Aatmanushasan

Author(s): Gunbhadraswami
Publisher: Shrimad Rajchandra Ashram

Page 183

૧૭૦
આત્માનુશાસન જો, આ ભવે કે પરભવે તે ફરી ફરી હણતી અહા! એ ઝેર નારીસર્પનું હરનાર ઔષધિ જ્ઞાત ના. ૧૨૭ જો, મુક્તિ ઉત્તમ સુંદરી, સર્વોપરી જગ પ્રેયસી, એ શ્રેષ્ઠજન સંપ્રાપ્ય, ગુણમાં પ્રેમી, ચાહે તું યદિ; તો ભૂષિત કર એને, તજી દે વાત પણ પરસ્ત્રી તણી, રતિ અતિ કરે તે પ્રતિ પ્રાયે નારી ઈર્ષાળુ ઘણી. ૧૨૮ વચનો વિમલ જળ, સુખ તરંગે, વદનકમળે, બાહ્ય જ્યાં,
સ્ત્રીરૂપે સરોવર રમ્ય બુદ્ધિહીન પિપાસુ જાય ત્યાં; પણ વિષમ વિષયો મગર કાંઠે પકડી નીચે લઈ જતા, ત્યાં કાલકવલિત થઈ જતાં, ફરી કદી ન ઉપર આવતા. ૧૨૯ અત્યન્ત પાપી દૂર ઈદ્રિય વ્યાધ રાગાનલ વડે, સર્વત્ર ત્રાસિત જન મૃગો હા! સ્ત્રી શરણમાં જઈ પડે; પણ કામ વ્યાધાધિપતિનું ઘાતસ્થાનક સ્ત્રી ખરે!
ત્યાં નષ્ટ થાયે, તેથી દૂર રહી, સુજ્ઞ દુર્ગતિ દુઃખ હરે. ૧૩૦ નિર્લજ્જ છે! તપ અગ્નિથી ભય ગ્લાનિનું તો સ્થાન આ, જોતો નથી તન તારું શબવત્ અર્ધદગ્ધ સમાન આ; રતિ વ્યર્થ કરતો વિષય વ્યાકુળ, શું તું ભય ન પમાડતો? ચંચળ સ્વભાવે નારી, ગણ, ભયભીત તુજથી સ્પષ્ટ તો. ૧૩૧ સ્તન ઉચ્ચ સંગત અદ્રિ દુર્ગ, રમણીયોનિ અગમ્ય એ, ઉદરે વલીત્રય તટિની ઊતરી, પાર કરવી વિષમ એ; રોમાવલી પથ વિનકારી, નારી-યોનિ પામીને, કામાંધ કોણ ન ખિન તન ધનપ્રાણ સર્વ ગુમાવીને? ૧૩૨ એ કામીનું મળમૂત્રઘર ને ઘા મદનના શસ્ત્રનો, દુર્ગમ્ય મુક્તિ અદ્રિ ચઢતાં, ગુપ્ત ખાડો - પતનનો; દર એ અનંગ મહાભુજંગમ કે, ભવભય કારણે, જ્ઞાની જનો બે જાંઘ વચ્ચે વિવર વનિતાનું ગણે. ૧૩૩