Atmanand Prakash Pustak 023 Ank 09

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 14

શ્રી આત્માનંદ પ્રકાશ૧૨–ઘુઘારવ કરતે લેહતર વાઘ વછુટ ગિવરની ચામડીમાં ચીરાડીયા પાડી તેમાં મુત્ર રેડયું - ૧૩–ગીન્દ્રના પિતાજી આવી સામે ઉભા રહ્યા. અને ઉની ઉની વરાળ કાઢવા લાગ્યા કે–પુત્ર ! વૃદ્ધ પિતાને છોડી કયાં જાય છે! મને દુખી કરવાથી તારી યંગસાધના સફળ થવાની નથી. છતે પુત્રે પણ દુ:ખી જીવન વિતાવવું તે કરતા અપુત્રિયા રહેવું સારૂં. છતે પુત્રે શત્રુનું અપમાન સહેવું એ પણ મરવા બરાબર છે. હે માતૃભૂમિ ! હવે તે માર્ગ આપે તો તારી માટીમાં મળી જાઉં? એમ કહી તેમણે મેટી પિક મૂકી.
ત્રણે જગતની આરપાર ગયેલે જ્ઞાની યોગિવર આ દંભી સ્વરૂપને કળી ગયો હતો.
૧૪ રોકકળ કરતું જનનીનું સ્વરૂપ આવ્યું, પ્રથમ તો છાતી ફાટ રૂદન , કર્યું, પછી આંસુ સારતા મોહકવાણુથી વાકપ્રવાહ છુટો. કે- હાય હાય બાપુ ! તને કોણે ભેળવ્યા છે ? અમારી ઇતરાજીમાં તારી મહેનત નિષ્ફળ જશે. તને મેક્ષ મળવાનું નથી. અરે બેટા ! રડતા માબાપને મૂકી નાસી આવ્યું. કાંઈ દયાજ ન આવી ! હજી બેલતો પણ નથી. આટલીયે શરમ નથી ? હાય હાય ! હું તે દુ:ખી દુ:ખી થઈ ગઈ. કયાં જાઉ? કોને કહું? દુ:ખમાં દીકરોયે ફરી ગયા. નવ નવ મહીના પેટમાં ભાર વેંઢાર્યો તે પણ ભૂલી ગયો.
હે ભગવાન મારી દુ:ખીયારી અબળાને કોણ આશરે ? એમ કહેતાં કહેતાં માતાએ પછાડી ખાધી. એ ત્રણે જગતને નખમાં કેતરનાર યેગીન્દ્ર આ માયા જાળથી ખાધો જાય તેવો ન હતે.
૧૫ વિશાળ સૈન્ય આવ્યું. પાસેની ભૂમિમાં તંબુ ઠોકયા, સૈનિકોએ રસોઈની તૈયારી કરી, અને પથરા નહિ મળવાથી કેઈએ ચેગિના પગવચ્ચે અગ્નિ સળગાવી, ઉપર હાંડલી મૂકી, રાંધવાનું કામ આટોપ્યુ, સૈન્ય ચાલ્યું ગયું. પણ તેના આડાઅવળા પડેલા સળગતા લાકડાને અગ્નિ ગિવરના પગ પાસે આવી. પગચંપી કરી, શાંત પડવા લાગ્યો. છતાં યોગિનું મન તે શાંત જ હતું.
૧૬ લાલચોળ આંખવાળે ભીષણકાય ચાંડાલ શિકારી આવ્યો. વીસામાં માટે બેસતાં શિકારી બાજ વિગેરેના પાંજરા યોગિના શરીરે, ગળે, ખભે, કાને લટકાવ્યા અને પક્ષિઓને છુટા મૂક્યાં. પક્ષિઓએ પણ ઈષ્ટ શિકાર મળે જાણી ગિને ચાંચવડે વીંધ્યા, માંસના લોચા ખાઈ ખાલી પડેલા વિવરમાં મુત્ર ભર્યું
૧૭ પ્રચંડ વાયુ ચાલ્યો. તેણે ગીન્દ્રને વારંવાર ઉપાડી ઉપાડી પછાડ્યા. ગલોટીયાં ખવરાવ્યાં. છતાં તેમના મનમાં હાથીના કાનની જેટલી પણ ચંચ ળતા ન આવી.