Atmanand Prakash Pustak 055 Ank 08

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 5

મ હ
ત્વા
કાં
ક્ષા
અનુ. વિઠ્ઠલદાસ મૂળચંદ શાહ
Whoever is satisfied with what કક્ષાની સિદ્ધિમાં અંતરાય કરનારી બને છે તેની he does has reached his culminating સામે બાથ ભીડવા જેઓ સમર્થ બને છે તે માણસે point He will progress no more.” જ પ્રકાશમાં આવી શકે છે. જે કાર્ય પિતાને માટે
(પતે જે કંઈ કરે છે તેનાથી જે કોઈ મતથા ઇષ્ટ અને ઉત્તમ હોય, નહિ કે આનંદપ્રદ અથવા સંતુષ્ટ થઈ બેસી રહે છે તે તેના અંતસ્થાને પહેચી
વધારે સુગમ, તે કાર્ય કરવાની પિતાની જાતને જરૂર
પાડે છે તે માણસની જ કિંમત અને કદર થાય છે. ગયા છે. તે વધારે આગળ પ્રગતિ કરી શકશે નહિ)
જગતમાં અસંખ્ય લોકે કોઈ પણ પ્રકારના ચક્કસ દરેક માણસે પિતાના ગુરૂ અથવા સ્વયંશિક્ષક આશય વગર જીવન વ્યતીત કરે છે તે જોઈને આશ્ચર્ય થવું જોઈએ. પ્રસંગ મળે નહિ ત્યાં સુધી તેણે થાય તેમ છે. આપણી આસપાસ અનેક સ્ત્રી-પુરૂષને આળસમાં બેસી રહેવું જોઈએ નહિ. સવારમાં પથાજીવનસમુદ્ર ઉપર નિહેતુક આમતેમ ઘસડાતા માપણે રીમાંથી ઊઠવાની વૃત્તિ થાય નહિ ત્યાં સુધી સૂઈ જોઈ છીએ. જો તમે તેમાંના કોઇને પૂછશે કે તે રહેવું એ જેવું ભૂલભરેલું છે તેવું જ આપણે જ્યારે શું કરવા ઇચ્છે છે, તેની શી ઈચ્છા છે, તે તેના ખુશમિજાજમાં હોઈએ ત્યારે જ કાર્ય હાથ ધરવું તે જવાબમાં એ જ મળવાનું કે તેનું તેને બરાબર જ્ઞાન ભલભરેલું છે. પિતાની પ્રકૃતિને અને રૂયિને સંયમમાં નથી તે માત્ર પ્રસંગની જ રાહ જોયા કરતો હાથ રાખતાં અને મતની ગમે તે સ્થિતિમાં પોતાન છે. જે મનુષ્ય કોઈપણ કાર્યક્રમ વગર પિતાનું જીવન કાર્ય કરવાની જરૂર પાડતાં દરેક માણસે શીખવાની પસાર કરે છે તે તેના લક્ષસ્થાને પહોંચવા શક્તિ- ખાસ જરૂર છે. ઊગ્રાશય વગરના ઘણાખરા લેકે માન બને તે આશા નિરર્થક છે. સ્પષ્ટ રીતે નિશ્ચિત જેઓ પોતાનાં કાર્યમાં સફળતા મેળવી શકતા નથી કહેલા ઉદેશની જીવન ઉપર સબળ સત્તા ચાલે છે. તેઓ એટલા બધા આળસુ હોય છે કે તેઓ વિજય તેનાથી આપણા પ્રયત્નનું એકીકરણ થાય છે અને પ્રાપ્ત કરી શકતા નથી. આવશ્યક પ્રયત્ન કરવાને આપણે આપણું કાર્ય કઈ દિશામાં લેવું તેની સૂઝ તેઓ નારાજ હોય છે અને તેઓ સમજે છે કે પંડ છે, જેથી કરીને આપણે કરેલ પ્રયને મૂલ્યવાન તેઓએ શા માટે વિના કારણુ પ્રયત્ન કરવો જોઈએ ગણી શકાય છે.
અથવા પરિશ્રમ લેવું જોઈએ. એશઆરામમાં જ છે જે માણસો કંઈપણ ઉજવલ કાર્ય કરવાને સમર્થ અમૂય જીવન વ્યતીત કરવામાં જ તેઓ મહત્વ બન્યા છે તેઓ કદિ પણ પિતાની સુસ્ત ચિત્તવૃત્તિ સમજે છે. શારીરિક આળસ, માનસિક ઉપેક્ષા, પ્રમાણે વર્તા હોતા નથી. જે વસ્તુઓ તેમની મહાવા- પ્રસંગેને જવા દેવાની ચિત્તવૃત્તિ-આ સર્વ કારને