________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
૨૭૨
•: શ્રી આત્માનંદ પ્રકાશ :
આજના તરુણની મુદ્રાએ ઉમેરો કર્યો. તેઓ પણ હતાં. શું થશે એ વિચારે સૌ વ્યાકુળ બન્યા હતા. અહિંસા પરમો ધર્મ' પિકારી ઊઠ્યા.
આરતી કરતા અહર્નિશ થતાં અવનિ તરફ તેઓનું આ દશ્ય જોતાં જ પુરોહિતનો ગુસ્સો હદ ઓળંગી ધ્યાન હતું. બન્યું પણ તેમજ ! એક તેજસ્વી મુખાગયા. તાડૂકીને બેઃ “મૂર્ખ લોકો માતા કોપાયમાન રવિંદવાળા યુવકે દરવાજામાં પ્રવેશ કરી “અહિંસા થશે. તો શું વહી રહ્યાં છે ? વિચાર તે કરે છે અને પરમ ધર્મઃ 'ની જય બોલાવી. લેકાએ ઉત્સાહતરત જ હાથમાંની આરતી યુવકના મોં પર ફેંકી. પૂર્વક એ ઝીલી. તરુણે મેટા સ્વરે બોલવા માંડયું એથી યુવકના કપાળમાંથી એકદમ લોહી નીકળવા ધર્મબાંધવો ! આજની રાત વીતતાં જ કાળને છેલ્લો માંડયું, અને તે બેશુદ્ધ બની જમીન પર પડ્યો ! દિવસ ઊગશે. હજારો મુંગા પશુઓને સર્વનાશ થશે! લોકના અંતર ઘવાયા. એમાં દયાનાં અંકુર ઊઠયા મહાન અધર્મ થશે ! હજુ વિચાર કરે તે એ ભયે. અને એની આસપાસ ફરી વળી શુદ્ધિમાં આણવાના કર કાર્ય અટકી શકે. આ ઘોર હિંસા કેવળ દેવીના ઉપચાર કરવા મંડી પડયા. પણ પુરોહિતની આજ્ઞા નામ પર માંસપિપાસુ ભકતોએ ચલાવી છે. કોઈ દિ' થતાં રાજના સિપાઈઓ એવી હાલતમાં એને ઊંચકી માતાએ સ્વમુખે બલિની માગણી કરી છે ખરી? ગયા અને તુરંગમાં મૂકી આવ્યા.
આચાર્ય અમરકીર્તિ આ હિંસા બંધ કરવા આજ
આઠ દિવસથી ઉપવાસી છે. એ માટે મારી પહેલાં આઠ દરબારમાં પ્રવેશતાં જ્યારે આ દેખાવ રાળ
યુવકે એ પિતાના જીવન હામી દીધા છે. એ મહાપદ્મનાભની નજરે ચઢયે અને એ સંબંધી વ્યતિકર
સાધુ પિતાનું જીવન હેડમાં મૂકી આ ઘોર હિંસા જાણ્યો ત્યારે પુરોહિતના આ રાક્ષસી કૃત્યથી એને
અટકાવવા માંગે છે. એ બંધ નહીં થાય તે પિતાના દુ:ખ થયું, પણ શું કરવું તેની કંઈ સમજ પડી
પ્રાણ અનશન કરી આપનાર છે અર્થાત્ આમરણાંત નહીં. માતાના કેપના નામે એનું હૃદય ભયભીત
ઉપવાસ કરનાર છે. મહિપુરની પ્રજા પિતાના આંગણે બની ગયું હતું. તેણે જખમી તરુણ માટે વૈદ્યને
આ જાતને ભયંકર બનાવ બને એમ ઈચ્છે છે ? તેડાવ્યો. અંતઃપુરમાં આ ખબર પહોંચતાં જ મૃગાવતી
જ્યાં દયા નથી ત્યાં ધર્મ કયાંથી સંભવે ? હજુ તુરંગમાં એ કેદી પાસે દોડી ગઈ અને તેણે કેદીના
પણ સત્ય નિરખી, જીવતા પશુઓના આ વધથી ઉપચારની વ્યવસ્થા બરાબર થાય તેવી ગોઠવણ કરી.
હાથ ઉઠાવો ?” હવે એક જ દિવસ બાકી રહ્યો. દશેરાને દિવસે તા
- એક અવાજ-આ તે ચંપાપુરીને રાજપુત્ર મહેમોટી બલિપૂજા થવાની. જેમાં પુરોહિત એ દહાડે પશુબલિ ધરવામાં નિશ્ચયી હતું તેમ મહારાજ અમર
ન્દ્રકુમાર ! કતિ પણ પિતાના દેહનું સમર્પણ કરી એ હિંસા એના વચન સાંભળી લોકોના અંતરમાં અહિં બંધ કરાવવાના નિશ્ચયમાં અડગ હતા. મલ્લિપુરની સાની ધૂન ઉદ્દભવી. “અહિંસા પરમો ધર્મ ની જય પ્રજામાં યાત્રાળના વિશાળ સમુદાયમાં–આ વિષયે બેલાવા માંડી. ખાસ મહત્વ ધારણ કર્યું હતું. ઘણુંનાં દિલમાં માણિક્યદેવે ઘણીએ રાડ પાડી, પણ નગારઅવનવું થવાના ભણકારા વાગી રહ્યાં હતાં. કેટલાક ખાનામાં તૂતીના સાદ માફક એ વિલીન થઈ તો ખરેખર ગમગીન બની ગયા હતા.
ગઈ ! ક્રોધાન્વિત એ મુખમાંથી એલફેલ વટવા - નવમા દિવસની પૂજા વખત હાજરી સવિશેષ હતી; લાગ્યો. સ્વેચ્છાથી ગમે તેમ લાવવા માંડે. મંદિર છતાં કોઈના મોં પર પહેલાં જેવો ઉત્સાહ નહોતો. બહાર જઈ સિપાઈઓને બોલાવી લાવ્યો અને આજે કોણ આવશે ! એ ચિંતાએ સૌના અંતર ઘેર્યા રાજપુત્રને પકડાવી તુરંગમાં મેલા; પણ આજે
For Private And Personal Use Only
