________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
અયામયોમહામા આનંદઘનજી મહારાજ. યોગીરાજ તેમને ત્યાં આવતા અને તેમના માટે ખાસ જુદો જ એક ઓરડે હતો તેમાં તેઓ રહેતા. ઈચ્છા ઉપડયેથી તેઓ ચાલ્યા જતા. હવે તે ઘરનાએ પણ તેમની આ રીતથી ટેવાઈ ગયા હતા અને તેઓ જાણતા કે તેમનું આવાગમન યથેચ્છ રીતે થતું હતું. કેઈને પ્રતિબંધ તેમને નડતે ન હતો. માનની પણ તેમને જરાએ ભૂખ ન હતી. ક્ષુધા તૃષાનું પણ જાણે તેમને ભાન ન રહેતું હોય તેમ જણાતું હતું.
કાળાંતરે તે ગૃહસ્થના સંજોગોમાં અણધાર્યો પર આવ્યા. ચોમેરથી નુકશાનીના વાદળ તેમના પર છવાયા અને એ રીતે તે ગૃહસ્થ ખૂબ જ આર્થિક મુંઝવણમાં સપડાયા. બરાબર તે જ સમયે ગીરાજનું તેમને ત્યાં આગમન થયું. શેઠે તેમના દરેક માણસોને તાકીદ દીધી કે-“ગમેતેમ થાય પણ આ મહાત્માને આ વાતની ખબર પડવી ન જોઈએ. ગૃહસ્થના જીવનમાં આવરણે તે અનેક પ્રકારના આવ્યા જ કરે. પણ તેથી એવી મુદ્ર બાબતે આવા મહાપુરૂષને કાને ન જ જવી જોઈએ, તેમને આપણી ખાતર લેશ પણ સંતાપ થાય તે ઈચ્છવાજોગ નથી. માટે કોઈએ પણ આ વાતની જાણ આ મહાપુરૂષને ન જ કરવી.”
શેઠે બહુ પ્રકારે પ્રસન્નતા ધરવા પ્રયત્ન કર્યો પણ હૃદયને આરીસે મુખ ગણાય છે એટલે હૃદયના ભાવેનું પ્રતિબિંબ મુખ ઉપર આવ્યા વિના કેમ રહી શકે ? અને તે પણ શ્રીમાન્ આન દધનજી મહારાજ જેવા ગીથી કેમ ગુપ્ત રહી શકે? શેઠનું શોક-ગ્લાનિયુક્ત મુખ જોઈ આનંદઘનજી મહારાજે નેકરને તે વિષે પૂછયું, પ્રત્યુત્તરમાં નોકરથી પણ બધી પરિસ્થિતિ કહેવાઈ ગઈ. ત્યારપછી આનંદધનજી મહારાજ તે વહેલી સવારમાં વિહાર કરી ગયા.
એ અરસામાં અનેક સ્થળેથી લેણદાર શેઠ ઉપર લેણું વસુલ કરવા ચઢી આવ્યા. એક સાથે વધુ મનુષ્યો આવવાથી ઉતરવાની જગ્યાની પણ અગવડ થઈ. આથી ન છૂટકે આનંદધનજી મહારાજવાળો એ રડે મહેમાનને ઉતારી દેવા માટે ખેલતાં તેમાં પુષ્કળ સુવર્ણ દ્રવ્ય ખડકેલું માલુમ પડયું. તે જોઈ બધા લેણદારે તાજુબ થઈ ગયા. અને પિતે આવા ગૃહસ્થ ઉપર ઉતાવળ કરીને વ્યર્થ તવાઈ લાવ્યા છે એમ સમજી શેઠની ક્ષમા યાચી પિત. પિતાને સ્થાને ચાલ્યા ગયા. આ તરફ શેઠની દીલગીરીને પાર જ ન રહ્યો કે -અહેમારી ખાતર ગીવરને કેટલી તકદીફ ઉઠાવવી પડી ? ડારેજ પછી ફરી પાછા આનંદધનજી મહારાજ પધાર્યા. ત્યારે શેઠે પગમાં પડી શા માટે આ પ્રમાણે કર્યું? એમ પૂછ્યું. મહારાજે જવાબ આપ્યો કે “ મેં
For Private And Personal Use Only
