________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
આમાનંદ પ્રકાશ.
એને એની મેહનિદ્રામાંથી જાણે જાગ્રત કરી એની દષ્ટિને પિતાની દષ્ટિ સામું જોવરાવી રમણિકે ઉચે આકાશ ભણી આંગળીની સંજ્ઞા કરી કહ્યું—“જોયું કે, ભાઈ મેહન? મારા આ વિચારને આ વાદળી પણ સહાયભૂત થવા આવી––ને ગઈ. સમુદ્રના કાલે આપણને જે વસ્તુ માત્રને અનિત્ય સ્વભાવ આદિ બતાવે છે તે જ અનિત્યતા આપણને આ ન્હાની શી વાદળી, જે ક્ષણ પૂર્વે તે સ્વછારે વિહાર કરતી આકાશ ને સમુથી વચ્ચે અદૂભૂત-અલૈકિક લીલા ભરી લતી હતી, તે વાયુના એકજ સપાટાથી વિપરાતાં, શીખવી ગઈ.”
મેહને ઉચે જોયું–આકાશ ભણી જોયું–તે વાદળાંથી આશ્યામ જણાતું હતું તે વાદળને વીખરાઈ ગયેલી વાદળીએ નિર્મળતા આપેલી જણાઈ.
પણ મોહન આ બધું શ્રવણ કરીને તેના ઉપર મનન કરે તે કરતાં રમણિક આ બધી Philosophy વૈરાગ્ય, ને ડહાપણ, ને કયાં શીખી આવ્યું તે જાણવાની એને પ્રબળતર જિજ્ઞાસા થઈ
પ્રિય વાંચનાર, હનની એ પ્રબળ જિજ્ઞાસાને તૃપ્ત કરવાની આવશ્યક્તા સ્વીકારીને પણ, એને તૃપ્ત કરતાં પહેલાં એક ત્રીજા પાત્રની સાથે ઓળખાણ કરવી જરૂરની છે.
મોહન અને રમણિકના ન્હાના ન્હાનાં lectures જે કે એ બે મિત્રની વચ્ચે જ હતાં, ત્રીજા કેઈને માટે ન હતા. તે પણ એને એક ત્રીજો જણ શ્રોતા તે હતે. એમણે અહીં આવીને શીલાપર બેઠક લીધી ને સેહેજ વખત થયે હશે એટલામાં ત્યાં એક ધાઢ વયનો ગૃહસ્થ આવીને એજ શિલાને એક ખૂણે બેઠે હતે.
એણે શરીરે એક સ્વૈત ઝીણુ અગરખુ પહેર્યું હતું, અને માથે એક નવા જેવી કસબી તેરા વાળી પાઘડી હતી પણ પગ ઉઘાડ હતા; વળી કપાળમાં કેસરનું તિલક હતું. તેથી અને મસ્તકે રહેલી પાઘડીને ઘાટ જોતાં, એ એક ગુજરાત તરફના જુના
For Private And Personal Use Only
