Atmanand Prakash Pustak 055 Ank 08

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 17

- શ્રી અનંતવીર્ય વિહરમાન જિન સ્તવન–સાર્થ
સં. ડોટર વઢભદાસ નેણસીભાઈ–મોરબી
અનંતવીર્ય અરિહંત, સુણે મુજ વિનતિ; રૂપી પિંજરમાં વસ્યો છું અને દ્રષ્ટિરાગરૂપી કાચની અવસર પામી આજ કહું જે દિલ છતી. મેહનીમાં મુગ્ધ બનીને સમ્યગૂજ્ઞાનને આગમ રીતે આત્મસત્તા હારી સંસારે હું ભમે, (યથાર્થ રીતે) મેં જાણ્યું નથી. મિથ્યા અવિરતિ રંગ કષાયે બહુ દંડ, (૧) અચરે અચરે રામ શુક પરે જપું,
ભાવાર્થ-હે અનંતવીર્ય વિહરમાન પ્રભુ. એક ધર્મ દેખાડું માંડ, ભાંડ પરે અતિ લઉં. મારી અરજને સાંભળો. આજે હું અવસર પામીને કપટ પટુ ટુવા પર, મુનિમુદ્રા ધરું, (એટલે સાચી જિજ્ઞાસારૂપ પાત્રતા પામીને) આપને પચ વિષય સુખ પાક સદીષ વૃત્તિ ભરૂ. (૪) મારા દિલની સાચી હકીકત જણાવું છું. આત્માના ભાવાથ:-પોપટ જેમ રામ-રામ બોલે છે પણ નિમિત્તે બંધનરૂપ સંસારમાં. હું અનાદિ કાલથી ભમ્યો તેને રામના રહસ્થની થા મહાવની ખબર પડતી નથી છું. અને ભમતાં, ભમતાં મિથાવ, અવિરતિ તે તેમ હું પણ મહામુશ્કેલીથી ધર્મની વાતો ફક્ત કરીને, કષાયોડે ઘણે જ દંડાયો છું, દુ:ખી થયો છું,
ભાંડ ભવાઈયાની માફક બક્યા કરું છું. પરોપદેશે કોધ દાવાનલ દધ, માન વિષધર ડ, પાંડિત્યની જેમ બીજાને ઉપદેશ આપું છું, પોતામાં માયા જાલે બદ્ધ, લેભ અજગર ગયે, કોઈ પરિણમન થતું જ નથી. વળી કપટમાં વિચક્ષણ મન વચ કાયા જેગ, અચળ થયા પરવશ થઈને નટવાની માફક મુનિવેષને ધારણ કર્યા છતાં પણ પદગલ પરિચય પામતણી હાનિશ શા. (ર) પાંચે ઈન્દ્રિયના વિષયમાં વિષયાસક્ત બનીને દેષિત.
જીવન ધારણ કરી રહ્યો છું. ભાવાર્થ-જોધરૂપી દાવાનળથી બળી રહ્યો છું, માનરૂપી ઝેરી સાપથી ડસા
એક હિનમાં નવ વાર કરેમિ ભંતે કરુ, છું, માયાની જાળથી
વિવિધ ત્રિવિધ પચખાણ ક્ષણ એક નહિ કરું. બંધા છું, અને ભરૂપી અજગસ્થી પ્રસાયેલ છું, જેથી મન, વચન, કાયાના વેગે પરવશ થવાથી પુદ્ગલના
માસાહસ ખગ રીતિ નીતિ ઘણી કરું, પરિચયરૂપી પાપની દશામાં જ આત્મા રાચી રહ્યો છે.
ઉત્તમ કુલવટ વાટ ન તે પણ નિર્વહુ. (૫)
ભાવાર્થ-દિવસમાં અનેક વખત સાવધ વેગના કામરાગે અણનાચ્યા, સાંઢ પરે ધ,
પચ્ચખાણની કરેમિ ભંતે ઉચારીને પણ એક ક્ષણ સ્નેહરાગની રાત્રે ભવપંજર વચ્ચે,
વાર પણ સ્થિરતા, એકાગ્રતા વા વિશુદ્ધતાને ધારણ દ્રષ્ટિાગ રૂચિ કામ પાય સમત ગણું,
કરી શકતો નથી. માસાહસ પક્ષીની રીતિની નીતિને આગમ રીતે નાથ, ન નીરખું નિજપણું. (૩) ઘણું કરું છું છતાં ઉત્તમ કુળની વાટને એટલે
ભાવાર્થ-બેલગામ સાંઢની જેમ કામરાગથી સપુરુષે દર્શાવેલા સન્માર્ગમાં હું જરા પણ જીવનને વેચછાચારી થઇને નેહરાગના યંત્રણથી નવા શરીર- રાખી શકતું નથી.