં કે જ્યાં પિલાણ હોય ત્યાં ગોઠવી દઇએ છીએ તેમ થોડો થોડો સમય પણ દિવસમાં જ્યારે ફાજલ પડે ત્યારે તેમાં પ્રવૃત્તિ ગોઠવી શકાય. મુ. શ્રી વાડીભાઈ મેટરના પ્રવાસમાં મોટે ભાગે મૌન રાખીને માળા ફેરવે છે. એ રીતે સમય કાઢીને પણ અન્ય ધાર્મિક ક્રિયાઓ માટે સમય મેળવી લે છે. ચિત્તને એથી શાંતિ મળે છે અને પુણ્યમાં વૃદ્ધિ થાય છે. આમ વૃત્તિ હોય તે પ્રવૃત્તિ માટે સમય મળી જ રહે છે.
આપણે જ્યારે તેમનું સન્માન કરીએ છીએ ત્યારે તેમના ગુણોનું સન્માન કરીએ છીએ એ ગુણોનું આહવાન કરીએ છીએ અને એ ગુણ આપણામાં અને આપણું આસપાસ વિકસે એવું ઈચ્છીએ છીએ. એ માટે તે આવા મેળાવડાઓ એજીએ છીએ.
સન્માન-સમારંભ અહેવાલ
For Private And Personal Use Only
