Atmanand Prakash Pustak 063 Ank 04

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 4

તે જ વા ની શક્તિ
સંપત્તિ મેળવવાની શક્તિ કરતા મેટી શક્તિ નિર્માલ્ય અને નિષ્ક્રિય અને નિષ્ફળ બીજો કોઈ નથી. સંપત્તિ તજવાની છે. મેળવી તે ઘણા શકે છે, પણ એનાં કરતાં જે પિતાના ટાંચા સાધનમાંથી હંમેશા તજી શકે છે કાઈકજ. પણ તજવા તજવામાં ઘણો કઈને કઈ રીતે બીજાને ઉપયોગી થવાને કાંઈક પણ ફેર છે. કેટલાંક આપે છે, કારણકે પોતાની નામના પ્રયત્ન કરતે હોય છે, એ માણસ ઉત્તમ છે. હમેશા થાય માટે. આવી રીતે આપનારાઓ નિર્માલ્ય છે. એ વિષે જાગૃત પણ હોય છે. એવા માણસે ખરકેટલાં આપે છે, ને આપે તે શું કરે માટે. સર- ચેલી લાખ પાઈ, એ પેલા માણસના પચાસ કરોડ કારથી ડરીને પણ કેટલાંક આપે છે. અશક્ત રૂપિયાના દાન કરતાં વધારે કિંમતી છે, વધારે થવાથી મરણને ભય પામીને કેટલાંક આપે છે. સંસ્કારી પણ છે. અને વધારે સમાજ કલ્યાણકારક છે. કાંઈજ ગતાગમ ન હોવાથી કેવળ શૂન્ય મનસ્ક
અણુધડ અસંસ્કારી માણસ દાન દેવા નીકળે થઈને આપે છે. એ શા માટે આપે છે એનું
એના જેવું સમાજની અધોગતિનું બીજું કોઈ જ એમને ભાનજ હેતું નથી. આ ઘેટાં વૃત્તિ એ
પગલું નથી. એનાં કરતાં એ દાન ન દે ને એના કાંઈ તજવાની શક્તિ નથી. આ બધા જ તજ
પૈસા વેડફાઈ જાય કે ઠગ લેકે ગી જાય, તે વધારે નારાઓ, આપનારાઓ ભલે દેખીતી રીતે કોઈને
સારૂં. કારણ કે જે સમાજમાં ખેટાં મૂલ્યાંકન થાય કાંઈ દાન ધર્મ કરી રહ્યા હોય એમ લાગે પણ
ને અર્થને ખોટી પ્રતિષ્ઠા મળે, એ સમાજ સે વર્ષે ખરી રીતે એ કાંઈ જ કરી રહ્યા નથી.
પણ...સંસ્કાર સ્થાપન કરીને કોઈપણ પરાક્રમ કરઆ વિચાર સરણી અનુદાર પણ લાગે પણ વાને નથી. એ વાણી વિલાસમાંથી નવ થવાનો સમજવાનું આ છે કે, છેવટ માણસ જે કાંઈ કર નથી. અત્યારે જ આપણે ત્યાં વાણી વિલાસ કેટલે છે તે ભલે દુનિયાની સમક્ષ મોટું થઈને ઉભું રહે છે તે કામ કેટલું ઓછું છે. છેલ્લા વિશ્વ યુદ્ધમાં ને એને પણ મોટો ભા બનાવે. પણ એણે એ ક ભંગાર થયેલું જર્મની આપણને પૈસા ધીરે ને વાણી છે તે બરાબર છે કે નહિં એની આધાર શિલા વિલાસ આપણે કરીએ ? એનું મન છે. એનું ધન નહિં. એના મનની ભાવના આ દષ્ટિએ જોતાં આપણે સમાજ જે જે દાન છે. એના મને જે રીતે, ને જે માટે, ને જે દૃષ્ટિ મેળવે છે, એમાં જ્યાં જ્યાં ભાવના નથી ને ભીરુતા, બિંદુએ કર્યું છે એ મહત્વનું છે. બહાર ભલે ગમે કાયરતા, મોહને નામનાની ઝંખના રહી છે, ને એવી તે દેખાય. પણ વ્યક્તિના પિતાના વિકાસમાં મહ- રીતે જે કાર્યકરો દાન મેળવવાની બડાશા હાંકે છે વની વસ્તુ એનું મન છે. એના મનના તરંગે, એ તમામ અ-માનવ છે, એ માનવ નથી, એ પૂતળાં વિચારે, કલ્પનાઓ, ભાવે, ભાવનાઓ એ અદશ્ય છે પછી ભલે એ દાન એમણે સંસ્કારકાર્ય માટે જણાતી બધી જ સુષ્ટિ કિંમતીમાં કિંમતી છે. ને મેળવ્યું હોય, કે શિક્ષણનું કોઈ ને કોઈ કામ કરી બહારની એની દેખાવ સૃષ્ટ એ નિર્માલ્યમાં નિર્માલ્ય નાખવા મેળવ્યું હોય. આ બધાનું પરિણામ આપણી છે આ રીતે જોતાં નિત્ય જીવનની પળપળની શુદ્ધિ સામાજિક નીતિમત્તા ઉપર આવ્યું છે. આપણે ત્યાં માટે જ માણસ આંતર પ્રયત્ન કોઈ દિવસ કરતે વ્યક્તિને ભલે કદાચ નીતિ હય, સમાજને તે કઈ નથી, ને એક દિવસ લાખનું દાન કરીને નામ નીતિ નથી. કોઈ ભેગા મળીને અનીતિના કાર્યને, કમાઈ લેવાને મોહ રાખે છે એ માણસના જે સેળભેળને, ચારીને, બેટા નફાને, બેટી તંગીને
અયાન માત્ર