________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
ઉપર
શ્રી આત્માનંદ પ્રકાશ. જ્યારે બહાર મુકે અને તેમાં જ્યારે દેશની કોઈપણ પ્રજાના ધર્મ કે ધર્મગુરૂ કે તે માંહેના કઈ પવિત્ર પુરૂષોને ખોટા સ્વરૂપમાં કે નિંદનીય રૂપે ચીતરે તો તે ખરેખર તે ઇતિહાસ વિકારી થઈ જાય તેટલું જ નહીં પરંતુ ઈતિહાસના ખરા સ્વરૂપનો નાશ પણ થયે કહેવાય. હાલમાં ગુજરાતી ભાષામાં એતિહાસિક ગ્રંથના લેખક સાક્ષરવર્ય ર૦ મુનશીજીએ ગુજરાતને નાથ વિગેરે ગ્રંથે લખી પ્રસિદ્ધ કર્યા છે અને “ગુજરાત” માસિકમાં તેવીજ ઐતિહાસિક વાર્તા “રાજાધિરાજ” ની પણું તેઓ લખે છે. પ્રથમ ગ્રંથ જ્યારે બહાર પડે ત્યારે તે માંહેના જેન પાત્રોને વિકારી અને ઉલટા સ્વરૂપમાં મુકવામાં આવેલા જે વખતે જે સમાજમાં ખળભળાટ ઉઠેલે અને કેટલાક પેપરોએ તે સંબંધમાં લખેલું. અમે એ પણ તે વખતે આ ભૂલ ભરેલી હકીકત માટે રામુનશીજીને સુચના કરી હતી. ત્યારબાદ તે હકીક્ત ઉત્તરોત્તર રા. મુનશીજીએ પોતાના તેવા ઐતિહાસિક ગ્રંથમાં ચાલુ રાખી જેન કમની લાગણી દુખાવી છે. તેટલું જ નહી, પરંતુ સાહિત્ય પ્રેમી નવ યુવકને તેમ કરી આડે રસ્તે દોરવે છે. જ્યારે કેઇપણ ઇતિહાસ લખવો હોય ત્યારે જુદા જુદા ધર્મો કે ધર્માચાર્યો કે તે ધર્મ પાળનાર કેઈ મુખ્ય પાત્ર સંબંધી હકીકત લખવાની હોય છે, ત્યારે તે તે ધર્મોના ઇતિહાસ, એતિહાસિક ગ્રંથનું પણ અધ્યયન કરી લખવામાં આવે તો જ આવી બાબતમાં ઇતિહાસ બરોબર ખરા સ્વરૂપે લખી શકાય, પરંતુ માત્ર તે ઉપર દૃષ્ટિ ન રાખતાં પોતે માનેલું કે એક તરફી શોધેલું વાંચેલું તેના ઉપર આગ્રહ રાખવામાં આવે અથવા તે સાથે કપોલ કલ્પીત પાત્રો ચિતરવામાંજ પોતે રસ માની લઈ કોઈપણ ઈતિહાસકાર તેવો ઇતિહાસ લખે તો તે ઇતિહાસ જેમ પ્રમાણિક નહીં ગણુતાં વિકારી ગણાય છે તેમ ખરેખર અંદરના પાત્રોને અવળા સ્વરૂપમાં ચિતરાતા, કોઇપણ ધર્મ કે ધર્મગુરૂઓ ઉપર આક્ષેપો થતાં તે ધર્મની લાગણી દુખાતા કલેશ ઉત્પન્ન થાય છે. રામુનશીજીએ જેનધર્મને ઈતિહાસ કે એતિહાસિક ગ્રંથો જોયા પછી આ ઐતિહાસિક ગ્રંથ લખ્યા હોત તો તેમાંહેના ઉચ્ચ પાત્રને અવળા ચિતરવાને જેમ અવકાશન રહેત, તેમજ કપલ કલ્પીત તરંગથી પોતાની કલમવડે આ ઐતિહાસિક ગ્રંથોના ઉચ્ચ જેન પાત્રોને બેહુદા ચિતરી ઇતિહાસને આવી રીતે વિકારી બનાવત નહીં. જેને જેન કામ કલિકાલ સર્વનું મહાન ધુરંધર આચાર્ય તરીકે માને છે, પૂજે છે તેવા શ્રીમાન હેમચંદ્રાચાર્ય જેવા અપૂર્વ ત્યાગી અને પરોપકારી મહાપુરૂષના નિર્વિકારી મગજને “ગુજરાત” માસિકમાં આવતી “ રાજાધિરાજ ” ની વાર્તામાં મંજરી જેવી સતી સ્ત્રીના માત્ર દર્શનથી રા. મુનશીએ તે મહાત્માને વિકારી સાથે શ્રમિત બનાવી ખરા ઈતિહાસને ધ્વંસ કરવાનું સાહસ કરેલ છે.
. તે ઉપરાંત શત્રુંજયના ઉદ્ધારક, પરસ્ત્રી માહેન અને પરધન પથ્થર સમાન ગણનાર એક ઉત્તમોત્તમ શ્રાવકરને બાહડ મંત્રીને પણ તેજ સ્ત્રી રતન મંજરીના રૂપમાં મુગ્ધ બનાવી તેની તાબેદારી ઉઠાવતે ચીતરવામાં આવ્યો છે; આ સિવાય મીનલ, આમ્રભટ, ઉદામંત્રી જેવા ઉચ્ચ શ્રાવક નરરત્ન પાસે અણછાજતું કાર્ય કરાવવાનું રા. મુનશીએ જે આળેખ્યું છે તે એક વિચિત્રતાજ છે. તેટલું જ નહીં પરંતુ તેઓના આ ઐતિહાસિક ગ્રંથમાં ઇતિહાસના ભુષણરૂપ ગુજરાતના નરરત્નો જેનપાત્રાને કર, અને દુર્ગણ વિગેરે અવળા સ્વરૂપમાં ચિતરવામાં રા મનશીએ પાછું વાળી જોયું નથી. આવા ગુજરાતના ઉપયોગી ઇતિહાસને આટલી હદ સુધી વિકારી ચિતરી, જેનપાત્રાને અવળા સ્વરૂપમાં લખી જોન કેમની ખરેખર લાગણી દુખાવી છે જે શોચનીય છે. આને માટે ગુજરાતના કેઈસાહિત્યપ્રેમીએ કશો પણ પ્રયત્ન કર્યો નથી, જેથી
For Private And Personal Use Only
